Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-175/13-4/MK1
z 25 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20.02.2013 r. (data wpływu 27.02.2013 r.) oraz piśmie z dnia 17.04.2013 r. (data wpływu 22.04.2013 r.) uzupełniającym braki wniosku na wezwanie Nr IPPB2/415-175/13-2/MK1 z dnia 11.04.2013 r. (data odbioru 15.04.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.02.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zatrudniony przez Telewizję na stanowisku kierownika produkcji od 2007 na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę z tytułu umowy o pracę zmierzają do powstania utworu audiowizualnego w rozumieniu prawa autorskiego. Praca Wnioskodawcy polega przede wszystkim na kreatywnym współtworzeniu utworu wizualnego. Wnioskodawca zajmuje się produkcją imprez kulturalnych, rozrywkowych i filmów dokumentalnych itp. Pracując na stanowisku kierownika produkcji musi podejmować inicjatywę, a także ponosić odpowiedzialność za kreatywny, twórczy, organizacyjny i finansowy proces produkcji. Wnioskodawca tworzy i produkuje w ścisłej współpracy z innymi twórcami (realizatorzy, operatorzy kamer, dźwięku, scenografowie, montażyści itp.) utwory audiowizualne, które charakteryzują się indywidualnym i niepowtarzalnym charakterem. Wnioskodawca zajmuje się także sprawami organizacyjnymi, technicznymi oraz prawnymi mającymi na celu stworzenie utworu audiowizualnego. Aby rzetelnie wykonywać swoją pracę skończył studia wyższe.

Pismem z dnia 11.04.2013 r. Nr IPPB2/415-175/13-2/MK1 wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku poprzez:

• wskazanie jakiego okresu dotyczy przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz pytanie (proszę podać rok, lata),
  

• jednoznaczne wskazanie czy wytwory pracy wykonywanej przez Wnioskodawcę stanowią przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze i są przedmiotem prawa autorskiego, o którym mowa w ustawie z dnia z dnia 4 lutego 1994 r.
  

• o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.),
  

• wskazanie czy wszelkie autorskie prawa majątkowe do stworzonych przez Wnioskodawcę dzieł, powstałych w związku z wykonywaniem przez Wnioskodawcę obowiązków pracowniczych, przechodzą na Pracodawcę,
  

• wskazanie czy jest prowadzona ewidencja czasu pracy jaki Wnioskodawca poświęca na prace twórcze oraz inne prace wynikające z umowy o pracę (informacji takiej brak jest w opisie stanu faktycznego).
  
  
  

Pismem z dnia 17.04.2013 r. (data nadania 18.04.2013 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż stan faktyczny dotyczy lat 2007- 2011.

Od 2007 r. Wnioskodawca jest etatowym pracownikiem Telewizji, pełni funkcję kierownika produkcji audycji TV. W ramach wykonywanego zawodu odpowiada za realizację szerokiego wachlarza produkcji rozrywkowych, publicystycznych, edukacyjnych, artystycznych, reporterskich oraz innych, nie będących prostą rejestracją wideo. Jako kierownik produkcji telewizyjnej jest jednym z kluczowych współtwórców audycji telewizyjnych - posiadającym każdorazowo aktywny wpływ na kształt finalny realizowanego utworu audiowizualnego na każdym etapie jego powstania. Za każdym razem wykonuje pracę składającą się z czynności twórczych, prawnych, organizacyjnych, technicznych, ekonomicznych, które wprost prowadzą do stworzenia utworów audiowizualnych będących odrębnymi audycjami telewizyjnymi bądź odcinkami serii czy cyklu audycji. Zgodnie z obowiązującą ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych z dnia 4 lutego 1994 r. audycja telewizyjna wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i stanowi utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ww. ustawy. Cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Obszar działalności telewizyjnej koncentruje się ponadto w domenie sztuki, kultury oraz środków masowego przekazu.

