INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06 lutego 2009r. (data wpływu do tut. Biura 12 lutego 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłat przyznanych przez pracodawcę na pokrycie całości lub części kosztów egzaminu na uzyskanie certyfikatu z języka obcego, bądź innego egzaminu kończącego naukę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego dopłat przyznanych przez pracodawcę na pokrycie całości lub części kosztów egzaminu na uzyskanie certyfikatu z języka obcego, bądź innego egzaminu kończącego naukę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione m.in. następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownicy wnioskodawcy, po uzyskaniu zgody dyrektora generalnego, uzyskują dopłatę w zakresie pokrycia całości lub części kosztów egzaminu na uzyskanie certyfikatu z języka obcego, bądź innego egzaminu kończącego naukę, na podstawie skierowania od pracodawcy i bez skierowania od pracodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy świadczenia, o których mowa podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, czy też przeciwnie, są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy, do powyższych świadczeń nie ma zastosowania zwolnienie przedmiotowe od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Z wyżej cytowanych przepisów jednoznacznie wynika, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać na podstawie zawartej umowy bądź wypłaty mającej związek z faktem wykonywania przez niego pracy.

Dofinansowanie przyznane przez pracodawcę na dokształcanie stanowi przychód ze stosunku pracy. Jednakże po spełnieniu określonych warunków przychód taki może być zwolniony z opodatkowania.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są m.in.:

• rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103 poz. 472 ze zm.)
• rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Należy jednak zauważyć, że szkolenia pracowników opłacane przez zakład pracy można podzielić na dwa rodzaje:

• kształcenie, dokształcanie, a także doskonalenie w formach pozaszkolnych: kursy, kursy zawodowe, seminaria, praktyki zawodowe podnoszące posiadane umiejętności i kwalifikacje zawodowe,
• kształcenie w szkołach dla dorosłych (ponadpodstawowych) i w szkołach wyższych podnoszące poziom ogólnej wiedzy zawodowej (np. studia magisterskie, doktoranckie, studia podyplomowe).
  
  

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawca będzie pokrywał pracownikom część lub całość kosztów egzaminu na uzyskanie certyfikatu z języka obcego, bądź innego egzaminu kończącego naukę, na podstawie skierowania od pracodawcy i bez skierowania od pracodawcy.

Katalog pozaszkolnych form dokształcania osób dorosłych wymieniony został w § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006r. w sprawie uzyskiwania i uzupełnienia przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

Zgodnie z tym przepisem uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

1. kurs,
2. kurs zawodowy,
3. seminarium,
4. praktyka zawodowa.

W myśl § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia formy kształcenia, o których mowa w § 2 ust. 1 i 4 mogą zakończyć się egzaminem umożliwiającym ocenę poziomu opanowania wybranych kwalifikacji zawodowych w zawodach określonych w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego lub klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż ustawodawca wiąże możliwość zwolnienia świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podwyższenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika z określoną formą korzystania z zajęć organizowanych przez uprawnione do tego podmioty. Egzamin jest niewątpliwie elementem procesu kształcenia i stanowi jego nieodłączną część. Jednakże żaden z przepisów nie zwalnia z opodatkowania wartości świadczenia przyznanego za sam egzamin.

Zgodnie bowiem z § 4 ust. 2 pkt 3 powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 13 października 1993r. zakład pracy może pokryć pracownikowi opłaty za naukę pobierane przez szkołę (w przypadku kształcenia w formach szkolnych).

W myśl natomiast § 9 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta miedzy nim a zakładem pracy nie stanowi inaczej zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu.

Dopłata do kosztów egzaminu nie jest zatem świadczeniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy mogącym korzystać ze zwolnienia z opodatkowania.

A zatem stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.