INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 06 czerwca 2009 r. (data wpływu 09 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 09 lipca 2009 r. za wezwanie tut. organu z dnia 01 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wpłat na rachunek bankowy środków zasilających karty przedpłacone - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 czerwca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego z tytułu wpłat na rachunek bankowy środków zasilających karty przedpłacone.

Wniosek uzupełniony został w dniu 09 lipca 2009 r. (data wpływu 13 lipca 2009 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki, która jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług jest sprzedaż benzyny i oleju napędowego na własnych bezzałogowych stacjach paliw. Spółka rozważa umożliwienie klientom – podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą oraz konsumentom – dokonywanie płatności za pomocą przedpłaconej karty płatniczej.

Karta taka połączona byłaby z powiązanym z nią rachunkiem bankowym Spółki, na które klient dokonywałby wpłaty środków pieniężnych w celu zasilenia karty. Z tytułu korzystania z wyżej opisanego rozwiązania klientom przysługiwałby rabat przy zakupie paliwa. Klienci posiadaliby ponadto prawo do jednostronnego rozwiązania umowy o korzystanie z karty przedpłaconej i do otrzymania zwrotu przekazanych na jej zasilenie środków pieniężnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

• czy Spółka powinna w dacie otrzymania na rachunek bankowy środków zasilających karty przedpłacone rozpoznać obowiązek w podatku VAT zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług ...

Spółka powołuje się na art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają :

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrtzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru otrzymano część należności, w szczególności : przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Zdaniem Spółki, otrzymywane na jej rachunek bankowy w związku z zasileniem kart przedpłaconych środki pieniężne nie będą stanowić przedpłaty, zaliczki, zadatku ani raty, o których mowa w art. 19 ust. 11 ustawy ponieważ :

1. w momencie otrzymania środków pieniężnych nie są one związane z żadną konkretną dostawą towarów, gdyż dostawa, rozumiana jako przeniesienie na klienta prawa do dysponowania towarem jak właściciel nastąpi dopiero w okresie późniejszym, często dość odległym w czasie. W dacie otrzymania przez Spółkę środków pieniężnych nie jest znany przedmiot dostawy (rodzaj paliwa), jego ilość, cena, lokalizacja stacji tankowania etc.
2. dostawa towarów może ogóle nie wystąpić, o ile posiadacz karty przedpłaconej nie wykorzysta jej w części lub w całości do uregulowania należności za paliwo (np. klient jednostronnie rozwiąże umowę o korzystanie z karty przedpłaconej i otrzyma zwrot wpłaconych środków pieniężnych, karta zostanie utracona i nie podjęte zostaną przez klienta działania w celu jej odtworzenia, należności klienta z tytułu zasilenia karty ulegną przedawnieniu etc.)
3. w przypadku możliwości opłacenia przedmiotową kartą należności za towary opodatkowane różnymi stawkami – nie byłaby możliwa identyfikacja stawki podatku właściwej dla opodatkowania otrzymanych środków pieniężnych, gdyż Spółka nie posiada w tym przypadku informacji, za zakup jakiego towaru klient się zdecyduje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Pod definicją usług, zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy, mieszczą się usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, które są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem jednak ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl art. 19 ust. 4 cyt. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zgodnie natomiast art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z przytoczonych powyżej przepisów prawa podatkowego wynika, iż czynności przekazania kart przedpłaconych oraz ewentualnego ich doładowania nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego karta przedpłacona byłaby oferowana jako dodatkowy środek płatniczy w sklepie Wnioskodawcy, spełniając funkcje zastępcze dla środków pieniężnych. Karta przedpłacona stanowiłaby zatem jedynie rodzaj pieniądza elektronicznego (innego niż pieniądz ekwiwalentu wartości), upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu określonych towarów wystawcy karty i dlatego nie mieści się w cyt. powyżej definicji towaru. Karta przedpłacona nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych zasilających karty przedpłacone przez klienta na rachunek bankowy Spółki nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. Spółka nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków jakie klient musiałby spełnić aby nabyć kartę przedpłaconą. Karta będzie produktem ogólnodostępnym dla klientów Wnioskodawcy. W konsekwencji, w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawcy. A zatem, czynność przekazania na rachunek bankowy środków zasilających karty przedpłacone nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto, dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z doładowaniem karty nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry, w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z doładowaniem karty nie jest związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Karta ta ma uprawniać klientów do nabycia dowolnych towarów oferowanych przez Wnioskodawcę w dowolnym czasie.

Tym samym, dokonana wpłata na rachunek bankowy środków zasilających karty przedpłacone nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie ich otrzymania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock