INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20.08.2009 r. (data wpływu 24.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.08.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu określenia wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 05.09.2007 r., której przedmiotem jest świadczenie usług prawniczych (pomoc prawna). Działalność tę wykonuje jako radca prawny. W 2004 r. Wnioskodawczyni zakupiła fabrycznie nowy samochód osobowy za kwotę brutto 41.030 zł. Zakup samochodu został sfinansowany częściowo ze środków własnych, a częściowo ze środków pochodzących z kredytu bankowego. Dla udokumentowania powyższej ceny nabycia Wnioskodawczyni posiada kopię faktury zakupu samochodu (oryginał nie zachował się, a sprzedawca telefonicznie odmówił wystawienia duplikatu faktury) oraz oryginał umowy kredytu z bankiem. Na kopii faktury zakupu Wnioskodawczyni jest wskazana jako nabywca, natomiast samochód został nabyty do majątku wspólnego jej i jej męża (małżeńska wspólność majątkowa). Dotychczas samochód był wykorzystywany zarówno na cele prywatne jak i na cele prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Obecnie Wnioskodawczyni planuje wprowadzić ten samochód do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując jako wartość początkową, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i art. 22g ust. 3 ustawy o PIT, cenę nabycia wynikającą z kopii faktury oraz umowy kredytu z bankiem, tj. kwotę 41.030 zł. Od tak ustalonej wartości początkowej planuje dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki 20%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wprowadzając samochód osobowy jako środek trwały do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni może przyjąć jako wartość początkową tego środka trwałego cenę nabycia wynikającą z kopii wystawionej na nią faktury dokumentującej zakup samochodu w 2004 r. oraz umowy kredytu z bankiem służącej sfinansowaniu zakupu samochodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 tej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o PIT, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Według Wnioskodawczyni w omawianym przypadku istnieje możliwość ustalenia ceny nabycia, gdyż dysponuje ona kopią faktury dokumentującej zakup samochodu oraz oryginałem umowy kredytu służącej sfinansowaniu zakupu samochodu. W opinii Wnioskodawczyni art. 22g ust. 8 ww. ustawy nie ma więc w tym przypadku zastosowania. Zastosowanie mają natomiast art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 ustawy o PIT. Wartość początkową środka trwałego (samochodu osobowego) należy więc ustalić według ceny jego nabycia w 2004 r. Wnioskodawczyni nadmienia, iż z uwagi na to, że w momencie nabycia samochodu nie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu samochodu (nie prowadziła wówczas działalności gospodarczej) wartość początkowa samochodu osobowego winna być ustalona według ceny brutto (zawierającej VAT), wynikającej z kopii faktury zakupu samochodu oraz oryginału umowy kredytu z bankiem.

Wnioskodawczyni na poparcie swojego stanowiska powołuje się na interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 lutego 2009 r. nr IPPB1/415-1403/08-2/IF oraz z dnia 18 czerwca 2009 r. nr IPPB1/415-240/09-2/MT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W przedstawionym stanie faktycznym wartością początkową samochodu osobowego będzie, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, cena jego nabycia. Za cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 3 tej ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Od tak ustalonej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych, z zastrzeżeniem art. 22j – 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy) i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Dla samochodów osobowych roczna stawka amortyzacyjna wynosi 20% (poz. 07 tego Wykazu).

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4) ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000,00 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy oraz przedmiotowe zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, stanowi jego cena nabycia.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.