INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu 04.06.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stanowiącym przedmiot odrębnej własności. Na dzień dzisiejszy nieruchomość gruntowa wraz z posadowionym na niej budynkiem nie jest przez Spółkę wykorzystywana w działalności gospodarczej, a tym samym, powyższe nie przysparza Jej żadnych przychodów. Spółka, w związku z nieruchomością zabudowaną budynkiem ponosi wydatki na podatek od nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków z tytułu podatku od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego dotyczył ten podatek, w przypadku, gdy przedmiotowa nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem nie jest wykorzystywana przez Spółkę w działalności gospodarczej i nie przysparza Spółce żadnego przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uprawniona jest do zaliczenia wydatków z tytułu podatku od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, którego dotyczył ten podatek.

Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest to, by dany wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i nie mieścił się w katalogu wyłączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże, oceny takiej dokonuje się na podstawie zamiaru podatnika oraz celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności lub rezultatu, jakie uzyskuje się poprzez osiągnięcie przychodu w związku z poniesieniem konkretnego wydatku. Istnieje zatem związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy zapłatą podatku od nieruchomości a przychodami Spółki, pomimo tego, iż na dzień dzisiejszy nieruchomość gruntowa wraz z posadowionym na niej budynkiem nie jest wykorzystywana w sposób generujący przychody, jednakże w przyszłości może przynosić przychód.

Jeżeli zatem Spółka jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem stanowiącym przedmiot odrębnej własności, to wszelkie koszty ponoszone na jej utrzymanie stanowią koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż decydujące znaczenie ma tutaj zamiar podatnika, tzn. poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu i nie ma znaczenia, aby wydatek w postaci zapłaty podatku od nieruchomości przyniósł faktycznie przychód. Jest to bowiem danina publicznoprawna obciążająca na podstawie odrębnych przepisów z samego faktu posiadania majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

Zauważyć także należy, iż przez sformułowanie „w celu”, zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo – skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W celu właściwego ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów jednostka winna prawidłowo rozpoznać sposób powiązania kosztów z przychodami. Podatek od nieruchomości jest kosztem, którego związek z uzyskiwanymi przychodami jest pośredni. Wydatek ten wynika z faktu posiadania nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą do uiszczenia którego, zobowiązany jest na podstawie odrębnych przepisów (kosztu tego zgodnie z prawem nie może uniknąć) i należy klasyfikować ten wydatek, jako element kosztów stałych, niezależnie od tego, czy nieruchomość wykorzystywana jest w działalności gospodarczej, czy też nie.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

W związku z powyższym, wydatek z tytułu podatku od nieruchomości stanowi – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – pośredni koszt uzyskania przychodów Spółki, potrącalny w roku jego poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od tego, czy przedmiotowa nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem jest wykorzystywana przez Nią w działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno