INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydatków związanych z partycypacją w kosztach wynagrodzeń piłkarzy klubu oraz otrzymanych części kwot odstępnego z tytułu transferów piłkarzy do innego klubu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wydatków związanych z partycypacją w kosztach wynagrodzeń piłkarzy klubu oraz otrzymanych części kwot odstępnego z tytułu transferów piłkarzy do innego klubu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka posiadająca siedzibę w Polsce, zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na przygotowaniu i realizacji projektów inwestycyjnych w zakresie energetyki wiatrowej, dostawie i instalacji elektroniki morskiej oraz dystrybucji radiotelefonów. W ramach prowadzonej działalności zawarła kilkuletnią umowę o współpracy z klubem piłkarskim, mającą na celu uregulowanie współpracy w zakresie działalności marketingowej oraz określenie warunków, na jakich partycypuje w kosztach utrzymania wybranych piłkarzy i warunków czerpania z tego tytułu potencjalnych zysków w przyszłości. Zgodnie z § 2 i 3 ww. umowy, klub zobowiązał się do świadczenia usług marketingowych na rzecz Spółki, m.in. poprzez tytułowanie Jej partnerem klubu w trakcie imprez marketingowych, kreowanie pozytywnego wizerunku w mediach, umieszczanie logo Spółki na stronie internetowej klubu oraz na „bandach” reklamowych, itd. W zamian za powyższe świadczenia Spółka zobowiązała się wypłacać klubowi stałe wynagrodzenie w okresach miesięcznych. W konsekwencji, w celu udokumentowania przedmiotowych świadczeń, klub będzie wystawiał na rzecz Spółki faktury VAT, na podstawie których będą dokonywane płatności za wykonane świadczenia na rzecz klubu. Zaznaczono, że współpraca w tym zakresie nie jest przedmiotem zapytania.

W oparciu o § 4 i 5 umowy, Spółka oraz klub zdecydowały się rozpocząć współpracę polegającą na nabyciu prawa do udziału Spółki w przyszłych przychodach klubu z możliwego transferu określonych piłkarzy występujących w rozgrywkach piłkarskich w barwach klubu, w zamian za partycypację Spółki w wydatkach związanych z tymi piłkarzami. W tym celu Spółka zobowiązała się do comiesięcznego, częściowego pokrywania wynagrodzeń wybranych piłkarzy klubu, tj. regularnego przekazywania ustalonej kwoty tytułem partycypacji w kosztach tych wynagrodzeń, w tym również pozyskania ich z innych klubów piłkarskich. W przypadku transferu piłkarza (którego koszty wynagrodzenia częściowo pokrywa Spółka) do innego klubu, klub przekaże Spółce określoną procentowo kwotę odstępnego wynagrodzenia netto, otrzymanego w związku z transferem zawodnika. Spółka ponosi pełne ryzyko inwestycyjne, w tym ryzyko nieosiągnięcia jakiegokolwiek przychodu w przypadku, gdy nie dojdzie do transferu piłkarza m.in. z powodu wygaśnięcia jego kontraktu z klubem, braku zainteresowania innego klubu piłkarskiego dokonaniem transferu lub zakończenia przez piłkarza kariery piłkarskiej. Spółka podkreśliła, iż płatności dokonywane na rzecz klubu w celu partycypowania w kosztach wynagrodzeń piłkarzy, księgowane są bezpośrednio na kontach kosztowych i nie będą ujmowane jako rezerwy bądź międzyokresowe rozliczenia bierne kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki Spółki związane z partycypacją w kosztach wynagrodzeń określonych piłkarzy klubu oraz część kwoty odstępnego należnego Spółce od klubu z tytułu transferów piłkarzy do innego klubu piłkarskiego, stanowią wynagrodzenie z tytułu czynności opodatkowanych podatkiem, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na częściowe pokrycie wynagrodzeń piłkarzy klubu, jak i część kwoty odstępnego wynagrodzenia netto należnego Spółce z tytułu transferów piłkarzy, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Celem uzasadnienia Spółka wskazała, że należy rozstrzygnąć, czy przedmiotowe kwoty stanowią wynagrodzenie z tytułu czynności opodatkowanych podatkiem. Powołując treść art. 5, art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wskazała, że partycypowanie w kosztach związanych z wynagradzaniem określonych piłkarzy oraz otrzymywanie przychodów z tytułu transferu piłkarzy, nie jest odpłatnością za dokonanie przez którąkolwiek ze stron czynności opodatkowanych, tj. nie jest związane