2013.01.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-630/12-3/MD
z 9 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 17 października 2012 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 3 grudnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego. W dniu 3 grudnia 2012 r. złożono pismo uzupełniające ww. wniosek o dowód przelewu należnej opłaty skarbowej od złożonego pełnomocnictwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca dnia 1 września 2012 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług lekarskich. Prowadzi księgę przychodów i rozchodów, a podatek oblicza na zasadach ogólnych. Z tytułu tejże działalności nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do prowadzenia działalności niezbędny jest samochód osobowy. W związku z tym Wnioskodawca zamierza przeznaczyć do prowadzenia działalności, używany przez Niego, zakupiony uprzednio na potrzeby prywatne, samochód osobowy. Samochód ten nigdy wcześniej nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności, nie był wprowadzany do ewidencji środków trwałych i nie był amortyzowany. Samochód wykorzystywany będzie wyłącznie na potrzeby obecnie prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód zostanie wpisany do ewidencji środków trwałych. Samochód został nabyty w kwietniu 2004 r. na podstawie faktury VAT, wystawionej na imię i nazwisko Wnioskodawcy i również na Niego został zarejestrowany. Wartość brutto pojazdu wynikająca z faktury to 56.470,01 zł. Wnioskodawca jest w posiadaniu kopii faktury zakupu. Samochód został nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego, nie było i nie ma obecnie rozdzielności majątkowej pomiędzy małżonkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wprowadzając samochód osobowy jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca poprawnie przyjmie, jako wartość początkową tego środka trwałego będącą podstawą amortyzacji, cenę nabycia wynikającą z kopii wystawionej na Niego faktury dokumentującej zakup samochodu w 2004 r., czyli kwotę 56.470,01 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych w razie nabycia w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W ocenie Wnioskodawcy, w omawianym przypadku istnieje możliwość ustalenia ceny nabycia, gdyż dysponuje kopią faktury zakupu samochodu. Przepis art. 22g ust. 8 ww. ustawy, nie ma więc w tym wypadku zastosowania. Zastosowanie mają natomiast art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość początkową środka trwałego (samochodu osobowego) należy więc ustalić według ceny jego nabycia z 2004 r., na podstawie posiadanej kopii faktury.

Z uwagi na fakt, że w momencie zakupu samochodu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia VAT (nie prowadził wówczas działalności gospodarczej), wartość początkowa samochodu osobowego powinna być ustalona według ceny brutto (zawierającej VAT), wynikającej z faktury zakupu samochodu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje się na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 29 lutego 2012 r., Nr IBPBI/1/415-1270/11/ESZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, jedynie w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Ponadto, stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dnia 1 września 2012 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług lekarskich. Do prowadzenia działalności niezbędny jest samochód osobowy. W związku z tym zamierza przeznaczyć do tego celu używany przez Niego, zakupiony uprzednio na potrzeby prywatne, samochód osobowy. Samochód ten nigdy wcześniej nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności, nie był wprowadzany do ewidencji środków trwałych i nie był amortyzowany. Przedmiotowy samochód został nabyty w kwietniu 2004 r. na podstawie faktury VAT, wystawionej na imię i nazwisko Wnioskodawcy i został na Niego zarejestrowany. Wartość brutto pojazdu wynikająca z faktury to 56.470,01 zł. Wnioskodawca jest w posiadaniu kopii tej faktury. Samochód został nabyty przed zawarciem związku małżeńskiego.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż wprowadzając samochód osobowy jako środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Wnioskodawca, zgodnie z generalną zasadą, określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 w związku z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinien ustalić wartość początkową według ceny nabycia

Reasumując, wartość początkową przedmiotowego samochodu osobowego stanowi jego cena nabycia, wynikająca z faktury VAT. Jeżeli Wnioskodawcy nie przysługiwało obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy w podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług wówczas wartość początkowa przedmiotowego samochodu osobowego winna być ustalona według ceny brutto wynikającej z faktury VAT. Tak ustalona wartość będzie podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tym, że odpisy te będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w części nie przekraczającej równowartości 20 000 euro, ustalonej zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy.

Dodać również należy, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z uwagi na powyższe tutejszy Organ nie może odnieść się do wskazanego przez Wnioskodawcę wyliczenia kwoty wartości początkowej środka trwałego. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin