INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Gminy i Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2009r. (data wpływu 8 czerwca 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 sierpnia 2009r. (data wpływu 10 sierpnia 2009r.) oraz z dnia 3 września 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika podatku VAT oraz konsekwencji związanych z rejestracją dla potrzeb tego podatku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika podatku VAT oraz konsekwencji związanych z rejestracją dla potrzeb tego podatku.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 4 sierpnia 2009r. (data wpływu 10 sierpnia 2009r.) oraz z dnia 3 września 2009r., będącymi odpowiedziami na wezwanie tut. organu z dnia 27 lipca 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Gminy i Miasta jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT i dotychczas deklaracje VAT-7 sporządzane są na Urząd Gminy i Miasta.

W związku z tym, że Gmina i Miasto ubiega się o dofinansowanie środków z UE na realizację inwestycji Wnioskodawca wystąpił w roku 2007 do Urzędu Skarbowego o wydanie zaświadczenia, że Gmina nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny i Wnioskodawca uzyskał odpowiedź, że Gmina nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W roku bieżącym Wnioskodawca wystąpił ponownie o wydanie zaświadczenia, że Gmina i Miasto jest podatnikiem podatku VAT i Wnioskodawca uzyskał odpowiedź, że Gmina i Miasto jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Skarbowego o wyjaśnienie powyższej sytuacji. W odpowiedzi Wnioskodawca nie uzyskał wyczerpujących informacji.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że Urząd Gminy i Miasta złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R dnia 10 czerwca 1999r. w związku z wykonywaniem czynności wynikających z art. 113 ust. 8, a zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 złożył w dniu 20 sierpnia 1996r. Dnia 20 listopada 1996r. Urząd Skarbowy wydał decyzję w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej NIP-4 dla Urzędu Gminy i Miasta – Numer Identyfikacji Podatkowej. Ponadto dnia 14 czerwca 1999r. wydał VAT-5 – potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego przez podatnika Urząd Gminy i Miasta o Numerze Identyfikacji Podatkowej

Gmina i Miasto nie złożyła zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, nie wystąpiła też z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacji podatkowej NIP do właściwego urzędu skarbowego i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W Gminie funkcjonują następujące jednostki budżetowe:

• Zakład Usług Komunalnych, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczy usługi w zakresie zaopatrzenia mieszkańców w wodę,
• Szkoły Podstawowe i Zespoły Szkół oraz Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, które nie są podatnikami podatku VAT.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Kto powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT Gmina i Miasto, czy Urząd Gminy i Miasta oraz czy wymagane jest zarejestrowanie poprzez zmianę zgłoszenia rejestracyjnego.
2. W przypadku odliczania podatku VAT podatek należy odliczać z faktur, które adresowane są na Urząd Gminy i Miasta, czy Gminę i Miasto.
3. Czy podległe Gminie jednostki organizacyjne są odrębnymi podmiotami w zakresie podatku VAT, czy należy łączyć w jedną deklarację Gminy.
4. Czy można odliczyć podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, jeżeli umowy na roboty inwestycyjne z wykonawcą zawiera Gmina, a faktury wystawiane są na Urząd Gminy, który jest podatnikiem podatku VAT (pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2009r.).
5. Czy można odliczyć podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług jeżeli umowy na roboty inwestycyjne z wykonawcą zwiera Gmina, a faktury wystawiane są na Gminę, która nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku VAT (pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2009r.).
6. Czy można posługiwać się numerem NIP Gminy w zakresie rozliczania deklaracji ZUS i podatku dochodowego od osób fizycznych w US – w celu rozliczania jako płatnik składek i podatku (pytanie sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 września 2009r.).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. - Gmina i Miasto i Urząd Gminy i Miasta powinny posiadać i stosować jednakowe oznaczenie numeru NIP i składać jedną deklarację VAT-7.

Podatnikiem podatku od towarów i usług powinna być Gmina.

Przerejestrowania powinien dokonać Urząd Skarbowy stosownie z wydanym zaświadczeniem bez zmiany ze strony Wnioskodawcy zgłoszenia rejestracyjnego.

Ad. 2. - Wszystkie faktury i rachunki i faktury winny być wystawione na Gminę i Miasto.

Ad. 3. – Podległe Gminie jednostki budżetowe (nie posiadające osobowości prawnej) wykonują zadania Gminy w zakresie edukacyjnym, zaopatrzenia w wodę, opieki społecznej. Każdy z nich posiada odrębny Numer Identyfikacji Podatkowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że jeżeli są podatnikami podatku VAT powinni we własnym zakresie rozliczać podatek VAT i składać deklaracje VAT-7 (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2009r.).

Ad. 4. i 5. nie można odliczyć podatku naliczonego (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 4 sierpnia 2009r.).

Ad. 6. Wnioskodawca uważa, iż powinno być stosowane jedno oznaczenie identyfikacyjne dla Gminy i Urzędu Gminy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 września 2009r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Stosownie do ust. 2 i 3 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych – podmioty te również otrzymują NIP.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Należy podkreślić, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi.

Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, który występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu poprzez jego NIP i nazwę.

W oparciu o art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina może też prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej, wyłącznie w przypadkach i formie określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 1 - 3 cyt. ustawy).

Zaznaczyć należy, że przypisana gminie – jako jednostce samorządu terytorialnego – samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, iż tylko podmiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). Zgodnie z art. 33 ust. 1 tej ustawy, organem wykonawczym gminy jest wójt, który wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Organizację i zasady funkcjonowania urzędu gminy określa regulamin organizacyjny, nadany przez wójta w drodze zarządzenia - art. 33 ust. 2 ustawy.

Z powyższego wynika, że urząd gminy jest jednostką pomocniczą, służącą do wykonywania zadań gminy oraz do jej obsługi techniczno-organizacyjnej. Urząd, działając w imieniu gminy, realizuje jej zadania własne. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma wyłącznie gmina. Ustawa o samorządzie gminnym nie przyznaje urzędowi gminy statusu jednostki organizacyjnej gminy, ale wyłącznie status aparatu pomocniczego organu gminy (wójta). Tym samym urząd realizując zadania gminy może działać wyłącznie z zachowaniem swego statusu, jako jednostki pomocniczej organu wykonawczego.

Traktowanie urzędu jako podatnika podatku od towarów i usług nie znajduje żadnego uzasadnienia. Brak jest bowiem aktów prawnych, które stanowiłyby o jego samodzielności, a nawet takich, które dokładnie określałyby jego pozycję względem osób trzecich. Przez urząd należy rozumieć rodzaj wewnętrznej jednostki organizacyjnej gminy. Każde działanie podejmowane przez urząd w rzeczywistości nie będzie jego działaniem, lecz – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – działaniem samej gminy.

Zatem na podstawie przepisów regulujących ustrój gminy oraz przepisów o podatku od towarów i usług, to gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług. To zaś oznacza, że obciąża ją obowiązek zarejestrowania się w tym charakterze, o ile ma zamiar wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu.

Należy również zwrócić uwagę na treść zapisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020 ze zm.), z których wynika, iż urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

W świetle wskazanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, o ile spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 15 ustawy.

Zatem podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (gminy i urzędu) jest wyłącznie gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Natomiast urząd gminy, realizując zadania spoczywające na samorządowej osobie prawnej, a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako aparat pomocniczy, działający w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Z uwagi na fakt, iż nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, zarówno gmina, jak i urząd, w związku ze swoimi działaniami, powinny sporządzać jedno rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust 3).

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy o VAT Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Natomiast zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Urząd Gminy i Miasta jest zarejestrowany w Urzędzie Skarbowym jako podatnik VAT.

Wnioskodawca złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R dnia 10 czerwca 1999r. w związku z wykonywaniem czynności wynikających z art. 113 ust. 8, natomiast zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 złożył w dniu 20 sierpnia 1996r. W dniu 20 listopada 1996r. Urząd Skarbowy wydał decyzję w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej NIP-4 dla Urzędu Gminy i Miasta – Numer Identyfikacji Podatkowej. Ponadto dnia 14 czerwca 1999r. wydał VAT-5 – potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego przez podatnika Urząd Gminy i Miasta o Numerze Identyfikacji Podatkowej.

