INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki x, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu – 5 marca 2009 r.) uzupełnionym: kserokopią polecenia przelewu z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu – 6 maja 2009 r.), pismem z dnia 28 maja 2009 r. (data wpływu – 28 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia deklaracji PIT-8C – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia deklaracji PIT-8C.

W związku z brakiem opłaty w wysokości 40 zł za wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wystawienia deklaracji PIT-8C wezwano Wnioskodawcę w dniu 27 kwietnia 2009 r. znak x x do uzupełnienia o brakującą kwotę.

Wezwanie doręczono w dniu 30 kwietnia 2009 r. Natomiast w dniu 4 maja 2009 r. wniesiono brakującą opłatę w wysokości 40 zł.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką x. Działalność podstawowa to „sprzedaż hurtowa ryb” PKD 5138A..

Aby zwiększyć i uatrakcyjnić sprzedaż towarów, Spółka ma zamiar wystosować do swoich kontrahentów (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) umowy lojalnościowe, z których jednoznacznie wynikałoby przekroczenie jakiej granicy zakupu towarów uprawniałoby kontrahenta do otrzymania nagrody w postaci zagranicznej wycieczki.

Wartość wycieczki w cenie zakupu przekracza 760 zł.

Przyznanie nagrody – zagranicznej wycieczki, wiązałoby się z wcześniejszym dokonaniem zakupów w Spółce w określonym czasie oraz w określonej, narzuconej przez Wnioskodawcę wysokości. Brak dopełnienia powyższych warunków zdyskwalifikowałby kontrahenta z możliwości skorzystania z nagrody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawić po zakończeniu 2009 r. PIT-8C dla poszczególnych kontrahentów...

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie kontrahentów biorących udział w wycieczce powstanie przychód z nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile poszczególnym osobom można przyporządkować wartość tych świadczeń.

W przypadku wykupu wycieczki łącznie z dodatkowymi atrakcjami typu np. zwiedzanie zabytków, z których to kontrahent może skorzystać lub nie, może być niemożliwe określenie, jaka kwota świadczenia przypada na danego kontrahenta. Wówczas wartość tego świadczenia nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W związku z powyższym Spółka nie będzie miała obowiązku wystawienia PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej działalności uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 8 tej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy.

Na podstawie art. 11 ust. 2 wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Natomiast art. 11 ust. 2a stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest jednoosobową spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której podstawowym zakresem działalności jest „sprzedaż hurtowa ryb”. Spółka planuje wystosować do swoich kontrahentów (osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą), umowy cywilnoprawne (lojalnościowe). Z treści umów wynikałoby jednoznacznie przekroczenie jakiej granicy zakupu towarów i w jakim czasie uprawniałoby kontrahenta do otrzymania nagrody w postaci zagranicznej wycieczki.

W związku z powyższym wartość otrzymanych wycieczek należy zakwalifikować do nieodpłatnych świadczeń.

Świadczenia takie jeśli pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez te osoby działalnością gospodarczą należy kwalifikować, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też przekazywanie świadczeń w postaci wycieczek na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą (kontrahentom) nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Spółki obowiązku pobrania podatku, czy też obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Informację PIT-8C Spółka (jako płatnik) miałaby obowiązek wystawić tylko dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz uregulowania prawne w tym zakresie należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C dla kontrahentów w związku z przekazywanymi w przyszłości świadczeniami w postaci wycieczek zagranicznych.

Świadczenia te w całości (wartość wycieczki z dodatkowymi atrakcjami) będą stanowiły dla kontrahentów - przychód z działalności gospodarczej.

Jednocześnie tut. organ informuje, że wniosek Spółki w zakresie opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 26 maja 2009 r., znak ILPB3/423-186/09-4/JG.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.