INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2009 r. (data wpływu 13 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednorazowego odpisu amortyzacyjnego z tytułu używania w działalności gospodarczej samochodu ciężarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2009 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednorazowego odpisu amortyzacyjnego z tytułu używania w działalności gospodarczej samochodu ciężarowego.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 16 marca 2009 roku nr ITPB1/415-25/09-2/MM Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę o doprecyzowanie stanu faktycznego.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 20 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym z dnia 20 marca 2009 roku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od sierpnia 2003 roku prowadzi Pani działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się handlem artykułami ochrony pracy. W roku podatkowym 2008 zdarzenia gospodarcze - dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych – ewidencjonowała Pani w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jako mały podatnik, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do złożonego oświadczenia o wyborze formy opodatkowania, złożonego na mocy art. 9 ust. 2 ww. ustawy – od uzyskanego w roku podatkowym 2008 dochodu opłacała Pani podatek dochodowy od osób fizycznych według 19% stawki podatkowej. W dniu 2 grudnia 2008 roku nabyła Pani samochód ciężarowy marki Nissan, który to samochód na podstawie zaświadczenia wydanego przez Okręgową Stację Kontroli Pojazdów jest samochodem ciężarowym, o którym mowa w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług oraz samochodem ciężarowym, o którym mowa w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niniejsze zaświadczenie w dniu 6 stycznia 2009 roku zostało przedłożone w Urzędzie Skarbowym, a w dniu 18 grudnia 2008 roku samochód ten został zarejestrowany w Urzędzie Miejskim. Na zakup przedmiotowego samochodu ciężarowego wydatkowała Pani kwotę 83.413 zł 03 gr i w dniu 18 grudnia 2008 roku samochód został przyjęty do użytkowania oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych. W roku 2007, 2008 oraz w roku podatkowym 2009 nie korzystała Pani z uprawnień wynikających z art. 22k ust. 7, w wysokości rocznych odpisów amortyzacyjnych nie przekraczających kwoty 50.000 Euro w danym roku podatkowym.

W roku podatkowym 2007 przychody ze sprzedaży towarów i usług z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej wraz z należnym od sprzedaży podatkiem od towarów i usług nie przekroczyły kwoty 3.014.000 złotych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ma Pani prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2008 jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w kwocie 83.413 zł 03 gr z tytułu przyjęcia w dniu 18 grudnia 2008 roku do używania przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu ciężarowego...

Zdaniem Wnioskodawczyni jest ona bezspornie małym podatnikiem, uprawnionym do skorzystania z prawa do zastosowania odpisu amortyzacyjnego w wysokości określonej w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ samochód ciężarowy został nabyty, zarejestrowany w Urzędzie Miejskim, ujęty w ewidencji środków trwałych w miesiącu grudniu 2008 roku oraz przyjęty do używania w dniu 18 grudnia 2008 roku odpis amortyzacyjny w wysokości 83.413 zł 03 gr ma Pani prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2008.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 cytowanej ustawy amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 22k ust. 12, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Definicję małego podatnika zawarto natomiast w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. Kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2007 roku (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,7680. W 2008 r. małymi podatnikami są więc przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług w 2007 r. nie przekroczyły 3.014.000 zł.

Określenie „samochód osobowy” zawarte w treści art. 22k ust. 7 należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzoną w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)–d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast w myśl art. 22k ust. 8 cytowanej ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006 r.).

Powyższe rozporządzenie stosuje się od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2013 r., co wynika z art. 6, tego aktu prawnego.

Zgodnie z powołanym przepisem, łączna wartość tej pomocy w okresie trzech lat nie może przekroczyć 200.000 euro, a dla podmiotów gospodarczych działających w sektorze transportu drogowego nie może przekroczyć 100.000 euro.

Z Pani wniosku wynika, że zakupiony i przyjęty do używania w 2008 roku samochód jest samochodem ciężarowym, co potwierdza zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów, która stwierdziła, że samochód ten spełnia m.in. warunki, o których mowa w art. 5a pkt 19 lit. a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W roku podatkowym 2007 przychody ze sprzedaży towarów i usług z prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej wraz z należnym od sprzedaży podatkiem od towarów i usług nie przekroczyły 3.014.000 złotych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że spełnia Pani warunki określone w powołanym art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego przysługuje Pani możliwość skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego i wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu ciężarowego do wysokości limitu 50.000 EURO łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.