Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-1043/12-4/AP
z 8 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 19 października 2012 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 7 listopada 2012 r. (doręczone 12 listopada 2012 r.), pismem z dnia 13 listopada 2012 r., nadanym w dniu 14 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę zabudowaną.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu z dnia 7 listopada 2012 r. nr IPPP1/443-1043/12-2/AP (doręczone 12 listopada 2012 r.), pismem z dnia 13 listopada 2012 r., nadanym w dniu 14 listopada 2012 r. (data wpływu 16 listopada 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. X aktem notarialnym z dnia 24 października 2002 r. nr repertorium …. otrzymała prawo wieczystego użytkowania zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę, o powierzchni 2391 m² położonej w … przy ul. …. Nieruchomość ta zabudowana jest pawilonem wystawowo-biurowym, piętrowym o powierzchni 1.038,94 m², garażem o powierzchni 58 m², wiatą gospodarczą i ogrodzeniem. Obiekty te zostały wybudowane ze środków własnych Spółki, co potwierdza opinia biegłego rewidenta z 6 stycznia 2000 r. przytoczona w przedmiotowym akcie notarialnym.

Akt notarialny przeniósł także na Spółkę X prawo własności budynków posadowionych na działce …. Obiekty te wpisane są do ewidencji środków trwałych Spółki. Budowa obiektów usytuowanych na działce zakończyła się w roku 1975. W tym też roku doszło do pierwszego zasiedlenia obiektów. W czerwcu 1975 do budynku biurowego przeniesiono siedzibę firmy, zaczęto użytkować także pozostałe obiekty.

Z tytułu budowy Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w roku 1975 nie obowiązywała ustawa o VAT. W trakcie użytkowania budynków Spółka ponosiła wydatki na bieżące konserwacje i remonty, ale wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Ostatni remont przeprowadzono w roku 2006. Spółka użytkuje budynki do prowadzenia działalności opodatkowanej do dnia dzisiejszego.

Spółka planuje zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze znajdującymi się na nim budynkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz ze stojącymi na nim budynkami będzie zwolniona z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy

Spółka stoi na stanowisku, że przy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego, należy zastosować stawkę VAT właściwą dla sprzedawanych budynków.

Sprzedaż budynków zaś, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolniona jest z podatku od towarów i usług. Tym samym zwolniona od VAT jest sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
   
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
   
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
   
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
   
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
   
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
   
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W świetle powołanych wyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż, jak również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Co więcej, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” należy rozumieć jako czynności wymienione w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy o VAT i dokonywanych w okresie jej obowiązywania, jak również dokonanych pod rządami poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11 poz. 50 ze zm.).

Podkreślić przy tym należy, iż ustawodawca w przepisie art. 2 pkt 14 ustawy wyraźnie rozróżnił jego zastosowanie do budynków, budowli lub ich części. Zatem intencją ustawodawcy było celowe rozróżnienie zastosowania zwolnienia do całych budynków, budowli lub ich części, dopuszczając możliwość objęcia zwolnieniem jedynie część nieruchomości (budynków, budowli). Zatem, oddanie do użytkowania części budynków czy budowli w wykonaniu czynności opodatkowanych nie stanowi o tym, że cały budynek lub budowla zostały zasiedlone.

Analiza ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, regulującego prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w odniesieniu do przedmiotowego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że aktem notarialnym z dnia 24 października 2002 r. Spółka otrzymała prawo wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę, która zabudowana jest pawilonem wystawowo-biurowym, piętrowym, garażem, wiatą gospodarczą i ogrodzeniem. Obiekty te zostały wybudowane ze środków własnych Spółki, obiekty te wpisane są do ewidencji środków trwałych Spółki. Budowa obiektów usytuowanych na działce zakończyła się w roku 1975. W tym też roku doszło do pierwszego zasiedlenia obiektów. W czerwcu 1975 r. do budynku biurowego przeniesiono siedzibę firmy, zaczęto użytkować także pozostałe obiekty. Z tytułu budowy Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w roku 1975 nie obowiązywała ustawa o VAT. W trakcie użytkowania budynków Spółka ponosiła wydatki na bieżące konserwacje i remonty, ale wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Spółka użytkuje budynki do prowadzenia działalności opodatkowanej do dnia dzisiejszego.

Odniesienie przedstawionej sytuacji do powołanych przepisów mających zastosowanie w sprawie prowadzi do wniosku, iż z uwagi na fakt, że posadowione na gruncie obiekty zostały wybudowane przez Spółkę, i w czerwcu 1975 r. do budynku biurowego przeniesiono siedzibę firmy oraz zaczęto użytkować także pozostałe obiekty, wbrew twierdzeniu Spółki nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o VAT. Jako czynność podlegającą opodatkowaniu w przedmiotowej sprawie można uznać sprzedaż, a nie użytkowanie nieruchomości do celów prowadzonej działalności – jako siedzibę Spółki. Tym samym dopiero sprzedaż przedmiotowej nieruchomości wykorzystywanej przez Spółkę dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej dokonywana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w ww. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zatem nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu zwrócić należy jednak uwagę na art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Analiza powyższego przepisu w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego prowadzi do wniosku, iż przepis ten w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie, bowiem przedmiotowa nieruchomość nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z tytułu budowy Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w roku 1975 nie obowiązywała ustawa o VAT, i chociaż w trakcie użytkowania budynków Spółka ponosiła wydatki na bieżące konserwacje i remonty - wydatki te były niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jednocześnie zwrócić należy uwagę na przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Stosownie zaś do § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż w przypadku dokonania sprzedaży opisanej w złożonym wniosku nieruchomości, transakcja ta nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10, lecz będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, przy czym powyższa zasada dotyczy również gruntu.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, iż „Sprzedaż budynków zaś zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwolniona jest z podatku od towarów i usług” należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.