INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.12.2008 r. (data wpływu 29.12.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie opodatkowania wypłaconych odsetek ustawowych od wyrównań zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego i odsetek karnych wypłaconych po upływie 30 dni od daty wpływu wniosku o wyrównanie zasiłku oraz wiążących się z tym obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie opodatkowania wypłaconych odsetek ustawowych od wyrównań zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego i odsetek karnych wypłaconych po upływie 30 dni od daty wpływu wniosku o wyrównanie zasiłku oraz wiążących się z tym obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest ogólnopolskim, uniwersalnym bankiem oferującym swoje usługi wszystkim segmentom rynku poprzez sieć oddziałów, sieć indywidualnych doradców oraz bankowość elektroniczną.

Wyrokiem Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż w sprawach, w których nie była wydawana decyzja ani prowadzone postępowanie przed sądem, na wniosek pracownika przeliczeniu podlegają zasiłki za okres 3 lat licząc od daty wystąpienia pracownika z wnioskiem w tej sprawie, także zasiłek za pełny okres, którego choćby ostatni dzień, mieści się w tak liczonym 3 letnim okresie. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego wszedł w życie z dniem 7 lipca 2008 r.

Z powyższego orzeczenia wynika, że art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. oświadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z 2006 r. Nr 221, poz. 1615, z 2007 r. Nr 47, poz. 318 i Nr 115, poz. 792 oraz z 2008 r. Nr 93, poz. 582), rozumiany w taki sposób, że w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się wypłaconych pracownikowi - w okresie przyjętym do jej ustalenia - składników wynagrodzenia, od których pracownik ten uiścił składkę na ubezpieczenie chorobowe, a które nie są mu wypłacane w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby albo zasiłku chorobowego, jest niezgodny z art. 67 ust. 1 w związku - z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Z powyższego wynika iż Trybunał Konstytucyjny nie stwierdził, że sama regulacja jest niezgodna z prawem a podkreślił, iż tylko sposób jej interpretacji przez ZUS sądy powszechne i pracodawców był nieprawidłowy, a wynika to ze skonstruowania przez prawodawcę niejasnego przepisu – art. 41 ust 1.

Wnioskodawca podkreśla, iż ZUS konsekwentnie potwierdzał prawidłowość interpretowania art. 41 ust 1 ww. ustawy w ten sposób, iż nie należy uwzględniać przy wypłacie wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby albo zasiłku chorobowego tych składników wynagrodzenia (tj. premii) jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy lub przepisy o wynagradzaniu nie przewidują zmniejszania ich za okres pobierania zasiłku. Znalazło to m.in. potwierdzenie w piśmie prezesa ZUS z 7 kwietnia 2008 r., w którym poinformowano że ZUS przyjmuje, iż w podstawie wymiaru zasiłku nie uwzględnia się ( ) składników wynagrodzenia o charakterze uznaniowym których wysokość jest ustalana według swobodnego uznania pracodawcy i przepisy o wynagradzaniu nie przesądzają w sposób jednoznaczny o ich zmniejszaniu.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż taka interpretacja art. 41 ust 1 ww. ustawy była zgodna z następującymi wyrokami Sądu Najwyższego z 11 maja 2005 r. sygn. akt III UK 33/05 (OSNP nr 23/2005 poz. 382), 16 maja 2006 r. sygn. akt I UK 291/05 (O5NP nr 1112/2007 poz. 169) 6 lipca 2005 r. (sygn. akt III UK 65/05 niepublikowany) 22 listopada 2006 r. (sygn. akt III UK98/06 niepublikowany) 18 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I UK312/06 Monitor Prawa Pracy nr 9/2007 poz. 446) z 2 sierpnia 2007 r. (sygn. akt III UK 26/07 niepublikowany).

Kierując się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego Wnioskodawca rozpoczął wypłaty wyrównawcze związane z niewłaściwie obliczonym za czas niezdolności do pracy wskutek choroby wynagrodzeniem, albo zasiłkiem chorobowym, tj. zostały uwzględnione premie. Wyrównanie to zostało wypłacone wraz z należnymi odsetkami. Te odsetki, które zostały wypłacone przez pracodawcę od zasiłków, których ciężar ponoszony jest przez ZUS zostały rozliczone w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, tj. pokryte zostały ze środków ZUS, natomiast ta część odsetek która związana była z wyrównaniem wynagrodzenia za okres choroby finansowanego ze środków pracodawcy pokryte zostały z majątku Banku.

Wnioskodawca zauważa, że pomimo największej staranności zdarza się, iż wyrównanie zostanie wypłacone pracownikowi po terminie 30 dni od dnia złożenia takiego wniosku przez pracownika. Bank jest obowiązany z tytułu opóźnienia przekraczającego 30 dni naliczyć odsetki karne ze swojego majątku także wtedy, gdy opóźnienie to dotyczy wyrównania zasiłków, których ciężar ponoszony jest przez ZUS. Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi na stronie internetowej ZUS, a dotyczącej zasad obliczania odsetek od wyrównań zasiłków w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 czerwca 2008 r. „Rozpatrzenie wniosku w sprawie ponownego ustalenia podstawy wymiaru zasiłku i wypłaty wyrównania zasiłku powinno nastąpić w terminie, jaki obowiązuje przy wypłacie zasiłków zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 czerwca 1999r o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31 poz. 267 ze zm.) Jest to termin nieprzekraczający 30 dni licząc od następnego dnia po dacie wpływu wniosku o wyrównanie zasiłku. Jeżeli płatnik składek nie dotrzyma tego terminu i opóźni wypłatę wyrównania, odsetki z tego tytułu za okres od następnego dnia po upływie 30 dniowego terminu na wypłatę wyrównania do dnia wypłaty wyrównania obciążają płatnika składek i nie mogą być rozliczone w ciężar składek na ubezpieczenia społeczne”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy wypłacone odsetki od wyrównania związanego z niewłaściwie obliczonym wynagrodzeniem za czas niezdolności do pracy w skutek choroby, które zostały poniesione z majątku pracodawcy, Bank prawidłowo zamierza ująć w kosztach uzyskania przychodu...
2. Czy wypłacone pracownikom odsetki od wyrównania związanego z niewłaściwie obliczonymi zasiłkami chorobowymi, które zostały rozliczone w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, tj. pokryte zostały ze środków ZUS stanowią dla pracowników przychód podatkowy, oraz jakie obowiązki z tego tytułu ciążą na Wnioskodawcy, jako podmiocie je wypłacającym...
3. Czy wypłacone (po upływie 30 dni od daty wpływu wniosku o wyrównanie zasiłku) odsetki karne, z tytułu wypłaty wyrównania związanego z niewłaściwie obliczonymi zasiłkami, poniesione z majątku pracodawcy, stanowią dla pracowników przychód podatkowy, oraz jakie obowiązki z tego tytułu ciążą na Wnioskodawcy, jako podmiocie je wypłacającym...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania Nr 1:

Bank po wejściu w życiu w dniu 1.09.1999 r. ustawy oświadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, stosując jej przepisy zachował wszelkie zasady związane z prawidłowym i rzetelnym odczytaniem treści jej regulacji. Należy podkreślić, iż organy państwa (ZUS, sądy) wyspecjalizowane w interpretowaniu przepisów prawa podzielały stanowisko Banku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość zaliczenia dla celów podatku dochodowego od osób prawnych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy) pod warunkiem, że istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, przychodu, zachowaniem tego przychodu bądź też zabezpieczeniem jego źródła. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio prowadzą do uzyskania konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania.

W celu ustalenia zakresu pojęciowego „zabezpieczenia” należy odwołać się do języka potocznego. „Zabezpieczać” to zapewniać ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym, zapewniać utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie” - (http://sjp.pwn.pl/haslo.php...id=2541713). Kategoria kosztów objęta definicją „zabezpieczenia” odnosi się do tej kategorii wydatków, które mają nie tyle generować przychody, co chronić źródło przychodów przed niekorzystnymi czynnikami.

Jak było to już podkreślone Bank kierując się zasadą zaufania do organów państwa, nie wypłacił pracownikom ich świadczeń w prawidłowej wysokości.

„Nie można czynić podatnikowi zarzutu naruszenia przepisów, jeżeli przepisy te dopuszczają możliwość różnorodnej interpretacji, a podatnik stosuje się do znanego mu stanowiska organu podatkowego dotyczącego tej kwestii. Nie można przerzucać na podatnika błędów lub uchybień popełnionych przez samego prawodawcę (niejasność przepisów), jaki przez organ podatkowy (niewłaściwa ich interpretacja)” - wyrok NSA z dnia 17 czerwca 1988 r., III SA 118/88, a także wyrok NSA z dnia 20 stycznia 1997 r., I SA/Lu 459/96 - wnioskodawcy przyporządkowane http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/search).

W momencie wejścia w życie rzeczonego wyroku Trybunału Konstytucyjnego - Bank rozpoczął wypłacanie bieżących zasiłków w prawidłowej wysokości, ponadto obowiązany był na podstawie przepisów prawa (art. 85 ust. 1 w związku z ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz.74 ze zm.) do wypłaty odsetek od zaniżonego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego.

Należy podkreślić, iż działania Banku polegające na wypłacie odsetek realizują jego obowiązek ustawowy (tj. Bank nie ma możliwości kwestionowania zasadności wypłaty odsetek pracownikom, jest on do takiego działania obowiązany ustawą).

W świetle powyższego uznać należy, iż wypłata odsetek mieści się w definicji pojęcia kosztu uzyskania przychodu zawartą w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W zakresie pytania Nr 2:

Zgodnie z art. 20 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne, niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyte przez ustawodawcę, w stosunku do wymienionych przychodów określenie „w szczególności” oznacza, że nie tworzą one zamkniętego katalogu i należy zaliczyć do nich poza wymienionymi wprost, również inne - przychody, które kwalifikują się do tego źródła przychodu.

I w tym przypadku będą to otrzymywane przez pracowników Banku odsetki od wyrównania związanego z niewłaściwie obliczonymi zasiłkami chorobowymi, które zostały rozliczone w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, tj. pokryte zostały ze środków ZUS.

Z tego powodu odsetki te będą stanowiły przychód podatkowy dla pracowników zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Według art. 42a ww. ustawy - osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z powyższego przepisu wynika, iż Wnioskodawca (jako podmiot wypłacający) jest obowiązany, stosownie do cytowanego art. 42a ww. ustawy, sporządzić informację (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać tę informację osobie otrzymującej takie odsetki oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania tej osoby.

W zakresie pytania Nr 3:

Zgodnie z art. 20 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymywane przez pracowników Banku odsetki karne z tytułu zbyt późnej wypłaty przez zakład pracy od wyrównania związanego z niewłaściwie obliczonymi zasiłkami chorobowymi, które zostały rozliczone w ciężar składek na ubezpieczenie społeczne, tj. pokryte zostały ze środków ZUS, stanowią przychód podatkowy z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Natomiast Wnioskodawca, zgodnie z art. 42a ustawy podatkowej, zobowiązany będzie sporządzić informację (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać tę informację pracownikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania pracownika.

Odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych został rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.