Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/2/423-867/09/AK
Data
2009.10.21
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przedmiot i podmiot opodatkowania --> Zasady ustalania różnic kursowych
Słowa kluczowe
metoda rachunkowa ustalania różnic kursowych
podatek od towarów i usług
różnice kursowe
ustawa o rachunkowości
Istota interpretacji
Czy różnice kursowe wyliczone od części zobowiązania będącego podatkiem VAT można zaliczyć do przychodów i kosztów podatkowych? Czy Spółka postępuje słusznie wyłączając różnice kursowe od VAT z podstawy opodatkowania?
Wniosek ORD-IN
2 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy różnice kursowe naliczone od podatku VAT są zaliczane odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych w sytuacji stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 27 lipca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy różnice kursowe naliczone od podatku VAT są zaliczane odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych w sytuacji stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Spółka dla celów podatku dochodowego od osób prawnych ustala różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. na podstawie ustawy o rachunkowości, a wyceny dokonuje na ostatni dzień roku podatkowego. W bieżącym roku Spółka zaczęła się rozliczać z podmiotem zagranicznym zarejestrowanym dla celów podatkowych VAT w Polsce. Za zakupione wyroby stalowe Spółka otrzymuje faktury VAT w walucie Euro (netto w Euro, VAT w Euro, brutto w Euro). Zapłata faktury następuje również w Euro. Spółka rozpoznaje różnice kursowe zgodnie z ustawą o rachunkowości od kwoty brutto zobowiązania, ale wartości różnic kursowych od podatku VAT wyłącza z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wyłączenie to dotyczy zarówno przychodów, jak i kosztów podatkowych. Na dzień dzisiejszy Spółka większą kwotę wyłączyła z kosztów, niż z przychodów.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy różnice kursowe wyliczone od części zobowiązania będącego podatkiem VAT można zaliczyć do przychodów i kosztów podatkowych... Czy Spółka postępuje słusznie wyłączając różnice kursowe od VAT z podstawy opodatkowania...
Zdaniem Spółki, podatek VAT w zobowiązaniu – ulega odliczeniu nie jest więc elementem kosztowym i dlatego różnice kursowe od niego nie mogą być kosztem i przychodem podatkowym. Spółka ma jednak wątpliwość, czy stosując zasady rachunkowości do ustalania podatkowych różnic kursowych nie powinna ujmować je w całości w podstawie opodatkowania, tzn. również od VAT. Ustawa o rachunkowości mówi o całości zobowiązania, nie uwzględnia podziału na netto i VAT, zgodnie z nią różnice kursowe liczone są od całości zobowiązania walutowego.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:
Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., oznaczonej w dalszej części skrótem „ustawa o pdop”), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie: - art. 15a, albo
- przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
Stosownie do art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.
Analizując całokształt przepisów zamieszczonych w art. 9b ustawy o pdop, należy mieć na uwadze, iż powyższy przepis ustanowiony został przez ustawodawcę dla rozpoznawania przez podatników różnic kursowych w podatku dochodowym od osób prawnych.
Biorąc powyższe pod uwagę przy dokonywaniu interpretacji zapisów art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, czyli w stosunku do podatników, którzy wybrali „metodę rachunkową” ustalania różnic kursowych, w pełni uzasadnionym staje się stwierdzenie, iż zapisy te dotyczą zaliczania do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów w całości różnic kursowych ujętych w księgach rachunkowych.
Tym samym należy uznać, iż zgodnie z art. 9b ust. 2 ustawy o pdop, zaliczeniu - przez podatników, którzy wybrali „metodę rachunkową” - odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów podlegają ujęte w księgach rachunkowych: różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych, różnice kursowe wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej oraz różnice kursowe z wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych.
Z przepisu tego wynika, iż ustawodawca wyraził zgodę na zaliczanie różnic kursowych wyliczanych zgodnie z przepisami o rachunkowości, a więc i w rozumieniu przepisów o rachunkowości.
Podatkowe rozwiązanie dotyczące różnic kursowych sprowadza się do zasady, iż podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, w sposób konsekwentny zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z transakcji walutowych i wyceny aktywów oraz pasywów, a także wyceny pozabilansowej pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 ustawy o pdop). W takiej sytuacji rozwiązania wynikające z rachunkowości określają skutek w podatku dochodowym od osób prawnych związany z różnicami kursowymi. Zasada ta nie jest modyfikowana innymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka rozpoznaje różnice kursowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Jeżeli zatem przepisy ustawy o rachunkowości obligują podatnika do naliczenia dla celów bilansowych różnic kursowych od wartości brutto zobowiązania, to mając na uwadze cytowany art. 9b ust. 1 i 2 ustawy o pdop, różnice te stanowią również różnice podatkowe i winny być uwzględniane w dokonywanych przez Spółkę rozliczeniach z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.
Mając powyższe na uwadze, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Jednocześnie wskazać należy, iż zasady naliczania różnic kursowych wynikające z przepisów o ustawy o rachunkowości nie są przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej. Przepisy tej ustawy nie stanowią bowiem przepisów prawa podatkowego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Referencje
|