INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 06.05.2009 r. (data wpływu 12.05.2009 r.) oraz w piśmie z dnia 07.07.2009 r. (data nadania 08.07.2009 r., data wpływu 13.07.2009 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 29.06.2009 r. Nr IPPB4/415-338/09-2/JK (data nadania 30.06.2009 r. data odbioru 03.07.2009 r.) oraz w piśmie z dnia 21.07.2009 r.(data nadania 23.07.2009 r., data wpływu 27.07.2009 r.) stanowiące odpowiedź na wezwanie z dnia 14.07.2009 r. Nr IPPB4/415-338/09-4/JK (data nadania 14.07.2009 r., data odbioru 17.07.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania bezpłatnego wyżywienia przyznanego żołnierzowi zawodowemu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania bezpłatnego wyżywienia przyznanego żołnierzowi zawodowemu.

Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 29.06.2009 r. Nr IPPB4/415-338/09-2/JK oraz pismem z dnia 14.07.2009 r. Nr IPPB4/415-338/09-4/JK tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku.

Powyższe zostało uzupełnione pismem z dnia 07.07.2009 r. (data wpływu 13.07.2009 r.) oraz pismem z dnia 21.07.2009 r. (data wpływu 27.07.2009 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o wyjaśnienie w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przyznanego bezpłatnego wyżywienia żołnierzom zawodowym jednostek wojskowych szczebla taktycznego i równorzędnych w dniach wykonywania obowiązków służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość wyżywienia przyznanego żołnierzom zawodowym jednostek wojskowych szczebla taktycznego (równorzędnych) na podstawie art. 66 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 ze zm.) i § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497 ze zm.), jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 pkt 11a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), gdzie aktualnie żołnierze zawodowi korzystający z jednego bezpłatnego posiłku dziennie tj. od 06.04.2009 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 i 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku zwolnione są: „świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw” oraz „świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw”.

Wyżywienie, którego dotyczy zapytanie zostało przyznane żołnierzom zawodowym ustawą i przepisem wykonawczym wydanym na podstawie tej ustawy w określonych warunkach służbowych, tzn. w dniach wykonywania obowiązków służbowych w przypadku pełnienia służby wojskowej w jednostkach wojskowych szczebla taktycznego (równorzędnych), tj. ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby. Należność ta ma charakter obligatoryjny, tak jak np. umundurowanie, wyekwipowanie i uzbrojenie, od których nie pobiera się podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek służbowy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 11a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Istotnym elementem zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie powołanego wyżej przepisu są następujące okoliczności:

• świadczenia te muszą wynikać z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy (w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby),

• beneficjentami tych świadczeń mogą być osoby pozostające w stosunku służbowym,

• świadczenia te muszą być przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.
  
  

W myśl postanowień art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 141, poz. 892 ze zm.) żołnierze zawodowi otrzymują w określonych przypadkach, wyżywienie albo równoważnik pieniężny w zamian za te należności.

Zgodnie z § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lutego 2004 r. w sprawie bezpłatnego wyżywienia żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 71, poz. 497 ze zm.) wyżywienie według zasadniczej normy wyżywienia szkolnej – 020 w wymiarze 50% tej normy przysługuje żołnierzom zawodowym pełniącym służbę w jednostkach wojskowych szczebla taktycznego (kompania, eskadra, placówka ŻW, batalion, dywizjon., pułk, komenda portu wojennego, oddział specjalny ŻW, baza lotnicza, oddział zabezpieczenia, wojskowy oddział gospodarczy, brygada) i równorzędnych – w dniach wykonywania obowiązków służbowych.

Natomiast z opinii Ministra Obrony Narodowej z dnia 1 października 2004 r. Nr 3530/4/OB. wynika, iż świadczenia dostarczane żołnierzom odbywającym służbę w szczególnych warunkach w celu podtrzymania właściwej kondycji psychofizycznej (chodzi m.in. o żołnierzy zawodowych wchodzących w skład personelu latającego, załóg pływających, skoczków spadochronowych, pełniących dyżury bojowe, służby dyżurne oraz odbywających intensywne szkolenie wojskowe) wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

Należy wskazać, iż zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzależnione od tego, czy otrzymywane przez żołnierzy świadczenia lub ekwiwalenty za te świadczenia wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Fakt ten jednakże nie został wskazany we wniosku.

Należy zauważyć, iż do właściwości organu wydającego interpretację nie należy ocena charakteru otrzymywanych przez żołnierzy świadczeń, jak również interpretacja przepisów innych niż przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy m. in. ustaw podatkowych oraz przepisy wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz nie podatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Wobec powyższego w niniejszym przypadku organ podatkowy nie może dokonać rozstrzygnięcia w zakresie kwalifikacji otrzymywanych przez żołnierzy świadczeń. Organem kompetentnym do uznania jakiego rodzaju świadczenia dostarczane żołnierzom zaliczane są do świadczeń wynikających z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, jest Minister Obrony Narodowej.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczenia rzeczowe otrzymane przez żołnierzy zawodowych w postaci bezpłatnego wyżywienia korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, pod warunkiem że wynikają one z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Jeśli natomiast świadczenia te nie będą wynikały z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, to ich wartość stanowi dla żołnierza przychód ze stosunku służbowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.