INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura – 11 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie spełnienia kryteriów umożliwiających dokonanie jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie spełnienia kryteriów umożliwiających dokonanie jednorazowej amortyzacji zakupionych środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 14 maja 2009 r. zawiązano spółkę komandytową, której wspólnikami są dwaj komandytariusze i komplementariusz. Podmiotami podatku dochodowego w Spółce komandytowej są wspólnicy. Jako podmiot nowopowstały - Spółka chciałaby skorzystać z jednorazowej amortyzacji, jednakże jeden ze wspólników (komplementariusz) do dnia 21 maja 2009 r. był wspólnikiem spółki cywilnej i dodatkowo do zawiązanej spółki komandytowej wniósł wkład niepieniężny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyodrębnionego z prowadzonej przez siebie, jako osoba fizyczna działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej.

Pozostali wspólnicy w okresie dwóch lat licząc od końca roku poprzedzającego rok rozpoczęcia działalności przez spółkę komandytową nie prowadzili działalności gospodarczej samodzielnie, ani jako wspólnicy spółki niemającej osobowości prawnej, ani ich małżonkowie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka komandytowa może dokonać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych...

Czy dokonywane jednorazowe odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu dla wszystkich wspólników...

Zdaniem wnioskodawcy, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych. Odpisów tych można dokonywać w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekracającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przepis nie ma jednak zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej.

Zdaniem Spółki, ze względu na fakt, iż jeden ze wspólników nie spełnia tego warunku ponieważ był wspólnikiem spółki cywilnej i prowadził działalność gospodarczą, dokonywane przez Spółkę jednorazowe odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu jedynie w odniesieniu do wspólników nie spełniających warunków wyłączenia określonych w art. 22k ust. 11, natomiast w odniesieniu do wspólnika, który prowadził dotychczas działalność gospodarczą nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (t.j. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Przepis powyższy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Przy czym w myśl art. 22k ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przepis obowiązujący od dnia 22 maja 2009 r.) w przypadku spółki niemającej osobowości prawnej kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w ust. 7, dotyczy spółki.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.
  
  

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a – 22o. Spółka komandytowa jako odrębny podmiot jest więc zobowiązana w świetle powyższych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Ponadto jak wynika z powyższego przepisu, zarówno przychody, jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Również kwota limitu odpisów amortyzacyjnych w wysokości 100.000 euro odnosi się do spółki (art. 22k ust. 13 ww. ustawy), dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać. W przedmiotowej sprawie podmiotem tym jest Spółka komandytowa, a nie jej wspólnicy.

Skoro odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od składników majątku, które dany podmiot (w tym przypadku spółka komandytowa) uznał za środki trwałe, jak również limit odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy dotyczy spółki, to nie jest możliwe różnicowanie zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od danego środka trwałego w stosunku do poszczególnych wspólników spółki. Zatem wyłączenie zawarte w art. 22k ust. 11 ww. ustawy dotyczy spółki, a nie poszczególnych jej wspólników.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka komandytowa powstała w maju 2009 roku, czyli jest podmiotem „rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej”. Jednakże jeden ze wspólników tej Spółki do maja 2009 r. prowadził również pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w 2009 r. Spółka jako podmiot „rozpoczynający prowadzenie działalności gospodarczej”, wypełnia przesłanki określone w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczające możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji.

W świetle przedstawionych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż w 2009 r. Spółka, nie ma prawa do skorzystania z jednorazowej amortyzacji środków trwałych. Tym samym z możliwości tej nie mogą skorzystać również poszczególni wspólnicy tej Spółki.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Jednakże nadmienić należy, iż w 2010 r. Spółka komandytowa nie będzie już podmiotem rozpoczynającym prowadzenie działalności gospodarczej. Zatem jeżeli w 2010 r. Spółka spełni drugie z kryteriów uprawniających do dokonania jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, tj. kryterium pozwalające na uznanie jej za „małego podatnika”, to będzie mogła skorzystać z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym 2010, po spełnieniu pozostałych warunków określonych ww. przepisami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Komandytowa niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m. in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.