INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.04.2009 r. (data wpływu 30.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• kwalifikacji podatkowej meczy piłkarskich organizowanych w celach integracyjnych w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki – jest prawidłowe.

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na organizację i przebieg turnieju piłkarskiego o puchar Prezesa Spółki - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej meczy piłkarskich organizowanych w celach integracyjnych w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na organizację i przebieg turnieju.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący polską spółką kapitałową dwa razy w roku organizuje rozgrywki piłkarskie o puchar Prezesa Spółki. Zawody, na które składają się mecze eliminacyjne oraz mecz finałowy, rozgrywają się na boisku piłkarskim lub w hali sportowej (raz w roku na boisku piłkarskim i raz w roku w hali sportowej). Obiekty te są obiektami ogólnodostępnymi, nie należącymi do Spółki. Rozgrywkom mogą się zatem przyglądać również osoby spoza Spółki, niemniej jednak celem zawodów nie jest działalność reklamowa, lecz integracyjna. Udział w rozgrywkach pozwala bowiem nie tylko na lepsze poznanie się pracowników danej jednostki organizacyjnej Spółki tworzącej drużynę, ale również innych jednostek organizacyjnych, mające procentować lepszą wydajniejszą pracą w przyszłości.

Niemniej podczas zawodów rozwieszane są banery reklamowe Spółki, zaś zawodnicy grają w strojach sportowych, na których widnieją nazwy reprezentowanych przez nich jednostek organizacyjnych, oraz logo Wnioskodawcy.

Organizacja tego typu imprez wymaga poniesienia kosztów związanych z

• wynajęciem odpowiednio stadionu lub hali sportowej oraz
• zakupu koszulek firmowych (w przypadku, gdy ulegną zniszczeniu),
• noclegów,
• pucharów, dyplomów, medali,
• obiadów,
• napojów energetyzujących,
• ubezpieczenia zawodników,
• dojazdu,
• wynajęcia sędziów,
• opieki medycznej itp.

Spółka zaznacza, iż uczestnicy biorący udział w rozgrywkach, typowani są na podstawie posiadanych przez nich umiejętności sportowych.

W strukturze organizacyjnej Spółki wyodrębnionych jest 15 zakładów, 1 oddział i centrala Spółki. W rozgrywkach uczestniczą drużyny zakładów Spółki i centrali Spółki. Zakłady Spółki mają swoje siedziby w innych miastach, niż centrala Spółki (np. Dolnośląski we Wrocławiu, Pomorski w Szczecinie, Wschodni w Białymstoku, Północny w Sopocie, Lubelski w Lublinie).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy rozgrywanie przez pracowników Spółki meczy piłkarskich, organizowanych w celach integracyjnych, w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki, w miejscach ogólnie dostępnych (boiskach piłkarskich lub halach sportowych) w przypadku, gdy zawodnicy grają w koszulkach z logo i nazwą Spółki, zaś na stadionie, bądź w hali sportowej eksponowane będą banery reklamowe Spółki, można traktować jako imprezę integracyjną oraz czy wszelkie koszty związane z jej organizacją będą dla Spółki kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Rozgrywki piłkarskie o puchar Prezesa Spółki, stanowią formę imprezy integracyjnej, pozwalającej nie tylko na lepsze poznanie się pracowników danej jednostki organizacyjnej tworzącej drużynę, ale również innych jednostek organizacyjnych, mające procentować lepszą wydajniejszą pracą w przyszłości, jak również wymianą doświadczeń pomiędzy tymi osobami.

Spółka zauważa, że celowe ponoszenie wydatków na imprezy sportowe o charakterze integracyjnym ma wpływ na wysokość osiąganych przez nią przychodów. Dzięki takim imprezom zwiększa się bowiem otwartość i zaufanie w zespole, motywacja do pracy, lojalność i zaangażowanie. Przełamywana jest również bariera w komunikacji i doskonalona współpraca między pracownikami. Prowadzi to do wzrostu przychodów, a zatem poniesione wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko zgodne jest z interpretacją przedstawioną przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 3 lutego 2006 r. (znak: PB3/GN-8213-298/05/1680), w którym to Ministerstwo Finansów stwierdziło, iż firma, która organizuje dla swoich pracowników imprezę integracyjną, może uznać wydatki na ten cel za koszty uzyskania przychodu. W przedmiotowym piśmie Ministerstwo Finansów wprost wskazuje na: spotkania świąteczne, rekreacyjne, sportowe, pikniki, wyjazdy do ośrodków wypoczynkowych.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego w Słupsku w postanowieniu z dnia 25 kwietnia 2007 r. (znak PII/423-0003/07) także zauważył, iż wydatki związane z organizacją zawodów sportowych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu, gdyż spełniają generalną przesłankę zaliczenia do kosztów, tj. poniesienia ich w celu uzyskania przychodu.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w swojej decyzji z dnia 13 kwietnia 2007 r. (znak: IPB2/4218-2/07) wskazał, iż: „Wydatek podlega zaliczeniu do kosztów podatkowych, jeżeli spełnia określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunki, a zatem jeżeli został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów, czyli jego poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągnięte przez podatnika przychody, ma związek z prowadzoną działalnością i jednocześnie nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te (...) mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych (integracyjnych). Wydatki te związane są bowiem z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz mają na celu poprawę atmosfery w pracy i zintegrowanie pracowników z pracodawcą (podatnikiem), a przez to zwiększenie efektywności pracy”.

