INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu – 12 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. zawarł z bankiem umowę transakcji zamiany kwot bazowych i stóp procentowych przy założeniach:

1. kwota bazowa banku wynosi - 12 000 000,00 PLN,
2. kwota bazowa klienta wynosi - 601 503 759 JPY,
3. waluty rozliczenia transakcji zamiany PLN/JPY,
4. stopa referencyjna banku (bank płaci) 1M WIBOR,
5. stopa referencyjna klienta (klient płaci) 1,5%,
6. data zakończenia transakcji x czerwca 2009 r.

Zainteresowany wyjaśnił, iż ze względu na znaczącą zmianę kursu PLN/JPY bieżąca wycena rynkowa walutowych transakcji terminowych oraz opcji walutowych w 2009 r. była wartością ujemną i przekroczyła kwotę 9 000 000,00 PLN. Wnioskodawca w styczniu 2009 r. podjął decyzję o wcześniejszym rozwiązaniu transakcji zamiany stóp procentowych (CIRS) na mocy porozumienia stron.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, iż z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy został obciążony kwotą 85 000,00 PLN jako kara za wcześniejsze rozwiązanie umowy oraz kwotą 9 004 511,26 PLN będącą ujemną wartością bieżącej wyceny rynkowej walutowej transakcji walutowej (różnicą kursową).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opłata za wcześniejsze rozwiązanie umowy oraz strata na różnicy kursowej powstałej przy bieżącej wycenie rynkowej transakcji zamiany stóp procentowych (CIRS) będą stanowiły dla Zainteresowanego koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z wcześniejszym rozwiązaniem umowy, ze względu na fakt, iż była ona zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz przyczyniła się do ograniczenia straty na różnicy kursowej będzie stanowiła dla Niego koszt uzyskania przychodu. W ocenie Zainteresowanego również strata wynikająca z różnicy kursowej transakcji zamiany stóp procentowych będzie, Jego kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 cyt. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przedmiotowych przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W ww. sytuacji z dniem zawarcia umowy strony transakcji nabywają prawo majątkowe do ewentualnego uzyskania świadczenia w przyszłości, to jednak nie jest to równoznaczne z uzyskaniem przychodu należnego. Dopiero od momentu, w którym osoba uprawniona realizuje prawo wynikające z instrumentu pochodnego uzyskuje ona przychód należny w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy. Trzeba więc przyjąć, iż realizacja praw wynikających z instrumentu pochodnego jest warunkiem koniecznym, by przychód należny mógł się pojawić.

W myśl art. 5a pkt 13 cyt. ustawy, przez pochodne instrumenty finansowe rozumie się instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, do pochodnych instrumentów finansowych należy zaliczyć te instrumenty finansowe, które nie są papierami wartościowymi, czyli między innymi: finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

Z zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawarł z bankiem umowę dotyczącą transakcji zamiany kwot bazowych i stóp procentowych. Z uwagi na znaczącą zmianę kursu PLN/JPY, bieżąca wycena rynkowa walutowych transakcji terminowych oraz opcji walutowych w 2009 r. była wartością ujemną – Zainteresowany podjął decyzję o wcześniejszym rozwiązaniu transakcji zamiany stóp procentowych (CIRS) na mocy porozumienia stron. W związku z powyższym Wnioskodawca został obciążony kwotą 85 000,00 PLN jako kara za wcześniejsze rozwiązanie umowy oraz kwotą 9 004 511,26 PLN będącą ujemną wartością bieżącej wyceny rynkowej walutowej transakcji walutowej (różnicą kursową).

Należy wskazać, iż w sytuacji jeśli Zainteresowany w wyniku zawartej transakcji ponosi stratę (ujemny wynik transakcji), na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy stanowi ona koszt uzyskania przychodów, w momencie realizacji prawa majątkowego.

Natomiast opłata za wcześniejsze rozwiązanie umowy dotyczącej transakcji zamiany kwot bazowych i stóp procentowych (w ramach prowadzonej działalności gospodarczej) nie została wymieniona w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ww. ustawy. Zatem w przypadku spełnienia pozostałych dwóch ww. przesłanek może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe oraz uregulowania prawne w tym zakresie stwierdzić należy, iż strata wynikająca z różnicy kursowej transakcji i zmiany stóp procentowych oraz opłata za wcześniejsze rozwiązanie umowy z bankiem, może zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, przy założeniu, że powyższe służy osiągnięciu przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.