Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1408/11/AZb
z 16 grudnia 2011 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2011r. (data wpływu 6 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2011r. (data wpływu 25 listopada 2011r.) oraz pismem z dnia 15 grudnia 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku i sposobu wystawiania faktur VAT z tytułu przyznanego wynagrodzenia przez spółkę komandytową, w ramach której radca prawny i adwokaci świadczą pomoc prawną z urzędu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku i sposobu wystawiania faktur VAT z tytułu przyznanego wynagrodzenia przez spółkę komandytową, w ramach której radca prawny i adwokaci świadczą pomoc prawną z urzędu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 listopada 2011r. (data wpływu 25 listopada 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 listopada 2011r. oraz pismem z dnia 15 grudnia 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach Spółki (Sp.k.) usługi polegające na świadczeniu pomocy prawnej świadczą radca prawny oraz adwokaci. Z tytułu świadczenia pomocy prawnej z urzędu otrzymują oni określone odrębnymi przepisami wynagrodzenie zawierające podatek VAT.

Działalność w formie spółki komandytowej jest jedyną prowadzoną przez wspólników spółki formą wykonywania zawodu, w szczególności nie prowadzą samodzielnej działalności gospodarczej. Każdy ze wspólników może być na podstawie obowiązujących przepisów wyznaczany do świadczenia pomocy prawnej jako odpowiednio pełnomocnik lub obrońca z urzędu w postępowaniach przed sądami (jako pełnomocnik także przed innymi organami władzy publicznej), które będą wypłacały z tego tytułu wynagrodzenie. Umowa spółki ani żadne inne postanowienie nie wyłączają usług pomocy prawnej z urzędu spod zakresu usług świadczonych w ramach spółki.

Wykonując zawód w spółce wspólnicy z zasady posługują się jej zasobami przygotowując opracowania w zakresie pomocy prawnej (opinie, pisma), korzystają z pomieszczeń i sprzętu spotykając się z klientami, zlecają część lub całość czynności (np. w ramach substytucji) osobom pozostającym w dyspozycji spółki (kancelarii). Odpowiedzialność cywilna za szkody wyrządzone przez każdego ze wspólników obciąża spółkę pod względem ekonomicznym i prawnym. Jest ona stroną umowy OC i uiszcza składkę na ubezpieczenie radcy prawnego i adwokatów świadczących pomoc prawną na rachunek spółki (kancelarii).

Faktury wystawiane przez spółkę płacone są przez sądy jednak nie w pełnej wysokości tylko w części. Brakujące kwoty przekazywane są przez sądy do Urzędu Skarbowego jako podatek dochodowy konkretnego radcy prawnego bądź adwokata. Nadto, Sąd kwestionuje bez przyczyny wystawianie faktur zbiorowych, ujmujących kilka spraw prowadzonych przez kilku pełnomocników (obrońców) z urzędu.

Wnioskodawca (spółka komandytowa) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Żaden ze wspólników spółki nie jest jako osoba fizyczna zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Umowa spółki nie zobowiązuje wspólników do świadczenia pomocy prawnej, w tym pomocy prawnej z urzędu wyłącznie w ramach działalności tej spółki, jednakże każdy ze wspólników spółki prowadzi taką działalność tylko i wyłącznie w formie spółki, nie prowadząc w tym zakresie jakiejkolwiek dodatkowej działalności.

Przez sformułowanie dotyczące wystawiania przez spółkę „raz w miesiącu zbiorczej faktury z tytułu wynagrodzenia otrzymanego w związku ze świadczeniem pomocy prawnej z urzędu przez radcę prawnego i adwokatów w danym miesiącu” rozumie Wnioskodawca wystawianie przez spółkę faktury VAT obejmującej sumę wynagrodzenia należnego łącznie od sądu ww. wspólnikom spółki z tytułu świadczonej przez nich w danym miesiącu pomocy prawnej z urzędu, gdzie nabywcą usługi jest ten sam sąd.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15 grudnia 2011r. Wnioskodawca podał, że wynagrodzenie opisane w fakturze VAT, opisane jako wynagrodzenie za świadczenie pomocy prawnej przez wspólnika spółki, stanowi w całości przychód spółki i jest rozliczane zgodnie z umową spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy fakturę z tytułu przyznanego wynagrodzenia może wystawić spółka komandytowa, w ramach której radca prawny, adwokaci świadczą pomoc prawną z urzędu?