Wykonując zadania kierownika produkcji Wnioskodawca osobiście odpowiada za przeprowadzenie złożonego procesu produkcyjnego na różnych jego etapach - koncepcyjnych i realizacyjnych. Zgodnie ze standardami branżowymi oraz zakresem obowiązków Wnioskodawca odpowiada za optymalny dobór różnorakich składników produkcyjnych, które każdorazowo umożliwiać muszą osiągnięcie oczekiwanego efektu antenowego. W zakresie pełnionej funkcji leży m.in. skompletowanie zespołu produkcyjnego dającego pewność osiągnięcia zamierzonego rezultatu artystycznego, w tym przede wszystkim zbudowanie kompletnej grupy kluczowych twórców i autorów - wydawców, scenarzystów, realizatorów obrazu, dźwięku oraz światła, autorów oprawy muzycznej, autorów scenografii, grafiki komputerowej, montażystów czy wreszcie dziennikarzy oraz innych twórców - stosownie do konkretnych potrzeb produkcyjnych i charakterystyki gatunkowej. Ich dobór każdorazowo musi uwzględniać zbieżność wizji realizowanej koncepcji, tak aby kształt realizowanego zespołowo i wieloetapowo dzieła odzwierciedlał spójną przyjęta koncepcję artystyczną - oczekiwaną przez redakcję zlecającą produkcję. Równolegle do tego Wnioskodawca odpowiada również za pozyskanie właściwych praw autorskich, dobór i pozyskanie odpowiednich elementów inscenizacyjnych, pozyskanie aktorów, prowadzących lub/i osób występujących w audycji. Jako kierownik produkcji bezpośredni udział Wnioskodawcy w procesie twórczym i kreatywnym audycji jest niezwykle rozległy, i bezpośrednio oddziaływuje na efekt artystyczny realizowanego dzieła.

Od strony formalnej istotnym w tym przypadku jest fakt, iż na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - art. 12 ust. 1 podobnie jak pozostałe zawody twórcze zatrudnione w Telewizji (w tym objęte prawem stosowania 50% kosztu uzyskania przychodu), przenoszą na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. Ważnym aspektem identyfikującym funkcję kierownika produkcji w zakresie zawodów twórczych jest konstrukcja systemu jego wynagradzania stosowana w Telewizji (jak również w większości innych stacji TV). Posiada ona bezpośrednie analogie względem systemów stosowanych dla pozostałych zawodów o charakterze twórczym, gdzie główna część wynagrodzenia jest wprost powiązana z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy produkcjach poszczególnych audycji TV. Podobnie jak w przypadku innych twórców zatrudnionych w Telewizji ta część wynagrodzenia jest uzupełniona o stałą kwotą tzw. gotowości - w wysokości zbliżonej do pensji minimalnej, co wynika z uwarunkowań kodeksowych. Konstrukcja wynagradzania kierowników produkcji, producentów, reżyserów, realizatorów, wszelkich autorów i innych twórców telewizyjnych stanowi więc element bezspornie różnicujący ich względem grup zawodowych o charakterze organizacyjno- administracyjnym lub innych nie związanych bezpośrednio z obszarem twórczym. Dla tych grup Telewizja stosuje systemy, w których wynagrodzenia składają się ze sztywnej pensji zasadniczej o nominalnej wartości i procentowego wskaźnika regulaminowej premii motywacyjnej - naliczanego od pensji zasadniczej.

Ważnym aspektem jest też fakt, iż tak samo jak w przypadku innych zawodów twórczych umowa o pracę w Telewizji nie określa nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę. W tym zakresie Telewizja korzysta z zapisów art. 12.1 obowiązującej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowiącym o „nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskich praw majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron”. Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do zatrudnienia Wnioskodawcy jak i wszystkich innych zawodów twórczych stosowana w Telewizji ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną z tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca przeformułował również pytanie oraz uzupełnił własne stanowisko, co zostało przedstawione poniżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy zatrudnionemu na stanowisku kierownika produkcji TV i wykonującemu przypisane temu funkcje zawodowe w zeznaniach podatkowych dla lat 2007-2011 przysługiwało prawo stosowania zryczałtowanej - 50% stawki kosztu uzyskania przychodu dla przychodów uzyskiwanych z tytułu pracy na stanowisku kierownika produkcji?

Zdaniem Wnioskodawcy w Telewizji na podstawie wewnętrznego zarządzenia obowiązuje brak kosztów uzyskania przychodu dla kierowników produkcji, co Wnioskodawca uważa za krzywdzące. Zdaniem Wnioskodawcy przysługują mu 50% koszty uzyskania przychodu z tytułu wykonywanej pracy. W branży telewizyjno - filmowej kierownik produkcji zatrudniony jest właśnie ze względu na wykonywane czynności w ramach umów gdzie stosuje się 50% koszty uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzeń.

Pełniąc w Telewizji funkcję kierownika produkcji audycji w każdym przypadku Wnioskodawca jest aktywnym współtwórcą utworów w rozumieniu ustawy oprawie autorskimi prawach pokrewnych. Wykonywana przeze niego praca stanowi „przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze” wyczerpującą definicje utworu chronionego prawem autorskim. W istotnym zakresie praca Wnioskodawcy polega na kreatywnym współtworzeniu utworu audiowizualnego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie uważa za krzywdzące stosowanie w takim przypadku przez Telewizję zerowej stawki kosztów uzyskania przychodu z tytułu pracy na stanowisku Kierownika Produkcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2012 r., który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz.631).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, iż w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   
   

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3 i ust. 4 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest zatrudniony przez Telewizję na stanowisku kierownika produkcji od 2007 na podstawie umowy o pracę. Wszystkie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę z tytułu umowy o pracę zmierzają do powstania utworu audiowizualnego w rozumieniu prawa autorskiego. Praca Wnioskodawcy polega przede wszystkim na kreatywnym współtworzeniu utworu wizualnego. Wnioskodawca zajmuje się produkcją imprez kulturalnych, rozrywkowych i filmów dokumentalnych itp. Pracując na stanowisku kierownika produkcji musi podejmować inicjatywę, a także ponosić odpowiedzialność za kreatywny, twórczy, organizacyjny i finansowy proces produkcji. Wnioskodawca tworzy i produkuje w ścisłej współpracy z innymi twórcami (realizatorzy, operatorzy kamer, dźwięku, scenografowie, montażyści itp.) utwory audiowizualne, które charakteryzują się indywidualnym i niepowtarzalnym charakterem. Wnioskodawca zajmuje się także sprawami organizacyjnymi, technicznymi oraz prawnymi mającymi na celu stworzenie utworu audiowizualnego. Zgodnie z obowiązującą ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych audycja telewizyjna wyczerpuje wszelkie znamiona utworu chronionego prawem autorskim i stanowi utwór audiowizualny, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 9 ww. ustawy. Cechuje się niepowtarzalnym charakterem i indywidualnym wkładem twórczym. Na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - art. 12 ust. 1, przenoszą na pracodawcę prawa do utworów wytworzonych w ramach stosunku służbowego. Główna część wynagrodzenia jest wprost powiązana z ilością, poziomem i złożonością czynności twórczych wykonanych przy produkcjach poszczególnych audycji TV. Podobnie jak w przypadku innych twórców zatrudnionych w Telewizji ta część wynagrodzenia jest uzupełniona o stałą kwotą tzw. gotowości, co wynika z uwarunkowań kodeksowych. Wynagrodzenia składają się ze sztywnej pensji zasadniczej o nominalnej wartości i procentowego wskaźnika regulaminowej premii motywacyjnej - naliczanego od pensji zasadniczej. Umowa o pracę. nie określa nominalnego bądź procentowego udziału tzw. zwykłych obowiązków oraz części należnej z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów wytworzonych przez siebie z tytułu umowy o pracę. W tym zakresie Telewizja korzysta z zapisów art. 12.1 obowiązującej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowiącym o „nabyciu z chwilą przyjęcia utworu autorskich praw majątkowych w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron”. Z powyższych względów zarówno w odniesieniu do zatrudnienia Wnioskodawcy jak i wszystkich innych zawodów twórczych stosowana w Telewizji ewidencja czasu pracy nie uwzględnia rozdziału na część związaną z tworzeniem utworów i z tzw. zwykłymi obowiązkami pracowniczymi.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że tylko wówczas, gdy: