INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 25 września 2008r.), uzupełnionym w dniu 05 listopada 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie możliwości ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in. w zakresie możliwości ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 21 października 2008r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 05 listopada 2008r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka Cywilna – opłaca podatek na zasadach ogólnych, prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz jest płatnikiem VAT. Od kilkunastu lat Spółka jako inwestycję budowała na wniesionym do spółki gruncie pawilon handlowo – usługowo – mieszkalny. Inwestycja została zakończona i wnioskodawca chce ją wprowadzić do ewidencji środków trwałych i część handlowo – usługową pawilonu ujmować w kosztach uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych. W trakcie budowy pawilonu w wypadku zdarzenia losowego (zalanie pomieszczenia, w którym przechowywane były dokumenty) nieodwracalnie zniszczona została część faktur dotyczących tejże budowy. W związku z tym niemożliwe stało się prawidłowe udokumentowanie wydatków, a tym samym ustalenie wartości początkowej tejże inwestycji według kosztu wytworzenia. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia zgodnie z art. 22g ust. 4 uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Według art. 22g ust. 8 i ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m. in., iż:

• wskazany we wniosku grunt został wniesiony do Spółki Cywilnej w formie aktu notarialnego,
• wybudowany budynek stanowi część składową gruntu,
• w księgach wieczystych jako właściciele budynku figurują wspólnicy Spółki,
• w budynku znajduje się 6 wyodrębnionych lokali, których współwłaścicielami są wspólnicy Spółki,
• przedmiotowy pawilon jest budynkiem niemieszkalnym: powierzchnia niemieszkalna 804,41 m² , powierzchnia mieszkalna 631 m² , części wspólne 154,23 m²
  
  

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

Czy spółka może w powyższej sytuacji skorzystać z możliwości określonej w art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym i określić wartość początkową środka trwałego korzystając z wyceny dokonanej przez biegłego... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem wnioskodawcy Spółka może skorzystać z możliwości określonej w art. 22g ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych i określić wartość części handlowo – usługowej pawilonu jako wartości początkowej środka trwałego korzystając z wyceny dokonanej przez biegłego.

Nie istnieje konieczność wnoszenia pawilonu handlowo – usługowo – mieszkalnego jako wkładu do spółki, aby można było dokonywać od niego odpisów amortyzacyjnych, gdyż został wybudowany przez Spółkę i stanowi jej własność.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia – zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy – uważa się natomiast wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W myśl natomiast art. 22g ust. 9 ww. ustawy jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Z powyższego wynika, iż ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy można dokonać jedynie w przypadku, gdy środek trwały został wytworzony przez podatnika we własnym zakresie a kosztu jego wytworzenia nie można ustalić w sposób określony w cyt. wyżej art. 22g ust. 4 ww. ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż ustalenie wartości początkowej wytworzonego środka trwałego w sposób określony w art. 22g ust. 9 ww. ustawy, tj. w drodze wyceny dokonywanej przez biegłego, powołanego przez podatnika, stanowi sytuację szczególną, wyjątek od obowiązującej zasady ustalania tejże wartości wg kosztu wytworzenia. Niemożność ustalenia wartości początkowej środka trwałego zgodnie z ww. generalną zasadą winna mieć przy tym charakter obiektywny. Sam fakt nieposiadania dowodów dokumentujących poniesienie wydatków nie stanowi jeszcze wystarczającej przesłanki do ustalenia wartości początkowej w oparciu o wycenę biegłego rzeczoznawcy. Ich utrata spowodowana musi być wyjątkowymi, losowymi przyczynami niezależnymi od podatnika a ich odtworzenie bądź ponowne uzyskanie niemożliwe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka wytworzyła we własnym zakresie pawilon handlowo – usługowo – mieszkalny, który chce wprowadzić do ewidencji środków trwałych i amortyzować. W trakcie budowy w wypadku zdarzenia losowego – zalania pomieszczenia, w którym przechowywane były dokumenty dotyczące prowadzonej inwestycji – nieodwracalnie została zniszczona część faktur dotycząca ww. budowy. Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli utrata dokumentów nie była następstwem zaniedbań Spółki (np. niewłaściwego ich zabezpieczenia) a ich odtworzenie bądź ponowne uzyskanie nie jest możliwe, to Spółka może ustalić wartość początkową przedmiotowego środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez biegłego.

Zauważyć przy tym należy, iż wartość początkową określić należy dla całego budynku, a nie tylko dla jego części handlowo – usługowej. Jednakże odpisy amortyzacyjne od części mieszkalnej ww. budynku nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Spółkę pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 22f ust. 4 ww. ustawy jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

W przypadku jednak gdy w przedmiotowym budynku znajdują się wyodrębnione lokale, z których każdy stanowi odrębny przedmiot własności, to nie budynek a każdy z tych lokali – zgodnie z brzmieniem cyt. art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – stanowić będzie oddzielny środek trwały.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest podmiot gospodarczy, tj. Spółka Cywilna, niniejsza interpretacja, stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej, jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.