Czy spółka komandytowa jest uprawniona - w razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1. - do wystawiania raz w miesiącu zbiorczej faktury z tytułu wynagrodzenia otrzymanego w związku ze świadczeniem pomocy prawnej z urzędu przez radcę prawnego i adwokatów w danym miesiącu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody otrzymywane z tytułu pomocy prawnej świadczonej z urzędu stanowią przychód z działalności gospodarczej spółki komandytowej, a fakturę VAT powinna wystawić spółka, jako że zawód radcy prawnego i adwokata wykonują odpowiednio xxx w formie spółki komandytowej i jest to jedyny sposób prowadzenia przez nich działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy do wystawienia faktury upoważniona jest spółka, spółka ma prawo wystawiać co miesiąc zbiorczą fakturę z tytułu wynagrodzenia należnego wspólnikom w związku z pomocą prawną świadczoną z urzędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych (t.j. Dz. U. z 2010r., Nr 10, poz. 65 ze zm.) radca prawny wykonuje zawód w ramach stosunku pracy, na podstawie umowy cywilnoprawnej, w kancelarii radcy prawnego oraz w spółce:

1. cywilnej lub jawnej, w której wspólnikami są radcowie prawni, adwokaci, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 126, poz. 1069, z późn. zm.);
2. partnerskiej, w której partnerami są radcowie prawni, adwokaci, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej;
3. komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, w której komplementariuszami są radcowie prawni, adwokaci, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy wyłącznym przedmiotem działalności spółek, o których mowa w ust. 1, jest świadczenie pomocy prawnej.

Na podstawie art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 146, poz. 1188 ze zm.) adwokat wykonuje zawód w kancelarii adwokackiej, w zespole adwokackim oraz w spółce:

1. cywilnej lub jawnej, w której wspólnikami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 126, poz. 1069, z późn. zm.);
2. partnerskiej, w której partnerami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej;
3. komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, w której komplementariuszami są adwokaci, radcowie prawni, rzecznicy patentowi, doradcy podatkowi lub prawnicy zagraniczni wykonujący stałą praktykę na podstawie przepisów ustawy z dnia 5 lipca 2002r. o świadczeniu przez prawników zagranicznych pomocy prawnej w Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W myśl art. 4a ust. 2 ww. ustawy wyłącznym przedmiotem działalności spółek, o których mowa w ust. 1, jest świadczenie pomocy prawnej.

Stosownie do art. 21 ust. 3 tej ustawy, adwokat świadczy pomoc prawną z urzędu w okręgu sądu rejonowego, w którym wyznaczył swoją siedzibę zawodową.

Powyżej wskazane formy są środkami pomocniczymi do prowadzenia działalności polegającej na świadczeniu pomocy prawnej. Radcy prawni, adwokaci są ograniczeni w wyborze formy prawnej prowadzenia działalności zawodowej.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) reguluje szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu - przepis § 1 pkt 3.

Z powyższych przepisów wynika, że ich zakres podmiotowy odnosi się do wykonującego zawód radcy prawnego czy adwokata bez względu na sposób wykonywania zawodu.

W przypadku świadczenia pomocy prawnej z urzędu nie ma zatem znaczenia fakt, czy radca prawny wykonuje zawód w kancelarii radcowskiej, czy jest wspólnikiem np.: spółki cywilnej, jawnej, czy komandytowej, gdyż to on osobiście świadczy pomoc prawną z urzędu.

Także w przypadku udzielenia substytucji w oparciu o przepisy art. 21 ust. 1 ww. ustawy o radcach prawnych, pomoc prawną osobiście świadczy radca prawny, adwokat któremu udzielono substytucji, a nie radca prawny zastępowany.

Również w przypadku udzielenia substytucji w oparciu o przepisy art. 25 ust. 3 prawa o adwokaturze (odpowiednio art. 21 ust. 1 ww. ustawy o radcach prawnych), pomoc prawną osobiście świadczy adwokat (radca prawny), któremu udzielono substytucji, a nie adwokat (radca prawny) zastępowany.

Zatem z analizy przytoczonych powyżej przepisów jednoznacznie wynika, iż pomocy prawnej z urzędu, na zlecenie sądu, udziela osobiście radca prawny, adwokat bądź osobiście wyznaczony przez niego zastępca, po udzieleniu substytucji.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Oznacza to, że fakt wykonywania pewnych czynności z nakazu władzy, np. sądu nie stanowi kryterium do uznania, że świadczenie nie jest wykonywane niezależnie.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) wynika, że przychody osób, którym sąd zlecił na podstawie właściwych przepisów wykonanie określonych czynności, uważa się za przychody z działalności wykonywanej osobiście. Warunkiem uznania, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Stosownie bowiem do postanowień art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zatem, oceniając skutki podatkowe na płaszczyźnie podatku od towarów i usług warunkiem uznania, że czynności te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest kumulatywne spełnienie warunków art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT.

