INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 04 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 listopada 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 marca 2008 r. Decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Spółka oddała do użytkowania rozbudowany budynek hotelowy. Rozbudowaną część hotelową Spółka zgodnie z opinią Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego potraktowała jako pojedynczy obiekt budowlany, który mieści się w grupowaniu:

KŚT grupa I rodzaj 109 - "Inne budynki niemieszkalne"

KRŚT rodzaj 168 - "Budynki zbiorowego okresowego zamieszkania związane z turystyką i wypoczynkiem".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku tym, dla celów podatkowych można zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla tego budynku wynoszącą 10 lat...

Zdaniem Spółki można zastosować stawkę amortyzacyjną dla tego budynku wynoszącą 10 lat postępując w przypadku tym zgodnie z art. 16 j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Budynek o którym mowa we wniosku jest trwale związany z gruntem, stanowi niezależną część konstrukcyjną i jest samodzielnym budynkiem hotelowym sklasyfikowanym w grupie I rodzaj 109 KRŚT 168. Stawka o której mowa wyżej znajduje potwierdzenie w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych - załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z tą różnicą, iż nie widnieje podgrupa 169.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż wnioskodawca błędnie określił przepis którego interpretacji oczekuje gdyż w poz. :

• 45 wniosku wskazał art. 16 i ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,
• 52 wniosku wskazał art. 16l ust. 1 pkt 3 tej ustawy.
  
  

Mając jednak na względzie stan faktyczny, treść pytania oraz stanowisko uznano, iż w istocie chodzi o przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm. określanej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Co do zasady odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16i tej ustawy). Wykaz stawek amortyzacyjnych odwołuje się do symboli grup, podgrup lub rodzajów środków trwałych według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.). Wg KŚT hotele ujęte są w grupie 1 podgrupie 10, rodzaj 109 - Inne budynki niemieszkalne tj. hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania (z wyjątkiem hoteli robotniczych zaliczonych do podgrupy 11). Wg poz. 01 Wykazu stawek amortyzacyjnych do budynków niemieszkalnych zaliczonych wg KŚT do podgrupy 10 stosuje się 2,5 % roczną stawkę amortyzacyjną.

Zgodnie z art. 16f ust. 3 ustawy o pdop odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że:

- dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

W odniesieniu do budynków niemieszkalnych, o których mowa w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy ustawodawca nie określił kryteriów, według których mogą być kwalifikowane jako używane. Stąd można uznać ww. budynki za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez jakikolwiek okres czasu.

Będący przedmiotem wniosku przepis art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi iż podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji: - dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 - nie może być krótszy niż

10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m³, domków kempingowych i budynków zastępczych

- dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Powołany wyżej przepis nie dotyczy jednak hoteli zaliczanych do budynków (lokali) niemieszkalnych, wymienionych w art. 16j ust. 1 pkt 4 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika iż rozbudowana część hotelu zgodnie z opinią Urzędu Statystycznego jest traktowana jako pojedynczy obiekt budowlany. Ze stanu faktycznego oraz stanowiska wynika iż budynek został oddany do użytkowania na podstawie decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego 31 marca 2008 r., jest trwale związany z gruntem, stanowi niezależną część konstrukcyjną i jest samodzielnym budynkiem hotelowym co oznacza iż jest odrębnym środkiem trwałym.

Odnosząc się do stanowiska Spółki w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej określonej w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o pdop należy stwierdzić, iż indywidualne stawki amortyzacyjne odnoszą się wyłącznie do używanych i ulepszonych środków trwałych. Skoro w przedmiotowej sprawie rozbudowana część budynku jest częścią nową to brak podstaw do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Odpisów amortyzacyjnych od nowych środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych zawartych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Spółka dołączyła kserokopie opinii Urzędu Statystycznego, zaświadczenie Inspektora Nadzoru Budowlanego i rzeczoznawcy budowlanego oraz decyzję o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.