ani z odpłatną dostawą towarów, ani z odpłatnym świadczeniem usług. Fakt, iż Spółka przekazuje klubowi środki na częściowe pokrycie wynagrodzeń piłkarzy, nie wiąże się z jakimkolwiek przeniesieniem praw do rozporządzania tymi piłkarzami (prawo do dysponowania ich kartami zawodniczymi posiada wyłącznie klub) ani rzeczami. Przekazanie Spółce części kwoty odstępnego wynagrodzenia netto, jakie klub może otrzymać w związku z transferem piłkarza, nie wiąże się z jakimkolwiek przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W obu przypadkach dochodzi do zwykłego przepływu środków finansowych pomiędzy Spółką a klubem, w związku z którymi nie zostaje przeniesione prawo do dysponowania jakimkolwiek towarem pomiędzy stronami. W ocenie Spółki, partycypowanie w kosztach oraz w przychodach związanych z wynagradzaniem oraz transferami piłkarzy nie stanowi również czynności odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju. Wskazał, że zgodnie z ukształtowaną linią orzeczniczą Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, co wynika z wyroków: z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93, oraz z dnia 29 lutego 1996 r. w sprawie C-215/94, aby dana czynność mogła zostać uznana za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem, powinny zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w ramach danego stosunku prawnego muszą istnieć co najmniej dwa podmioty, z których jeden będzie świadczył usługi, zaś drugi będzie ich konsumentem, tzn. odbiorcą świadczenia odnoszącym z niego korzyść;

• stosunek prawny łączący usługodawcę i usługobiorcę opiera się na zasadzie wzajemności, co oznacza, że korzyść odnoszona jest przez obie strony czynności (obustronne świadczenie), a świadczenia te są dla stron ekwiwalentne (rzeczywiste wynagrodzenie za usługę);

• pomiędzy czynnością/świadczeniem a otrzymanym w zamian za jego wykonanie wynagrodzeniem istnieje bezpośredni związek.

Zdaniem Spółki w zaprezentowanym stanie faktycznym powyższe warunki nie są spełnione. Wskazał, że gdyby mimo wszystko uznać, iż płatności przekazywane pomiędzy Spółką a klubem stanowią wynagrodzenie za rzekome świadczenia wzajemne, świadczenia takie podlegałyby opodatkowaniu. Potencjalne świadczenie ze strony klubu można by próbować określić jako przyznanie Spółce prawa do partycypacji w zysku z transferów określonych piłkarzy, a świadczenie ze strony Spółki na rzecz klubu, jako sponsorowanie jego piłkarzy. Dla Spółki nie ulega jednak wątpliwości, że w analizowanej sytuacji nie mamy do czynienia ze świadczeniami opodatkowanymi. Spółka partycypując w działalności zawodniczej/transferowej klubu obniża koszty jego bieżącej działalności, a z drugiej strony obniża ewentualny późniejszy zysk transferowy. Działalność Spółki oraz klubu w tym zakresie należy raczej postrzegać jako wspólną inwestycję w kosztach i zyskach, w której strony partycypują. W żadnym przypadku kwoty przekazywane pomiędzy stronami nie stanowią bowiem wynagrodzenia za świadczenia wzajemne. W ocenie Spółki, do świadczeń wzajemnych dochodziłoby, gdyby w zamian za płatności dokonane na rachunek klubu otrzymywał konkretne świadczenie/usługę od klubu, tak jak ma to miejsce w przypadku nabycia od niego usług marketingowych. Podniosła, że powyższe stanowisko znajduje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych w tym w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 27 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Ke 100/08. Spółka wskazała, że stoi na stanowisku, iż prawidłowym jest twierdzenie, że partycypowanie w kosztach oraz w przychodach związanych z wynagradzaniem oraz transferami piłkarzy nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zarówno klub, jak i Spółka, nie mają obowiązku dokumentowania fakturami wydatków Spółki na częściowe pokrycie wynagrodzeń piłkarzy klubu oraz przekazania części kwoty odstępnego wynagrodzenia netto, należnego Spółce z tytułu transferów piłkarzy. Powyższe wynika z faktu, iż zgodnie z art. 106 ustawy, faktury VAT wystawiane są jedynie w celu dokumentowania sprzedaży (m.in. odpłatnej dostawy towarów, czy odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju), która w żadnym z powyższych przypadków nie ma