INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23.03.2009 r. (data wpływu 27.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rozwiedziony od 1989 roku. Od kilku lat związany jest nieformalnie z rozwódką, która samotnie wychowuje 14-letnią córkę. Powołując się na samotne wychowywanie córki, partnerka Wnioskodawcy korzysta z prawa do rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba samotnie wychowującą dzieci. Wnioskodawca z poprzedniego związku ma syna, natomiast z obecna partnerką – 7-letnią córkę. Wnioskodawca jest zameldowany pod innym adresem, aniżeli faktycznie zamieszkuje. Mieszka razem z córką, swoją partnerką i z jej córką.

Z powodu wychowywania syna przez jakiś czas Wnioskodawca korzystał z prawa do rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba samotnie wychowująca dzieci. Ponieważ syn wydoroślał, Wnioskodawca zaprzestał rozliczania się z podatku z powołaniem się na samotne wychowywanie syna.

Wnioskodawca osiąga dochody wyłącznie ze stosunku pracy i udziału w organach stanowiących osób prawnych. Nie osiąga dochodów, o których mowa w:

1. art. 30c ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym lub
3. ustawie o podatku tonażowym.
   
   

Córka Wnioskodawcy nie osiąga żadnych dochodów. Jej matka korzysta z prawa do preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dzieci, jednakże czyni to wyłącznie ze względu na swoją córkę z poprzedniego związku, która nie jest dzieckiem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może korzystać z prawa do rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba samotnie wychowująca dzieci ze względu na wychowywanie córki Michaliny...

Zdaniem Wnioskodawcy

Wnioskodawca uważa, iż ma prawo do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako osoba samotnie wychowująca dzieci, ponieważ:

1. spełnia kryteria osoby samotnie wychowującej dzieci określone w art. 6 ust. 5 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. nie osiąga dochodów, o których mowa w:
   a) art. 30c ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych,
   b) ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym lub
   c) ustawie o podatku tonażowym,
3. córka nie osiąga żadnych dochodów,
4. partnerka – korzysta z prawa do preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dzieci wyłącznie ze względu na córkę z poprzedniego związku, która nie jest dzieckiem Wnioskodawcy; nie powinno to uszczuplać Jego praw.
   
   

Przy formułowaniu własnej opinii w sprawie Wnioskodawca kierował się w szczególności oceną prawną wyrażoną w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18.09.2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1133/07.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2008 r., poz. 1316) od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Ponadto zgodnie z art. 6 ust. 8 i 10 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym oraz w przypadku, gdy podatnik wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w art. 6 ust. 4, złoży po terminie, o którym mowa w art. 45 ust.1 tejże ustawy.

Jak wynika z powyższego ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka) wymienionych w art. 6 ust. 4 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że „wychowywać” kogoś to – jak wynika z definicji słownikowej – „ zapewnić osobie niedorosłej osiągnięcie rozwoju fizycznego i psychicznego, zapewnić opiekę istocie niedorosłej i doprowadzić ją do samodzielności” (Słownik Języka Polskiego PWN 1992 r.).

Z kolei z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama zajmuje się wychowywaniem dziecka.

Przepis art. 6 ust. 5 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do stanu cywilno-prawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jednocześnie o samotnym wychowywaniu dziecka nie musi przesądzać orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej przez jedno z rodziców. Warunek taki jest decydujący tylko i wyłącznie w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim. Natomiast w sytuacji, gdy żaden z rodziców nie jest pozbawiony władzy rodzicielskiej, a oboje są stanu wolnego, zarówno jeden jak i drugi może samotnie wychowywać dziecko. Przy czym prawo do omawianej preferencji będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców (opiekunów prawnych), który faktycznie w roku podatkowym samotnie wychowywał dziecko, czyli sprawował nad nim stałą opiekę, zamieszkując z nim. Spełnienie tylko jednej przesłanki, tj. statusu cywilnego rodzica (opiekuna prawnego), o którym mowa w art. 6 ust. 5 ustawy, w sytuacji, gdy nie wiąże się z okolicznością samotnego wychowania dziecka, nie daje prawa do skorzystania z omawianego sposobu opodatkowania dochodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jest Pan rozwodnikiem żyjącym w nieformalnym związku z kobietą, z którą ma Pan dziecko. Tak więc, jako rozwodnik spełnia Pan jeden z warunków wynikający z definicji zawartej w art. 6 ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże warunek ten jest niewystarczający do skorzystania z możliwości rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci.

Nie można bowiem uznać Pana za osobę samotnie wychowującą dziecko, ponieważ jego wychowaniem zajmuje się Pan wspólnie z matką dziecka, razem państwo mieszkacie.

Wobec tego brak jest podstaw do skorzystania przez Pana z możliwości rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób preferencyjny przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, iż Pana partnerka ma ograniczoną władzę rodzicielską do Waszej córki.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia sądowego, stwierdzić należy, iż zapadł on w indywidualnej sprawie i co do zasady wiąże stronę postępowania w konkretnej sprawie oraz nie stanowi źródła prawa i nie posiada mocy formalnie wiążącej tak do podatników, jak i w stosunku do organów podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.