INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20.03.2009 r. (data wpływu 26.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbudowę używanego oprogramowania komputerowego oraz momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na rozbudowę używanego oprogramowania komputerowego oraz momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zakupiła i wprowadziła do ewidencji w listopadzie 2004 program komputerowy służący bieżącej działalności Spółki. Wydatki związane z nabyciem oprogramowania Spółka zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

W grudniu 2008 roku Spółka nabyła aktualizację oprogramowania (u); udoskonaloną wersję pod względem użytkowym i funkcjonalnym. Aktualizacja nie wiąże się z utworzeniem nowego programu komputerowego. Wprowadzenie do używania nowych funkcjonalności oprogramowania nie wiąże się ze zmianą udzielonej Spółce licencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej powyżej sytuacji Spółka może wydatki poniesione na rozbudowę używanego oprogramowania zaliczyć do pośrednich kosztów podatkowych bieżącej działalności i uznać je za koszt uzyskania przychodu w chwili zarachowania faktur dokumentujących poniesione wydatki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane ze wzbogaceniem oprogramowania o nowe funkcjonalności lub udoskonaleniem istniejących (upgrade oprogramowania) mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Na możliwość zaliczenia kosztów związanych z modernizacją oprogramowania bezpośrednio do kosztów podatkowych, w opinii Wnioskodawcy, wskazuje fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości ulepszania wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 16g ust 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, modernizacji mogą ulegać jedynie środki trwałe. Przepisy ustawy nie przewidują analogicznej sytuacji dla wartości niematerialnych i prawnych.

Rozbudowa funkcjonalności istniejącego oprogramowania nie wiąże się również z nabyciem nowej licencji na program komputerowy.

W związku z tym, że ustawa wymienia prawa uznawane za wartości niematerialne i prawne, a w katalogu tym nie mieszczą się opłaty za tzw. upgrady oprogramowań komputerowych, poniesione koszty rozszerzenia funkcjonalności, zdaniem Wnioskodawcy, nie będą stanowiły również nowej wartości niematerialnej i prawnej.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, ponieważ nie istnieje możliwość zwiększenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych po oddaniu ich do użytkowania, rozpoczęciu lub zakończeniu amortyzacji, ani też nabyty upgrade nie spowoduje powstania nowej wartości niematerialnej i prawnej, Spółka powinna, na podstawie art. 15 ust. 4e, zaliczyć te wydatki jednorazowo bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca zaprezentował stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 19.01.2009 r. (sygn. IPPB5/423-161/08-2/AS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Kosztem uzyskania przychodów są stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16b ust. 1 pkt 4-5 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Na podstawie powyższych przepisów należy wskazać, iż oprogramowanie komputerowe stanowi autorskie prawo majątkowe bądź licencję i jest zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, po spełnieniu przesłanek wynikających z powołanego powyżej art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie z cytowanego art. 16g ust. 1 pkt 13 tej ustawy wynika, iż ulepszeniu mogą podlegać jedynie środki trwałe, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje natomiast możliwości "ulepszania" wartości niematerialnych i prawnych, zatem wydatki opisane przez Spółkę nie mogą być traktowane jako wydatki na ulepszenie wartości niematerialnej i prawnej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w związku z prowadzoną działalnością Spółka zakupiła i wprowadziła do ewidencji w listopadzie 2004 program komputerowy służący bieżącej działalności Spółki. Wydatki związane z nabyciem oprogramowania Spółka zaliczyła do kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne.

W grudniu 2008 roku Spółka nabyła aktualizację oprogramowania (u); udoskonaloną wersję pod względem użytkowym i funkcjonalnym. Aktualizacja nie wiąże się z utworzeniem nowego programu komputerowego. Wprowadzenie do używania nowych funkcjonalności oprogramowania nie wiąże się ze zmianą udzielonej Spółce licencji.

Wnioskodawca wskazuje, iż po wykonaniu prac modyfikacyjnych (dokonaniu aktualizacji i opracowaniu modułu) nie dochodzi do odrębnego przekazania praw (udzielenia licencji). Jeśli zatem czynności modyfikacyjne nie są związane z przekazaniem nowej, odrębnej licencji, która stanowiłaby odrębną wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, wówczas wydatki poniesione na modyfikację użytkowanych programów będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, po spełnieniu wszystkich warunków wynikających z powołanych powyżej przepisów.

W oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, na rozbudowę używanego oprogramowania należy zakwalifikować do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami i można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wskazać należy również, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów z zastrzeżeniem ust. 4f - 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.).

Reasumując, Spółka może zaliczyć wydatki poniesione na rozbudowę używanego oprogramowania do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związane z przychodami i potrącalnych w dacie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.