INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2008r. (data wpływu 22 września 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 listopada 2008r. (data wpływu 3 grudnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT bonusa rocznego w postaci premii pieniężnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wypłacanych premii pieniężnych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2008r. (data wpływu 3 grudnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 listopada 2008r. znak: IBPP2/443-878/08/EJ, IBPP2/443-1022/08/EJ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem drożdży piekarskich oraz polepszaczy do pieczywa, których sprzedaż dokonywana jest za pośrednictwem partnerów handlowych (dalej dystrybutorów), w oparciu o zawarte z nimi umowy. Umowy te gwarantują dystrybutorom dokonującym zakupu polepszaczy prawo do tzw. bonusu dodatkowego płatnego po zakończeniu roku kalendarzowego. Bonus dodatkowy wypłacany jest w wysokości stanowiącej równowartość określonej procentowo części wartości netto zakupów polepszaczy zrealizowanych przez dystrybutora w okresie poprzedzającego roku kalendarzowego.

Bonus dodatkowy przysługuje pod warunkiem realizacji przez dystrybutora następujących zobowiązań wynikających z podpisanej umowy:

• nienabywania polepszaczy do pieczywa od dostawców konkurencyjnych wobec Wnioskodawcy,
• nienabywania polepszaczy do pieczywa od dostawców konkurencyjnych wobec Wnioskodawcy przez osoby lub podmioty powiązane z dystrybutorem.
  
  

Wnioskodawca ma również prawo do odmowy wypłaty bonusu w przypadku uchybienia przez dystrybutora jakimkolwiek postanowieniom umowy oraz w przypadku wystąpienia przez dystrybutora zawinionych działań lub zaniechań nie stanowiących naruszenia umowy, a skutkujących powstaniem szkody majątkowej u Wnioskodawcy. Dystrybutor traci prawo do całego bonusu dodatkowego w przypadku przedterminowego rozwiązania umowy, przed końcem uzgodnionego okresu obowiązywania zobowiązań w zakresie zachowań lojalnościowych, o których mowa wyżej, oraz w sytuacji, gdy umowa zostanie rozwiązana przez dystrybutora lub przez Wnioskodawcę, ale z przyczyn leżących po stronie dystrybutora. Bonus dodatkowy za rok 2007 rozliczono na podstawie faktury VAT wystawianej przez dystrybutora.

Z pisma z dnia 28 listopada 2008r., uzupełniającego opis stanu faktycznego wynika, że prawo do bonusu określonego w wysokości 5%, liczonego od wartości netto zakupionych w okresie roku kalendarzowego polepszaczy, posiadają dystrybutorzy, którzy w okresie roku kalendarzowego, objętego umową, dokonywali zakupu wyłącznie od Wnioskodawcy.

Ww. bonus ma charakter lojalnościowy i nie jest zależny od ilości zakupionych w okresie roku kalendarzowego polepszaczy. Procentowa wysokość bonusu jest stała i wynika wprost z umowy. Uzyskanie ww. bonusu nie jest zależne od spełnienia przez dystrybutorów dodatkowych warunków, wykraczających poza opisane powyżej zasady.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacane premie (bonus dodatkowy) za realizację zobowiązań wynikających z umowy, stanowiący określony procent wartości netto zakupionych polepszaczy podlega przepisom o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, odmiennie niż premie pieniężne należy potraktować bonusy dodatkowe wypłacane za zakupy polepszaczy, gdzie bonus uzależniony jest od zobowiązania się do nienabywania polepszaczy do pieczywa od dostawców konkurencyjnych wobec Wnioskodawcy. Zatem pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie przepisów art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, a zatem winno być udokumentowane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa

– zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Uwzględniając powyższe, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 – 22, art. 30 – 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. bonusy nabywcom. Skutki podatkowe wypłaconych premii pieniężnych (bonusów) nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia za co faktycznie bonusy te zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp. W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy. W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W praktyce występują również sytuacje, gdzie premia pieniężna (bonus) jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób lub spowodowanie jakiegoś zachowania wobec wypłacającego premie pieniężne. Premia ta (bonus) nie jest związana z żadną konkretną dostawą. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z dystrybutorami umowy handlowe. Zgodnie z postanowieniami tych umów, Wnioskodawca przyznał dystrybutorom dokonującym zakupu polepszaczy prawo do tzw. bonusu dodatkowego płatnego po zakończeniu roku kalendarzowego. Bonus wypłacany jest w wysokości stanowiącej równowartość określonej procentowo części wartości netto zakupów polepszaczy zrealizowanych przez dystrybutora w okresie poprzedzającego roku kalendarzowego. Bonus przysługuje pod warunkiem realizacji przez dystrybutora zobowiązania polegającego na nienabywaniu polepszaczy do pieczywa od dostawców konkurencyjnych wobec Wnioskodawcy oraz na nienabywaniu polepszaczy do pieczywa od dostawców konkurencyjnych wobec Wnioskodawcy przez osoby lub podmioty powiązane z dystrybutorem. Zatem wypłata bonusa uzależniona jest wyłącznie od spełnienia przez dystrybutora warunku lojalnościowego.

Stwierdzić zatem należy, iż w przedmiotowej sprawie premia pieniężna (bonus) jest ściśle uzależniona od określonego zachowania dystrybutorów. Premia ta nie ma charakteru dobrowolnego, ale uzależniona jest od określonego zachowania dystrybutorów. Usługobiorcą jest Wnioskodawca, który realizuje swój interes ekonomiczny poprzez tworzenie sytuacji, w której dystrybutorzy decydują się na zakup u Wnioskodawcy, a nie u innego dostawcy. Wypłacenie przedmiotowej premii pieniężnej (bonusu dodatkowego) jest zatem rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się dystrybutorów w stosunku do Wnioskodawcy. Wypłacając premię pieniężną Wnioskodawca nagradza dystrybutorów za nabycie określonej ilości towarów, a w konsekwencji za lojalność względem Wnioskodawcy, tj. za to, że kupujący nabywają towary Wnioskodawcy, a nie jego konkurentów. Premia pieniężna powinna być w związku z tym traktowana jako wynagrodzenie za powstrzymywanie się od zakupu towarów konkurencyjnych. Zachowanie dystrybutorów stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz Wnioskodawcy. Jako zapłatę za wykonaną usługę dystrybutorzy otrzymują bonus w postaci premii pieniężnej.

Zatem pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W świetle powyższego zachowanie dystrybutorów polegające na nienabywaniu polepszaczy do pieczywa od dostawców konkurencyjnych wobec Wnioskodawcy, wynagradzane jako procent od wysokości netto zakupów polepszaczy nabywanych w okresie poprzedniego roku kalendarzowego, należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%.

Zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem w przedmiotowej sytuacji otrzymanie premii pieniężnej w postaci dodatkowego bonusa przez dystrybutorów jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku VAT oraz winna być udokumentowana poprzez wystawienie przez świadczącego usługę (dystrybutorów) faktury VAT na rzecz sprzedawcy towarów (tj. Wnioskodawcy).

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego interpretacja została udzielona w oparciu o przepisy obowiązujące do 30 listopada 2008r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. A. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.