Stosownie do przepisu art. 64 ust. 1 ww. ustawy o radcach prawnych, radca prawny i aplikant radcowski podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej:

1. za zawinione, nienależyte wykonywanie zawodu radcy prawnego;
2. za czyny sprzeczne ze ślubowaniem radcowskim lub z zasadami etyki radcy prawnego.
   
   

W myśl art. 64 ust. 1a ww. ustawy radcowie prawni podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej również za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 22 ust. 1, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 22.

Zgodnie z art. 80 ustawy prawo o adwokaturze adwokaci i aplikanci adwokaccy podlegają odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godności zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych, a adwokaci również za niespełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 8a ust. 1 zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 8b.

Z powyższego wynika, że radca prawny (adwokat) odpowiada sam za wykonywane przez siebie czynności, niezależnie od tego, kto go zobowiązał do ich podejmowania, a na wypadek ewentualnych roszczeń odszkodowawczych szkoda pokrywana jest z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone przy świadczeniu pomocy prawnej, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych czy występowaniu przed sądami i urzędami. Natomiast sądy sprawując wymiar sprawiedliwości dążą również do zapewnienia stronom procesu ich praw, tj. m. in. prawa do obrony, z uwagi na to, że każdy ma prawo do bezstronnego i sprawiedliwego procesu. W tym układzie rolą radcy prawnego (adwokata) jest rzetelna obrona klienta, zgodnie z zasadami etyki wykonywanego zawodu. Obowiązkowi podatkowemu podlegają usługi wykonywane pod nadzorem, a także na ryzyko i odpowiedzialność zleceniodawcy, świadczone w ramach szczególnej podległości osoby, która je wykonywała. W sytuacji ustanowienia obrońcy z urzędu lub pełnomocnika brak jest tak daleko idącej ingerencji sądu, by można mówić o przyjęciu przez niego odpowiedzialności za działania obrońcy. Wnioskować z powyższego można, że również warunki wykonywania czynności w ramach świadczenia pomocy prawnej z urzędu określone są w ustawie, bowiem zdeterminowane są funkcją pełnioną przez radców prawnych (adwokatów).

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie koniecznym jest odróżnienie skutków podatkowych wynikających z faktu uzyskiwania przychodów z działalności wykonywanej osobiście w związku z podjętymi aktami władczymi o ustanowieniu z urzędu pełnomocnika, od faktu uzyskiwania przychodów z tytułu udziału w spółce, w związku z zawieranymi przez spółkę umowami, których przedmiotem jest świadczenie pomocy prawnej. Prawidłowe zdefiniowanie przychodów ma znaczenie dla ustalenia właściwych następstw podatkowych na gruncie podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego pomimo wykonywania zawodu rady prawnego, adwokata jako wspólnika w spółce osobowej, usługi polegające na świadczeniu pomocy prawnej z urzędu, stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu ww. przepisów, bowiem nie jest możliwe przy reprezentowaniu podmiotu przed sądem przeniesienie odpowiedzialności na zleceniodawcę.

Zatem wspólnicy Spółki jako radca prawny, adwokaci wykonujący czynności w wyżej wymienionych okolicznościach są uznawani, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT za podatników podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że świadczenie pomocy prawnej z urzędu przez radcę prawnego, adwokata – wspólnika spółki komandytowej, w przedmiotowej sprawie stanowi działalność wykonywaną osobiście i to ten radca prawny czy adwokat a nie spółka jest z tytułu wykonywania tej działalności podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl wyżej powołanego art. 15 ustawy o VAT. Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy o VAT to radca prawny lub adwokat jako indywidualny podmiot (a nie spółka, której jest wspólnikiem) ma obowiązek wystawienia faktury VAT tytułem wynagrodzenia za świadczenie usług pomocy prawnej z urzędu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć należy, iż Wnioskodawca zadał również pytanie, czy spółka komandytowa jest uprawniona - w razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1. - do wystawiania raz w miesiącu zbiorczej faktury z tytułu wynagrodzenia otrzymanego w związku ze świadczeniem pomocy prawnej z urzędu przez radcę prawnego i adwokatów w danym miesiącu.

Ze względu jednak na fakt, iż tut. organ w wydanym rozstrzygnięciu ocenił stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pierwszego pytania jako nieprawidłowe, odpowiedź na pytanie drugie stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.