Należy również zauważyć, że Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w swoim wyroku z dnia 20 maja 2008 r. (sygn. akt I SA/Wr 1712/07) wskazał, iż: „Podatnik organizując dla pracowników określoną imprezę musi jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych (...). Z takiego spotkania musi wynikać cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników”.

W związku z przedstawionymi powyżej stanowiskami organów podatkowych, zdaniem Spółki nie ma najmniejszych wątpliwości, iż poniesione przez nią koszty związane z organizacją imprezy integracyjnej, mającej charakter rozgrywek o puchar Prezesa Spółki, będą stanowiły dla niej koszty uzyskania przychodów.

Spółka zauważa, że wydatki na organizację rozgrywek nie mogę być uznane za koszty reprezentacji.

Prowadzenie rozgrywek w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki, może co najwyżej stanowić pewną formę reklamy (przy założeniu, że na trybunie wśród kibiców zasiądą osoby nie związane ze Spółka). Zdecydowanie jednak należy odrzucić pogląd, iż przedmiotowa impreza może mieć charakter reprezentacyjny. Jej celem nie jest bowiem wskazywanie na „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczna” - jak definiuje reprezentację Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1989, ale zintegrowanie pracowników firmy pomiędzy sobą i ze Spółką.

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że ewentualne uznanie, iż omawiane rozgrywki mają charakter reklamowy, również nie powodowałaby zaliczania poniesionych na nie wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Za reklamę należy uznać również działania promujące markę produktu lub nazwę firmy, składające się na tzw. reklamę instytucjonalną.

Powyższe potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (sygn. akt: III SA/Wa 157/08), w którym to Sąd orzekł, iż: „Za reklamę można bowiem uznać również i takie działania, które co prawda nie prezentują określonych towarów lub usług wraz z informacjami je wartościującymi, lecz promują markę określonej firmy, zwiększając jej rozpoznawalność na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania sprzedawanymi przez nią towarami lub świadczonymi usługami. Reklama taka nazywana reklamą instytucjonalną, ma za zadanie prezentowanie konkretnego przedsiębiorstwa poprzez lansowanie jego znaku firmowego, czy też nazwy. Jej zadaniem jest stworzenie sprzyjającego dla firmy klimatu, pozytywne nastawienie potencjalnych klientów, umocnienie stopnia rozpoznawalności i znajomości firmy przez odbiorców tego rodzaju reklamy, oraz w konsekwencji zwiększenie popytu na jej towary lub usługi”.

Również Minister Finansów zauważył, że za reklamę można uznać działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary poprzez poszerzenie wiedzy o nich mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych nabywców do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo. Można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy) („Biuletyn Skarbowy MF” 2007/5/12).

Wnioskodawca zauważa, że używanie ustalonego oznaczenia przedsiębiorcy wywołuje u osób mających z nim styczność wyobrażenia dotyczące jakości towarów. Oznacza to, że znak towarowy lub logo pełni funkcję jakościową. W związku z powyższym rozgrywanie meczy piłkarskich zarówno na boiskach sportowych, jak i w halach, na które wstęp jest ogólnodostępny powoduje, że Spółka co najwyżej reklamuje się poprzez eksponowanie swojej marki.

Ponadto Wnioskodawca zauważa, iż zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jednocześnie zgodnie z treścią art. 2 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm., dalej: ustawa o ZFŚS), użyte w ustawie określenie: „działalność socjalna” oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej, rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o ZFŚS, przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. A zatem, zdaniem Spółki, przepis ten jednoznacznie przesądza o charakterze funduszu, jako źródle pomocy o charakterze socjalnym. Przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z funduszu. Tak więc wyłącznie kryteria socjalne mogą uzasadniać przyznanie danej uprawnionej osobie konkretnego świadczenia w określonej wysokości. Stosowanie tych zasad w praktyce oznacza, że wyklucza się przyznawanie świadczeń socjalnych w jednakowej wysokości wszystkim osobom uprawnionym.

W związku z powyższym sfinansowanie zawodów sportowych, będących przedmiotem niniejszego wniosku nie będzie stanowiło działalności socjalnej, jaką jest m.in. usługa świadczona przez pracodawcę na rzecz działalności sportowo-rekreacyjnej, a zatem nie będzie podlegało wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w treści art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Niniejsze wynika z faktu, iż zawodnicy biorący udział w rozgrywkach są typowani na podstawie ich umiejętności sportowych, nie zaś w związku z ich sytuacją finansową.

