INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 23 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się głównie dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków. Spółka posiada również odnawialne źródło energii, z którego wytwarza energię elektryczną i zużywa ją na własne potrzeby.

Energia ta wytwarzana jest z biogazu otrzymywanego w procesie oczyszczania ścieków. Na potwierdzenie wytworzenia energii elektrycznej Spółka otrzymuje od Prezesa URE świadectwa pochodzenia, które następnie stają się przedmiotem obrotu na Towarowej Giełdzie Energii.

Spółka posiada koncesję wyłącznie na wytwarzanie energii elektrycznej. Wytworzona z ww. źródła energia nie jest odsprzedawana fizycznie żadnemu nabywcy końcowemu, lecz zużywana przez Spółkę do procesu oczyszczania ścieków .

Zgodnie z art. 23 pkt 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 28 lutego 2009 r., Spółka korzystała ze zwolnienia od podatku akcyzowego energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii.

Zapis zmian do ustawy od 1 marca 2009 r. precyzuje zwolnienie ww. energii tylko na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectw pochodzenia energii. Spółka jako podmiot wytwarzający energię nie ma obowiązku przedkładania do umorzenia świadectw pochodzenia zgodnie z ustawą Prawo Energetyczne, nie ma w związku z tym obowiązku uzyskania od Prezesa URE pisemnego potwierdzenia umorzenia.

Spółka oprócz energii wytworzonej we własnym zakresie zużywa również energię kupowaną od innych podmiotów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Co jest przedmiotem opodatkowania zgodnie z art. 9 ust. 1 oraz art. 30 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 4 opodatkowaniu podlega zużycie energii elektrycznej wyłącznie w ilości, która została przez Zainteresowanego samodzielnie wyprodukowana. Spółka jest posiadaczem koncesji wyłącznie na wytwarzanie, a nie na przesyłanie, dystrybucję lub obrót. W związku z powyższym nie podlega opodatkowaniu całość zużytej energii, a jedynie ilość wyprodukowana przez Spółkę.

Z kolei na podstawie art. 30 ust. 1 energia ta jest w Spółce zwolniona z opodatkowania w momencie sprzedaży świadectwa pochodzenia na Towarowej Giełdzie Energii. Umorzenie świadectwa jest tożsame z wygaśnięciem praw z nich wynikających, a wygaśnięciem praw dla Spółki jest moment ich sprzedaży na Towarowej Giełdzie Energii. Do czasu sprzedaży Spółka odprowadza podatek akcyzowy, który następnie ulega obniżeniu w momencie wygaśnięcia praw (sprzedaży Świadectw).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11) zwanej dalej ustawą, wyrobami akcyzowymi są wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Stosownie do art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z ww. uregulowania wynika, iż osoba zainteresowana, to osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Zatem z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, A. Olesińska, M. Masternak, J. Orłowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz, Toruń 2007, s. 78). Zatem niniejsza interpretacja ogranicza się do praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, iż opinia Zainteresowanego dotycząca obowiązku podatkowego ciążącego na nim z tytułu zużycia wyprodukowanej energii elektrycznej jest słuszna, lecz w ocenie tut. Organu, nie można uznać za prawidłowe wszystkich twierdzeń zawartych w stanowisku Wnioskodawcy we wniosku.

Zgodnie z art. 21 ust. 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, energia elektryczna podlega podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez dystrybutora lub redystrybutora. W myśl ustępu trzeciego wymienionego artykułu, jednostka produkująca energię elektryczną na swoje własne potrzeby jest uważana za dystrybutora. Zatem przepisy wspólnotowe wskazują, iż Zainteresowany w opisanym we wniosku stanie faktycznym jest uważany za dystrybutora.

Należy również wskazać, iż przepisy ustawy, w art. 2 pkt 19 posługują się własną definicją nabywcy końcowego, która posiada inne brzmienie niż definicja nabywcy końcowego zawarta w ustawie z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne. W myśl ustawy o podatku akcyzowym nabywca końcowy to podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625, ze zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019, ze zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
2. sprzedaż energii elektrycznej, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię, nabywcy końcowemu na terytorium kraju,
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2,
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię,
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego,
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją (art. 9 ust. 2 ustawy).

W opisanym we wniosku stanie faktycznym wskazano, iż Zainteresowany posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Wyprodukowana energia elektryczna z biogazu otrzymywanego w procesie oczyszczania ścieków w całości zużywana jest do procesu oczyszczania tych ścieków. Ponadto Wnioskodawca oprócz energii elektrycznej wytworzonej we własnym zakresie zużywa energię zakupioną od innych podmiotów.

W przedstawionym stanie faktycznym w przypadku Zainteresowanego przedmiotem opodatkowania akcyzą będzie, na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 4 wymienionej ustawy, jedynie zużycie energii elektrycznej, którą Spółka wyprodukowała. Natomiast Wnioskodawca nie będzie podatnikiem od nabywanej energii elektrycznej.

Z kolei w myśl art. 30 ust. 1 i ust. 2 zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytworzoną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego. Przedmiotowe zwolnienie stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe.

Zatem, mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że energia elektryczna jest zwalniana od podatku w momencie sprzedaży świadectwa pochodzenia na Towarowej Giełdzie Energii i utraty praw z tych świadectw wynikających.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.