INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2009 r. (data wpływu 9 marca 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 i 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu odpowiednio 20 i 23 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy towarów na rzecz podmiotu z Holandii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 16 i 20 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy towarów na rzecz podmiotu z Holandii.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności dokonywać będzie Pani, na rzecz firmy holenderskiej dostaw towarów tj. żywności, ubrań roboczych i środków czystości. Wg. oświadczenia nabywcy towary te będą służyły bezpośredniemu zaopatrzeniu statków handlowych sklasyfikowanych w PKWiU 35.11.24-60.00, używanych do żeglugi na pełnym morzu. Kontrahent z Holandii będzie pośrednikiem w dostawach i to on dokona bezpośrednio dostawy towarów na rzecz armatorów statków. W momencie przekazania towarów firmie holenderskiej Wnioskodawca nie ma pewności, czy rzeczywiście zostaną docelowo przeznaczone na zaopatrzenie statków, gdyż nabywca może sprzedać je dowolnemu odbiorcy. Nabywca holenderski, tak samo jak Pani, jest podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Towary będą transportowane (przemieszczane z terytorium Polski na terytorium Holandii) własnym środkiem transportu dostawcy. Towary nie będą dla Pani przedmiotem dalszego eksportu, ani montażu lub instalacji na statkach. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy będzie Pani dysponować dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, że odbiorcą bezpośrednim tych dostaw będzie podatnik unijny na terytorium Unii, można potraktować tą dostawę za dostawę z art. 13 ustawy i zastosować stawkę 0%. Jednak art. 13 ust. 8 ustawy wyłącza tego rodzaju dostawy z katalogu wewnątrzwspólnotowych dostaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dostawa towarów służących bezpośredniemu zaopatrzeniu statków na rzecz holenderskiego podatnika unijnego, będzie opodatkowana stawką 0% na zasadach określonych w art. 83 ust. 1 pkt 10 lit. a), czy też będzie to typowa dostawa wewnątrzwspólnotowa opodatkowana na ogólnych zasadach...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w piśmie z dnia 20 kwietnia 2009 r., dostawa ta powinna być opodatkowana na zasadach ogólnych dla dostaw wewnątrzwspólnotowych stawką 0% ze względu na to, iż nie następuje bezpośrednio na statek, a do firmy pośredniczącej i nigdy nie ma pewności co do docelowego przeznaczenia towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W oparciu o art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów; import towarów; wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W ust. 8 powołanego artykułu ustawodawca wskazał, że za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nie uznaje się dostawy towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, 3, 6, 10 i 18, oraz towarów opodatkowanych według zasad określonych w art. 120 ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Z kolei przepis art. 83 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków używanych do żeglugi na pełnym morzu oraz przewożących pasażerów za opłatą lub używanych dla celów gospodarczych, przemysłowych lub do połowów.

Ponadto w odniesieniu do dostaw wymienionych w ww. przepisie, prawo do zastosowania 0% stawki podatku ustawodawca uzależnił – jak wynika z zapisu ust. 2 tegoż artykułu – od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że sprzedawane przez Wnioskodawcę holenderskiemu nabywcy towary, tj. żywność, ubrania robocze i środki czystości, nie będą bezpośrednio dostarczane na statek lecz pośrednikowi. Zarówno nabywca, jak i Wnioskodawca są podatnikami zarejestrowani dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przemieszczenie towarów nastąpi z terytorium kraju na terytorium Holandii własnym środkiem transportu. Przed upływem terminu do złożenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy Wnioskodawca będzie dysponować dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analizując zapis powołanego wyżej art. 83 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy stwierdzić należy, że dla zastosowania obniżonej 0% stawki podatku do dostaw towarów spełnione muszą być łącznie: kryterium wymienione w zdaniu wstępnym tego przepisu tj. towary muszą służyć bezpośrednio zaopatrzeniu statków oraz kryterium przeznaczenia tych statków. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „towarów służących bezpośrednio zaopatrzeniu statków”, wobec czego należy odwołać się do znaczenia językowego, sformułowań użytych w powoływanym przepisie. Zgodnie z definicjami zawartymi w „Słowniku języka polskiego” PWN, słowo „bezpośrednio” oznacza „bez jakiegokolwiek pośrednictwa; osobiście, wprost”, natomiast słowo „zaopatrzyć”, „zaopatrzenie” oznacza „to, w co kogoś zaopatrzono; środki do życia, żywność, sprzęt, ekwipunek stanowiący wyposażenie kogoś lub czegoś”.

Jak wskazano wyżej, dla możliwości zastosowania 0% stawki podatku w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy, towary muszą służyć bezpośredniemu zaopatrzeniu statków, wobec czego przepis ten nie może mieć zastosowania do dostaw na wcześniejszym etapie obrotu (dostaw na rzecz pośredników). Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że – jak wskazał Wnioskodawca - na etapie dostawy dokonywanej przez niego na rzecz pośrednika nie ma pewności, iż sprzedane towary docelowo będą służyły zaopatrzeniu statków należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowanie art. 83 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, że towary będące przedmiotem dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz holenderskiego kontrahenta unijnego zostaną przemieszczone z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, spełnione zostaną przesłanki do uznania przedmiotowej transakcji za WDT, która – przy spełnieniu warunków zawartych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy – opodatkowana będzie 0% stawką podatku na mocy ust. 1 powołanego artykułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.