Gmina i Miasto nie złożyła zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, nie wystąpiła też z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacji podatkowej NIP do właściwego urzędu skarbowego i nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W Gminie funkcjonują następujące jednostki budżetowe:

• Zakład Usług Komunalnych, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług, świadczy usługi w zakresie zaopatrzenia mieszkańców w wodę,
• Szkoły Podstawowe i Zespoły Szkół oraz Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, które nie są podatnikami podatku VAT.
  
  

Odnosząc powyższy opis stanu faktycznego do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż to Gmina, jako osoba prawna, jest podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też podstawą rozliczeń podatkowych powinien być numer identyfikacji podatkowej, nadany dla potrzeb podatku od towarów i usług Gminie. Urząd Gminy, w ramach realizacji zadań Gminy, nie jest uprawniony ani do wystawiania, ani otrzymywania faktur VAT, jak również składania deklaracji w imieniu własnym (tj. używając własnej nazwy oraz własnego NIP). Wszelkie bowiem dokumenty wymagające oznaczenia (numeru NIP) sporządzane przez Urząd, lub wpływające do Urzędu, dotyczące czynności przypisanych prawnie Gminie, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, czyli numerem NIP Gminy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Zatem Gmina i Urząd Gminy powinny stosować jednakowe oznaczenie numeru identyfikacji podatkowej (NIP), a w związku z ich działaniami (czynnościami) powinno być wystawione jedno rozliczenie deklaracyjne. Wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia (numeru) NIP sporządzane przez urząd dotyczące czynności przypisanych prawnie gminom, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, czyli numerem NIP gminy.

W związku z powyższym w zakresie pytania nr 1 i 2 stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym podatnikiem podatku od towarów i usług powinna być Gmina, a faktury i rachunki powinny być wystawione na Gminę i Miasto należało uznać za prawidłowe.

Nieprawidłowe jest natomiast stwierdzenie Wnioskodawcy, że przerejestrowania powinien dokonać Urząd Skarbowy stosownie z wydanym zaświadczeniem bez zmiany ze strony Wnioskodawcy zgłoszenia rejestracyjnego. Ze stanu faktycznego wynika, że Urząd Gminy i Miasta złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w dniu 10 czerwca 1999r. oraz zgłoszenie identyfikacyjne w dniu 20 sierpnia 1996r. Gmina i Miasto nie złożyła natomiast zgłoszenia rejestracyjnego i nie wystąpiła z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacji podatkowej. W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, na Gminie ciąży obowiązek związany z rejestracją w zakresie podatku od towarów i usług, gdyż to podatnicy są obowiązani dokonać tej czynności.

Odnośnie natomiast pytania dotyczącego sposobu rozliczania jednostek organizacyjnych podległych Gminie, które są odrębnymi podmiotami w zakresie podatku VAT należy zauważyć, iż gminne jednostki organizacyjne, działające w formie np. zakładów budżetowych, jednostek budżetowych i gospodarstw pomocniczych, powinny dla celów rozliczeń z tytułu podatku od towarów i usług rejestrować się jako odrębne podmioty tego podatku i posiadać odrębne oznaczenie (numery) NIP.

Zgodnie bowiem z ww. art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP).

Stosownie do ust. 2 i 3 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych – podmioty te również otrzymują NIP.

Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Zatem stanowisko w zakresie pytania 3 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie pytania nr 4 i 5 dotyczącego możliwości odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług oraz sposobu wystawiania faktur VAT należy zauważyć, iż stosownie do art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 4 ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20 (przypadek ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

W świetle powyższych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi lub też w przypadku, gdy podmiot nabywający towary czy usługi nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina - jako osoba prawna, powinna być podatnikiem podatku od towarów i usług, dlatego też podstawą rozliczeń podatkowych powinien być numer identyfikacji podatkowej, nadany dla potrzeb podatku od towarów i usług Gminie. