INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) w brzmieniu obowiązującym do końca 2008 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu 28 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie składania pełnomocnictw – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2008 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów Ordynacji podatkowej w zakresie składania pełnomocnictw.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jako doradca podatkowy jest Pan wspólnikiem spółki cywilnej, która na podstawie zawartych umów prowadzi księgi podatkowe przedsiębiorców (podatników). Jednocześnie podatnik przy podpisaniu umowy udziela pełnomocnictwa ogólnego do reprezentowania go przed organami skarbowym, podpisywania deklaracji podatkowych, podpisywania wniosków i innych pism składanych w organach podatkowych oraz reprezentowania go w trakcie kontroli podatkowej.

Pełnomocnictwo takie składane jest do akt rejestrowych właściwego dla podatnika organu podatkowego. Pełnomocnictwo jest udzielone na czas nieokreślony (aż do odwołania przez mocodawcę lub rozwiązania umowy o prowadzenie ksiąg).

Jednocześnie Wnioskodawca pismem z dnia 05.01.2009 r. (data wpływu 07.01.2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 30.12.2008 r. Nr IPPB1/415-1321/08-2/AM uzupełnił przedmiotowy wniosek poprzez jego podpisanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy pełnomocnictwo zgłoszone do akt rejestrowych urzędu upoważnia do podpisywania składanych w imieniu podatnika wniosków np. wniosku o stwierdzenie nadpłaty, w całym okresie jego obowiązywania...

Czy w przypadku składania kolejnych wniosków należy za każdym razem składać osobne pełnomocnictwo...

W ocenie Wnioskodawcy pełnomocnictwo przedstawione w załączniku upoważnia pełnomocnika do podpisywania wszelkich pism, wniosków składanych do organu podatkowego w całym okresie jego obowiązywania, bez konieczności każdorazowego składania nowego pełnomocnictwa przy kolejnych wnioskach lub innych pismach.

Pełnomocnictwo udzielone przez stronę w postępowaniu administracyjnym może być ogólne – upoważniające do prowadzenia wszelkich spraw mocodawcy. Nie ma żadnych racjonalnych podstaw by kwestionować wyraźnie wyrażoną w tym dokumencie wolę podatnika. Przeciwne twierdzenie będzie naruszało konstytucyjną zasadę państwa prawa, tzn. zasadę autonomii woli strony. Nie ma powodów by podatnik potwierdzał raz już wyrażoną wolę w kolejnych pełnomocnictwach lub ich odpisach.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Kwestie dotyczące działania strony przez pełnomocnika w zakresie: zobowiązania podatkowego, postępowania podatkowego, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej, interpretacji przepisów prawa podatkowego, zostały uregulowane w odrębnych działach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Postępowanie podatkowe zostało uregulowane w dziale IV Ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 136 Ordynacji podatkowej strona może działać przez pełnomocnika chyba, że charakter czynności wymaga jej osobistego działania. Przepisy art. 137 § 2 i § 3 ww. ustawy określają formę, w jakiej powinno być udzielone pełnomocnictwo, stanowiąc iż pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu, zaś pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa. Z powyższego wynika, iż każda strona, w tym osoba fizyczna, może działać w sprawie przez pełnomocnika. Jednakże dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy dokumentu stwierdzającego ustanowienie takiego pełnomocnika.

Regulacje te wskazują, iż w postępowaniu podatkowym niezbędne jest pisemne potwierdzenie udzielenia pełnomocnictwa albo poprzez złożenie go w formie pisemnej, albo poprzez spisanie protokołu na okoliczność udzielenia pełnomocnictwa. Zatem w aktach sprawy zawsze powinien znaleźć się sporządzony pisemnie dokument zaświadczający o udzieleniu pełnomocnictwa.

Istotne jest również wyjaśnienie pojęcia „akt”, które występuje w treści art. 137 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Wg „Popularnego słownika języka polskiego PWN” (Warszawa 2003) akta to zbiór dokumentów urzędowych, prawnych; księgi urzędowe, prawne.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1997) za akta uważa się zbiór dokumentów odnoszących się do jakiejś sprawy, a także zbiór zawierających je ksiąg.

W związku z powyższym za akta sprawy, uważa się dokumenty zebrane w toku konkretnego postępowania, opisane sygnaturą, kwalifikacją prawną i in. Dla każdej sprawy zakłada się odrębne akta. Nie ulega zatem wątpliwości, że zgodnie z art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej pełnomocnik dołącza oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa do akt konkretnej sprawy.

Z powyższej analizy jednoznacznie wynika, że dla wykazania, że pełnomocnik został dla strony ustanowiony, niezbędne jest złożenie do akt sprawy oryginału lub urzędowo poświadczonego odpisu pełnomocnictwa. Należy jednak wskazać, iż jest to obowiązek pełnomocnika. Organ nie ma obowiązku podejmowania poszukiwań i sprawdzania, czy zostało złożone pełnomocnictwo strony. Oznacza to, że organ podatkowy nie ma obowiązku zawiadamiania o wszczęciu postępowania podatkowego pełnomocnika ustanowionego w toku innych czynności. Wszczęcie danego postępowania, zawsze obliguje najpierw do zawiadomienia strony wprost. Po otrzymaniu zawiadomienia o wszczęciu postępowania strona może ustanowić pełnomocnika, na zasadach opisanych wyżej, który w toku danego postępowania nie może być pominięty. Podobnie w sytuacji, kiedy postępowanie podatkowe jest inicjowane przez podatnika, np. na skutek jego wniosku o stwierdzenie nadpłaty, pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć pełnomocnictwo do akt sprawy.

