INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura – 5 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości nieuznania wnioskodawcy za podmiot rozpoczynający w 2008 r. prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej dla celów skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji – jest nieprawidłowe
• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych w 2009 r. (latach następnych) środków trwałych - jest prawidłowe
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wydanego przez Urząd Miasta w dniu 20 maja 2003 r. wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W okresie od 20 maja 2003 r. do 16 stycznia 2005 r. działalność tą prowadził jako osoba fizyczna, natomiast od dnia 17 stycznia 2005 r. dokonał zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej wskazując oznaczenie przedsiębiorcy jako Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej spółka cywilna i od tegoż dnia prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Na czas działalność tej spółki nie prowadził działalności gospodarczej samodzielnie. W dniu 31 sierpnia 2008 r. spółka cywilna została rozwiązana i od dnia 1 września 2008 r., po dokonaniu kolejnej zmiany we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej ponownie prowadzi działalność gospodarczą samodzielnie.

Zamierza obecnie zakupić środki trwałe o dużej wartości i chciałby skorzystać z możliwości jednorazowej amortyzacji, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prowadząc od dnia 1 września 2008 r. jednoosobowo działalność gospodarczą powinien być traktowany jako „rozpoczynający”, czy w związku z tym, iż od 2003 r. działalność prowadził na podstawie jednego wpisu do ewidencji (a jedynie na czas wstąpienia do spółki cywilnej wpis ten był aktualizowany), powinien traktowany być jako prowadzący działalność przez cały ten okres i wówczas przepis art. 22k ust. 11 nie miałby zastosowania...
2. Czy nabywając środki trwałe może jednorazowo zaliczyć w koszty ich wartość...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ od 20 maja 2003 r. działalność gospodarczą prowadzi na podstawie jednego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej o tym samym numerze, a tylko aktualizowanym w wyniku zaistniałych zmian, jest przedsiębiorcą, który nie rozpoczął działalności 1 września 2008 r., i chociaż w ubiegłych latach prowadził ją jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej, to będąc małym podatnikiem może skorzystać z przepisu art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i amortyzować nowo nabyte środki trwałe jednorazowo.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przepis ten nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
  
  

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2008 r. za małego podatnika można było uznać tego, którego przychód brutto ze sprzedaży za 2007 rok nie przekroczył kwoty 3.014.000,00 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2007 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,7680 zł x 800.000 = 3.014.400 zł, w zaokrągleniu 3.014.000 zł.

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a – 22o.

Jak wynika z powyższego przepisu, zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca, jako osoba fizyczna od dnia 1 września 2008 r. prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a w okresie od dnia 17 stycznia 2005 r. do dnia 31 sierpnia 2008 r. prowadził tę działalność jako wspólnik spółki cywilnej (a więc spółki nie posiadającej osobowości prawnej). Zatem stwierdzić należy, iż w 2008 r. wnioskodawca, jako podmiot „rozpoczynający samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej”, wypełniał przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji.

Zatem stanowisko wnioskodawcy, iż dla celów tzw. jednorazowej amortyzacji nie jest „rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej” jest nieprawidłowe.

Jednakże w 2009 r. (latach następnych) wnioskodawca nie jest (nie będzie) już podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem jeżeli w 2009 r. (w latach następnych) zakupi środki trwałe i spełni (spełniać będzie) drugie z kryteriów uprawniających do dokonania jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, tj. kryterium pozwalające uznać go za „małego podatnika”, to będzie mógł skorzystać z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym 2009 (latach następnych) po spełnieniu pozostałych warunków określonych ww. przepisami.

W tym też zakresie przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.