INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2009r. (data wpływu 19 sierpnia 2009r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 września 2009r. (data wpływu 2 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania udzielonych pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania udzielonych pożyczek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 września 2009r. (data 2 października 2009r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 września 2009r. znak: IBPP2/443-650/09/LŻ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest podmiotem, wchodzącym w skład międzynarodowej grupy kapitałowej będącej producentem produktów leczniczych. Produkty lecznicze Spółki są dystrybuowane m.in. na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W ostatnim czasie, Spółka otrzymała od podmiotów z Grupy kapitałowej z siedzibą w Meksyku i Kanadzie (dalej: Pożyczkodawcy) pożyczki na cele inwestycyjne. Umowy pożyczki zostały zawarte ze strony Pożyczkodawców odpowiednio w Kanadzie i Meksyku, natomiast ze strony Wnioskodawcy w Polsce.

Spółka pragnie wskazać, że Pożyczkodawcy nie są akcjonariuszami (wspólnikami) Spółki. Ponadto, Pożyczkodawcy nie są zarejestrowani dla celów podatków od towarów i usług ("VAT") w Polsce oraz nie posiadają w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

Pożyczki zostały udzielone ze środków własnych Pożyczkodawców. Ponadto, Wnioskodawca rozważa w przyszłości rozwinięcie współpracy w zakresie finansowania działalności Spółki w Polsce, m.in. poprzez zaciąganie kolejnych pożyczek od Pożyczkodawców. Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transakcje udzielenia pożyczek przez Pożyczkodawców na rzecz Spółki, powinny być traktowane na gruncie przepisów Ustawy o VAT jako usługi finansowe i jako takie powinny być na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT zwolnione z opodatkowania VAT w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki udzielane przez Pożyczkodawców powinny być traktowane jako usługi udzielania pożyczek świadczone, poza systemem bankowym wymienione w grupowaniu 65.22.10 zawartym w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Konsekwentnie, miejscem świadczenia usług powinno być terytorium Polski i w związku z tym faktem, usługi powinny być traktowane na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 1 jako zwolnione z opodatkowania VAT. Argumentacja potwierdzająca powyższe stanowisko została przedstawiona poniżej.

Ponadto w piśmie z dnia 28 września 2009r. Wnioskodawca wskazał, iż symbolem PKWiU właściwym dla usług świadczonych przez pożyczkodawców na rzecz Spółki wg nomenklatury obowiązującej dla celów podatku od towarów i usług czyli rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji8 Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264) jest symbol 65.22.10-00.00, tj. grupowanie „Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym”.

1. Udzielenie pożyczki jako świadczenie usług na gruncie polskiego VAT

Wnioskodawca pragnie wskazać, że transakcje pożyczki, w których uczestniczy jako pożyczkobiorca, niewątpliwie podlegają opodatkowaniu na gruncie polskiego VAT. Transakcje pomiędzy Spółką oraz Pożyczkodawcami mają charakter odpłatny i wzajemny - Pożyczkodawcy dokonują świadczeń na rzecz Spółki poprzez udostępnienie środków finansowych w zamian za świadczenie zwrotne, czyli wynagrodzenie w formie odsetek.

Ponadto, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że dokonywane przez Pożyczkodawców czynności, nie mogą być traktowane jako odpłatna dostawa towarów na gruncie polskiego VAT. Tym samym, na gruncie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, usługi te powinny być traktowane jako świadczenie usług.

Konsekwentnie, zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa wari. 119 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone na rzecz Spółki powinny być sklasyfikowane zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w grupowaniu 65.22.10, jako „Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym".

Na gruncie polskich przepisów o VAT, podmiot świadczący takie usługi, w przypadku gdy miejscem ich świadczenia jest Polska, powinien zastosować przewidziane na gruncie art. 43 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT, zwolnienie takich usług z opodatkowania. W celu określenia miejsca opodatkowania usług, należy przeprowadzić analizę pod kątem miejsca świadczenia usług na gruncie Ustawy o VAT.