Należy przy tym zauważyć, że pełnomocnictwo w postępowaniu podatkowym musi być udzielone wprost, nie może być domniemane. Dopiero od momentu, w którym dokument pełnomocnictwa został organowi doręczony, wobec organu podatkowego prowadzącego postępowanie powstaje obowiązek doręczania pism pełnomocnikowi.

Istotny jest również zakres udzielonego pełnomocnictwa. Od konstrukcji udzielonego pełnomocnictwa zależeć będzie czy w konkretnym postępowaniu podatkowym raz złożone pełnomocnictwo będzie wystarczające do dokonywania w imieniu mocodawcy wszelkich czynności procesowych związanych z prowadzeniem danej sprawy (np. składania wniosków dowodowych, odwołania od decyzji organu podatkowego, zażaleń na postanowienia organu podatkowego, reprezentacja strony w trakcie postępowania odwoławczego), czy też wystąpi konieczność przedstawienia kolejnych pełnomocnictw do czynności mających miejsce w ramach tego samego postępowania, a które to czynności nie wchodziłyby w zakres pełnomocnictwa udzielonego wcześniej. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w postępowaniu podatkowym pełnomocnictwo musi być złożone do akt konkretnej sprawy, zaś zakres tego pełnomocnictwa wyznaczać będzie jakie konkretnie czynności może dokonywać pełnomocnik w imieniu mocodawcy.

Dział V ustawy Ordynacja podatkowa reguluje tryb postępowania w odniesieniu do czynności sprawdzających. Na podstawie art. 272 ww. ustawy, organy podatkowe pierwszej instancji, z zastrzeżeniem art. 272a, dokonują czynności sprawdzających, mających na celu:

1. sprawdzenie terminowości:
   a) składania deklaracji,
   b) wpłacania zadeklarowanych podatków, w tym również pobieranych przez płatników oraz inkasentów;
2. stwierdzenie formalnej poprawności dokumentów wymienionych w pkt 1;
3. ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami.
   
   

W myśl art. 280 Ordynacji podatkowej w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale stosuje się odpowiednio przepis art. 143 Op oraz przepisy rozdziałów 1-3, 5, 6, 9, 10, 14, 16 oraz 23 działu IV. Z powyższego wynika, iż regulacje dotyczące czynności sprawdzających nie normują wprost kwestii pełnomocnictwa. Stąd też na mocy art. 280 odpowiednie zastosowanie będą miały przepisy art. 136 i 137 powołanej ustawy, o których mowa wyżej.

Jednakże, czynności sprawdzające, jak wynika z art. 272 Ordynacji podatkowej, są związane z faktem uprzedniego złożenia przez podatnika deklaracji podatkowej oraz uiszczenia podatków. Zatem należy uznać je za czynności materialno-techniczne wykonywane na etapie badania poprawności złożonych deklaracji i uiszczonych podatków, które nie wszczynają jeszcze procedury postępowania podatkowego. W związku z powyższym w postępowaniu w zakresie czynności sprawdzających wystarczy aby pełnomocnik złożył raz, przed właściwym organem podatkowym udzielone mu pełnomocnictwo, by do czasu powiadomienia organu podatkowego o odwołaniu przedmiotowego pełnomocnictwa, skutecznie reprezentować swojego mocodawcę w zakresie określonym przez treść pełnomocnictwa.

Kontrola podatkowa została uregulowana w dziale VI Ordynacji podatkowej. Przepisy tego działu nie regulują w sposób szczególny kwestii udzielania pełnomocnictwa w toku postępowania kontrolnego za wyjątkiem art. 281a ww. ustawy, w myśl którego podatnicy, płatnicy, inkasenci oraz następcy prawni mogą, w formie pisemnej wyznaczyć osobę, która będzie upoważniona do ich reprezentowania w trakcie kontroli podatkowej oraz zgłosić tę osobę naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym, wójtowi, burmistrzowi (prezydentowi miasta). Zatem na podstawie art. 292 Ordynacji podatkowej w sprawach nieuregulowanych w art. 281-291 stosuje się odpowiednio przepisy art. 135-137. W związku z powyższym ustanowienie pełnomocnika w toku postępowania z zakresu kontroli podatkowej następuje w analogiczny sposób jak w przypadku postępowania podatkowego.

Reasumując, należy stwierdzić, iż wnioski, podania składane przez pełnomocnika strony inicjujące postępowanie podatkowe, czy kontrolne skutkują koniecznością każdorazowego złożenia do akt sprawy stosownego pełnomocnictwa, natomiast wnioski, podania i inne czynności podejmowane przez pełnomocnika strony w trakcie wszczętego postępowania podatkowego, czy kontrolnego, o ile zakres tych czynności nie przekracza umocowania zawartego w pełnomocnictwie złożonym do akt danej sprawy przy pierwszej czynności dokonanej przez pełnomocnika, nie rodzą obowiązku składania kolejnych pełnomocnictw.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo należy dodać, iż dokumenty dołączone przez Stronę do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.