miejsca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatkiem od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Za sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22) powołanej ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka z siedzibą w Polsce, będąc podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na przygotowaniu i realizacji projektów inwestycyjnych w zakresie energetyki wiatrowej, dostawie i instalacji elektroniki morskiej oraz dystrybucji radiotelefonów. Spółka zawarła kilkuletnią umowę o współprace z klubem piłkarskim. Zgodnie z § 2 i 3 ww. umowy, klub zobowiązał się do świadczenia usług marketingowych na rzecz Spółki, m.in. poprzez tytułowanie Jej partnerem klubu, kreowanie pozytywnego wizerunku w mediach, umieszczanie logo na stronie internetowej klubu oraz na „bandach” reklamowych. W zamian Spółka zobowiązała się wypłacać stałe wynagrodzenie - w okresach miesięcznych - klubowi, który będzie wystawiał na nią faktury. W oparciu o § 4 i 5 tej umowy, Spółka oraz klub zdecydowały się rozpocząć współpracę polegającą na nabyciu prawa do udziału Spółki w przyszłych przychodach klubu z tytułu transferu piłkarzy w zamian za Jej partycypację w wydatkach związanych z tymi piłkarzami, tj. comiesięcznego, częściowego pokrywania ich wynagrodzeń. W przypadku dokonywania transferu piłkarza do innego klubu piłkarskiego, którego koszty wynagrodzenia częściowo pokrywa Spółka, klub przekaże Jej określoną procentowo kwotę odstępnego wynagrodzenia netto, otrzymanego w związku z dokonanym transferem. Spółka ponosi pełne ryzyko inwestycyjne, w tym ryzyko nieosiągnięcia jakiegokolwiek przychodu w przypadku, gdy nie dojdzie do transferu piłkarza.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy zauważyć, iż przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Usługą będzie tylko takie świadczenie, na które ukierunkowana jest płatność i w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie partycypacja Spółki w kosztach wynagrodzeń piłkarzy stanowi wynagrodzenie przekazywane w zamian za przyznanie przez klub piłkarski praw do udziału w zyskach z dokonywanych transferów. Zatem istotne jest przyznanie owych praw, a nie kwestia wystąpienia przychodów z tytułu ich posiadania. Ponadto Spółka, poprzez dofinansowanie wynagrodzenia wybranych piłkarzy, sponsoruje działalność klubu, który w ramach tej samej umowy zobowiązany jest m. in. do kreowania pozytywnego wizerunku Spółki w mediach, czy do umieszczania Jej logo na stronach internetowych oraz „bandach” reklamowych, co stanowi również świadczenie wzajemne ze strony klubu, będące dla Spółki potencjalną korzyścią. Wobec powyższego mamy do czynienia ze świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, należy stwierdzić, że wydatki Spółki związane z partycypacją w kosztach wynagrodzeń określonych piłkarzy klubu stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług. Natomiast część kwoty odstępnego należnego Spółce od klubu piłkarskiego z tytułu transferów zawodników jest jedynie korzyścią wynikającą z posiadanych praw (przyznanych przez klub piłkarski). Zatem nie stanowi ono wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług. Tym samym partycypacja w kosztach, jak i ewentualny otrzymany udział w przychodach z tytułu transferu nie podlega opodatkowaniu. W związku z powyższym Spółka nie ma obowiązku dokumentowania przedmiotowych przepływów pieniężnych fakturami VAT, gdyż nie jest podmiotem świadczącym usługi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto, mając na uwadze fakt, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług nie jest podmiot świadczący usługę, ale wypłacający wynagrodzenie (Spółka), zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla klubu piłkarskiego, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla klubu.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę wyroku WSA w Kielcach z dnia 27 marca 2008 r. sygn. akt. I SA/Ke 100/08 stwierdzić należy, iż jest on rozstrzygnięciem, które zapadło na gruncie innego stanu faktycznego niż przedstawiony przez Spółkę (Skarżąca otrzymała premie za osiągniecie określonego pułapu zakupów) zatem nie ma on zastosowania w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.