Wskazane powyżej stanowisko potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4283/2006), w którym to WSA stwierdził, iż zorganizowanie imprezy okolicznościowej (integracyjnej) dla wszystkich uprawnionych, bez uwzględniania ich sytuacji życiowej, stałoby w sprzeczności z warunkami, na jakich może być przyznawana pomoc z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Sytuacja taka byłaby sprzeczna z obowiązującymi przepisami prawa. Pomoc z funduszu może być dokonywana jedynie wówczas, gdy uzależnia się jej przyznawanie od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracownika.

Spółka prosi o potwierdzenie poprawności swego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• w zakresie kwalifikacji podatkowej meczy piłkarskich organizowanych w celach integracyjnych w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki - za prawidłowe.

• w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki na organizację i przebieg turnieju piłkarskiego o puchar Prezesa Spółki - za prawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t. j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm. ), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, jednak pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Przepisy ustawy podatkowej dokonują jednocześnie podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i tzw. koszty „pośrednie” (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Jako koszty „pośrednie” przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, a których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m. in. tzw. koszty pracownicze.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych (integracyjnych), lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania.

W przypadku, gdy wydatki poniesione zostały na zorganizowanie imprezy okolicznościowej oraz spotkań integracyjnych mających na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych.

Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Jeśli bowiem impreza nie służy celowi integracyjnemu, a spotkania pracowników mają charakter typowo rozrywkowy i konsumpcyjny, to w takim przypadku nie można uznać, iż poniesione wydatki mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga fakt, że pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co istotne, warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania przedmiotowych wydatków Spółki do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

W stanie faktycznym opisanym w treści wniosku Spółka dwa razy w roku organizuje rozgrywki piłkarskie o puchar Prezesa Spółki. Zawody, na które składają się mecze eliminacyjne oraz mecz finałowy, rozgrywają się na boisku piłkarskim lub w hali sportowej (raz w roku na boisku piłkarskim i raz w roku w hali sportowej). Obiekty te są obiektami ogólnodostępnymi, nie należącymi do Spółki. Rozgrywkom mogą się zatem przyglądać również osoby spoza Spółki, niemniej jednak celem zawodów nie jest działalność reklamowa, lecz integracyjna. Udział w rozgrywkach pozwala bowiem nie tylko na lepsze poznanie się pracowników danej jednostki organizacyjnej Spółki tworzącej drużynę, ale również innych jednostek organizacyjnych, mające procentować lepszą wydajniejszą pracą w przyszłości. Jak wskazał Wnioskodawca, w strukturze organizacyjnej Spółki wyodrębnionych jest 15 zakładów, I oddział i centrala Spółki. W rozgrywkach uczestniczą drużyny zakładów Spółki i centrali Spółki. Zakłady Spółki mają swoje siedziby w innych miastach, niż centrala Spółki (np. Dolnośląski we Wrocławiu, Pomorski w Szczecinie, Wschodni w Białymstoku, Północny w Sopocie, Lubelski w Lublinie).

Niemniej podczas zawodów rozwieszane są banery reklamowe Spółki, zaś zawodnicy grają w strojach sportowych, na których widnieją nazwy reprezentowanych przez nich jednostek organizacyjnych, oraz logo Wnioskodawcy.

Organizacja tego typu imprez wymaga poniesienia kosztów związanych z:

• wynajęciem odpowiednio stadionu lub hali sportowej oraz
• zakupu koszulek firmowych (w przypadku, gdy ulegną zniszczeniu),
• noclegów,
• pucharów, dyplomów, medali,
• obiadów,
• napojów energetyzujących,
• ubezpieczenia zawodników,
• dojazdu,
• wynajęcia sędziów,
• opieki medycznej itp.

Spółka zaznaczyła, iż uczestnicy biorący udział w rozgrywkach, typowani są na podstawie posiadanych przez nich umiejętności sportowych, a celem zawodów nie jest działalność reklamowa, lecz integracyjna.

Z uwagi na powyższe, w oparciu o przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji rozgrywania przez pracowników Spółki meczy piłkarskich organizowanych w celach integracyjnych dla poprawy komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy w ramach turnieju o puchar Prezesa Spółki, w miejscach ogólnie dostępnych (boiskach piłkarskich lub halach sportowych) w przypadku, gdy zawodnicy grają w koszulkach z logo i nazwą Spółki, zaś na stadionie, bądź w hali sportowej eksponowane będą banery reklamowe Spółki, można traktować jako imprezę integracyjną.

W związku z powyższym wydatki związane z organizacją i przebiegiem turnieju w postaci:

• wynajęcia odpowiednio stadionu lub hali sportowej oraz
• zakupu koszulek firmowych (w przypadku, gdy ulegną zniszczeniu),
• noclegów,
• pucharów, dyplomów, medali,
• obiadów,
• napojów energetyzujących,
• ubezpieczenia zawodników,
• dojazdu,
• wynajęcia sędziów,
• opieki medycznej

spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.