INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu 29 grudnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 30 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma prowadzi działalność przeważającą w zakresie handlu tekstyliami, oprócz niej m.in. w zakresie sklasyfikowanym pod nr 55.10.Z Hotele i podobne obiekty zakwaterowania, 55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania oraz 68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi.

W kwietniu 2008 r. Wnioskodawca zakupił od osoby fizycznej nieruchomość w X, w skład której wchodzi działka oddana w wieczyste użytkowanie wraz z budynkiem przeznaczonym na cele wczasowo-turystyczne, stanowiącym odrębną nieruchomość. Budynek ten został wybudowany przed II wojną światową. Do dnia zakupu grunt i budynek były przedmiotem umowy dzierżawy, zawartej przez poprzednich właścicieli z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych.

Wnioskodawca zakupił nieruchomość z myślą o kontynuacji poprzednio prowadzonej działalności w zdecydowanie szerszym wymiarze. Ponieważ planowana inwestycja, według założeń firmy, wiąże się z bardzo poważnymi nakładami finansowymi, Wnioskodawca chce skorzystać z dofinansowania z Funduszy Strukturalnych, w związku z czym jej realizacja została rozłożona w czasie w celu odpowiedniego przygotowania tak poważnego przedsięwzięcia.

Inwestycja będzie podzielona na etapy, co umożliwi prowadzenie założonej działalności przez cały okres jej trwania, w większym lub mniejszym zakresie. Ponieważ obecnie Wnioskodawca jest pochłonięty pracami bieżącymi w ramach działalności podstawowej, koordynacją prac dotyczących projektu inwestycji jak również pracami przygotowawczymi do uzyskania dofinansowania z funduszy strukturalnych, w związku z tym zakupioną nieruchomość wydzierżawiono osobie fizycznej z przeznaczeniem na działalność turystyczną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy budynek, o którym mowa powyżej, można amortyzować przez okres 3 lat, biorąc pod uwagę, że jest on zdatny do użytku, używany, po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych i został wymieniony w rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupiony budynek można amortyzować przez okres 3 lat poczynając od następnego miesiąca po miesiącu wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ponieważ spełnia wymogi art. 22j ust. 1 pkt 3.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Możliwość ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej reguluje art. 22j ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do jego treści, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że w myśl art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500m³, domków kempingowych i budynków zastępczych

   - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Stosownie do art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane – jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Wnioskodawca podał, że ww. budynek jest zdatny do użytku, używany, po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych i został wymieniony w rodzaju 109 Klasyfikacji Środków Trwałych. Dlatego cytowany wyżej art. 22j ust. 1 pkt 3 w tym przypadku znajdzie zastosowanie.

Jeśli zatem dokumentacja ww. budynku, posiadana przez Wnioskodawcę, wskazuje, iż budynek ten spełnia wymagania określone w art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawca może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.

Należy zauważyć, iż tut. Organ nie jest uprawniony do klasyfikowania środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych. Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania środków trwałych do właściwej grupy spoczywa na podatniku. Podatnik jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, w przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.