2. Miejsce opodatkowania usług na gruncie Ustawy o VAT

Co do zasady, zgodnie z ad. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 25 Ustawy o VAT. Tym samym w przypadku świadczenia usług z terytorium Polski, usługi takie powinny być generalnie opodatkowane VAT w Polsce.

Jednocześnie, zgodnie z art. 27 ust, 3 ustawy o VAT, dla niektórych rodzajów usług wymienionych w art. 27 ust, 4 ustawy o VAT, świadczonych na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Konsekwentnie, o ile usługi świadczone przez podmiot mający siedzibę na terytorium państwa trzeciego spełniają definicję usług zawartych w katalogu z art. 27 ust. 4 Ustawy o VAT, miejscem świadczenia tych usług jest generalnie terytorium Państwa w którym swoją siedzibę ma usługobiorca.

W katalogu usług wymienionych w art. 27 ust. 4 w pkt 4 Ustawy o VAT zawarte są m.in. usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją. Ustawa o VAT nie zawiera definicji tych usług niemniej jednak zgodnie z art. 8 ust. 4 Ustawy o VAT przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28 Ustawy o VAT, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. W przypadku usług wymienionych powyżej ustawodawca nie podał numeru PKWiU, co oznacza, że w przypadku określania miejsca świadczenia takich usług nie jest decydująca klasyfikacja statystyczna. W celu określenia miejsca opodatkowania usługi udzielenia pożyczki na gruncie podatku VAT, niezbędna jest więc analiza charakteru świadczonej usługi

Jak wskazano powyżej, Pożyczkodawcy świadczą na rzecz Spółki usługi udzielenia pożyczek, które zdaniem Spółki, spełniają definicje usług finansowych wymienionych w art. 27 ust. 4 Ustawy o VAT. W opinii Spółki niewątpliwe jest, że usługi udzielenia pożyczek, wiążące się z zapewnieniem pożyczkobiorcy środków pieniężnych na określony cel, spełniają definicję usług finansowych (tj. związanych ze środkami finansowymi).

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, miejscem świadczenia przedmiotowych usług dla celów VAT powinien być kraj siedziby usługobiorcy, czyli w przypadku tych konkretnych usług udzielenia pożyczek - Polska.

3. Opodatkowanie usług finansowych w Polsce

Jak wykazano powyżej, usługi udzielenia pożyczek świadczone przez Pożyczkodawców na rzecz Spółki powinny być, zdaniem Spółki, traktowane jako usługi finansowe na gruncie polskich przepisów o podatku VAT. Jednocześnie miejscem świadczenia dla jakich usług, na podstawie art. 27 ust. 4 ustawy o VAT, jest kraj siedziby usługobiorcy tj. Polska i w związku z tym usługi powinny być opodatkowane VAT w Polsce.

W jakim przypadku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, podatnikiem w rozumieniu Ustawy o VAT, będzie Spółka i to ona jako usługobiorca będzie zobowiązana do rozliczenia VAT wynikającego ze świadczonych na jej rzecz usług.

Spółka pragnie wskazać, że usługi finansowe polegające na udzielaniu pożyczek są w Polsce zwolnione z opodatkowania VAT na gruncie art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z postanowieniami załącznika nr 4 do Ustawy o VAT, do którego bezpośrednio odwołuje się art. 43 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione z opodatkowania VAT, z wyłączeniem zamkniętego katalogu typów takich usług. W przedmiotowym katalogu wyjątków, nie są wymienione usługi udzielania pożyczek wymienione w grupowaniu 65.22.10 i tym samym usługi takie powinny być traktowane jako zwolnione z opodatkowania VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy).

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy o VAT, przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaklasyfikował usługi udzielania pożyczek do PKWiU 65.22.10 - „Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym”.

