INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2009r. (data wpływu 06 lutego 2009r., uzupełniono pismem z dnia 05 marca 2009r. (data wpływu 09 marca 2009r.)) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży dywaników samochodowych gumowych i materiałowych za pomocą kasy fiskalnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lutego 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ewidencjonowania sprzedaży dywaników samochodowych gumowych i materiałowych za pomocą kasy fiskalnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą wg PKD 52.62.B - Sprzedaż detaliczna pozostałych towarów prowadzona na straganach i targowiskach. Towar, który Wnioskodawca sprzedaje, to pokrowce samochodowe, w najbliższym czasie chciałby on powiększyć swój asortyment o dywaniki samochodowe gumowe i materiałowe.

Wnioskodawca jest w posiadaniu informacji, że zdaniem Urzędu Skarbowego jest to „ozdoba” i samochód bez dywaników może być używany i spełnia swoje funkcje. Nie są to więc akcesoria do pojazdów mechanicznych wg PKWiU 34.3 (art. 111 § 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług).

W dniu 23 lutego 2009r. znak IPPP2/443-125/09-2/AS Wnioskodawca został wezwany do uzupełnienia przedmiotowego wniosku w zakresie opisu zdarzenia przyszłego o wskazanie klasyfikacji statystycznej przedmiotowych usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – zgodnie z przepisem § 2 pkt 1 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 06 kwietnia 2004r. (Dz. U. z 2004r., Nr 89, poz. 844 ze zm.) do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), o której mowa w § 3, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2009r. W przepisie § 3 ww. rozporządzenia wymienione jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 1997r., Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Ww. wezwanie skutecznie doręczono w dniu 27 lutego 2009r. W wyznaczonym terminie przedmiotowe braki zostały uzupełnione.

W uzupełnieniu do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca informuje, że PKWiU dla dywaników samochodowych i kołpaków samochodowych to 45.32.29.0 – Pozostała sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (z wyjątkiem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest obowiązek zainstalowania kasy fiskalnej przy sprzedaży dywaników samochodowych gumowych i materiałowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, dywaniki, które są ozdobą a nie częścią samochodu, nie należy podciągać pod części i akcesoria do pojazdów mechanicznych, bez których samochód nie może być wprowadzony w ruch (PKWiU 34.3).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zgodnie z regulacjami art. 111 ust 1 ww. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowani kas rejestrujących.

Obrotem, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ww. ustawy, jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Jednocześnie w art. 111 ust. 7 pkt 3 ww. ustawy zawarto upoważnienie dla ministra właściwego do spraw finansów publicznych do zwolnienia w drodze rozporządzenia na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1 ustawy, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Powyższa delegacja ustawowa została zrealizowana poprzez wydanie w dniu 19 grudnia 2008r. rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 228, poz. 1510).

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących określone zostały w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia. Jednakże, w sytuacjach określonych w § 4, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów, zwolnień się nie stosuje.

Stosownie do § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2009r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4. Na mocy § 3 ust. 4 tego rozporządzenia, powyższe zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w trakcie 2009r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do:

1. podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2009r. utracili prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania zgodnie z przepisami obowiązującymi przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia;
2. podatników, w odniesieniu do których przepisy obowiązujące przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia przewidywały powstanie obowiązku ewidencjonowania oraz określały termin rozpoczęcia ewidencjonowania po dniu 31 grudnia 2008r., w związku z zaistniałymi do dnia 31 grudnia 2008r. okolicznościami powodującymi utratę prawa do zwolnienia, innymi niż wyznaczony przepisami określony termin obowiązywania zwolnienia do dnia 31 grudnia 2008r.
   
   

Stosownie natomiast do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów do czynności wymienionych w niniejszym przepisie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza rozpocząć sprzedaż dywaników samochodowych gumowych i materiałowych klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 45.32.29.0 - Pozostała sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych (z wyjątkiem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych.

Mając zatem na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia na podstawie § 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących (do dnia 31 grudnia 2009r.) - wyszczególnione w załączniku do rozporządzenia czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania nie obejmują przedmiotowej sprzedaży sklasyfikowanej pod symbolem PKWiU 45.32.29-0. Wnioskodawcy przysługuje możliwość zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących na podstawie przepisu § 3 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008r. w sprawie kas rejestrujących, gdyż także § 4 ww. rozporządzenia, nie wymienia przedmiotowych dostaw w zakresie sprzedaży dywaników samochodowych i kołpaków samochodowych – PKWiU 45.32.29.0, jako dostaw, przy których nie stosuje się reguł określonych w przedmiotowym unormowaniu.

Podkreślenia wymaga fakt, że tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków usługodawcy. W przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny w Łodzi. Opinie są wydawane na wniosek podmiotu. Tylko w przypadku prawidłowego zaklasyfikowania do właściwego grupowania PKWiU możliwie jest rozstrzygnięcie o zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług danego towaru lub usługi. Należy zauważyć, że odpowiedzialnym za prawidłową klasyfikację jest podmiot świadczący usługę lub dokonujący dostawy towaru.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.