Konstrukcja większości przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wprowadzając preferencyjną stawkę podatku, albo zwolnienie od podatku, przesądza, że – co do zasady – zastosowanie ich uzależnione jest od zaklasyfikowania danego towaru, bądź usługi do określonego grupowania statystycznego, o powołanym w ustawie albo akcie wykonawczym wydanym na podstawie jej upoważnienia, symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). W myśl przepisu § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może się zwrócić do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zatem, tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych i weryfikacji prawidłowości zaklasyfikowania przez podatnika danego wyrobu lub usługi do właściwego grupowania.

Zatem niniejsza interpretacja nie ocenia prawidłowości zakwalifikowania przez Wnioskodawcę usług. Fakt ten został potraktowany jako element stanu faktycznego tzn., że przedmiotowe usługi są faktycznie usługami sklasyfikowanymi do PKWiU 65.22.10 jako „Usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym”, a więc są usługami pośrednictwa finansowego.

Ponadto fakt świadczenia omawianych usług przez podmiot, który nie jest instytucją finansową, nie ma wpływu na kwalifikację tych usług. Dla określenia natury usługi nie ma znaczenia charakter podmiotu, który ją wykonuje, ważny jest natomiast przedmiot świadczenia. Nie tylko banki mogą świadczyć usługi finansowe, lecz wszystkie podmioty, gdy wykonują takie usługi.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsce zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Stosownie do art. 17 ust. 2 i 3 ustawy o VAT przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem usług świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl art. 27 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2 - 6 i art. 28.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Stosownie do art. 27 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy, powołany wyżej przepis zastosowanie ma do usług bankowych, finansowych i ubezpieczeniowych łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

Zatem w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 4 ustawy o VAT świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 3 tego artykułu, podmiotem zobowiązanym do ich rozliczenia jest usługobiorca.

Tak więc zaciągnięcie przez Spółkę pożyczki od podmiotu zagranicznego, nie posiadającego zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Spółka, jako usługobiorca towarów i usług będzie zobowiązana do ich rozliczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art., 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do niniejszej ustawy. W poz. 3 omawianego załącznika, jako zwolnione od podatku od towarów i usług wymieniono usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane w PKWiU w sekcji J ex (65-67), z wyłączeniem:

1. działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki,
2. usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej,
3. usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20),
4. usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20,-00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń,
5. usług ściągania długów oraz faktoringu,
6. usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
7. usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy,
8. transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności,
9. transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości.
   
   

Ponadto, ustawodawca w objaśnieniach do ww. załącznika wskazał, iż - ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

W poz. 3 tego załącznika w zamkniętym katalogu usług wyłączonych ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie znajdują się wymienione przez Wnioskodawcę usługi.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do tej ustawy, usługi udzielania pożyczek, świadczone poza systemem bankowym sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 65.22.10-00.00 są przedmiotowo zwolnione z tego podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem, wchodzącym w skład międzynarodowej grupy kapitałowej będącej producentem produktów leczniczych. W ostatnim czasie, Spółka otrzymała od podmiotów z Grupy kapitałowej z siedzibą w Meksyku i Kanadzie (dalej: Pożyczkodawcy) pożyczki na cele inwestycyjne. Pożyczkodawcy nie są akcjonariuszami (wspólnikami) Spółki. Ponadto, Pożyczkodawcy nie są zarejestrowani dla celów podatków od towarów i usług ("VAT") w Polsce oraz nie posiadają w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności. Pożyczki zostały udzielone ze środków własnych Pożyczkodawców. Ponadto, Wnioskodawca rozważa w przyszłości rozwinięcie współpracy w zakresie finansowania działalności Spółki w Polsce, m.in. poprzez zaciąganie kolejnych pożyczek od Pożyczkodawców. Spółka jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że usługi świadczone przez podmiot zagraniczny, na rzecz Wnioskodawcy stanowią dla niego import usług podlegający opodatkowaniu na terytorium kraju. Do rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług tej transakcji obowiązany będzie Wnioskodawca, jako nabywca przedmiotowych usług. Jednakże usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji usług udzielania pożyczek według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do dokonania takiej weryfikacji gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wyrobu lub usługi, a w razie wątpliwości Podatnik może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.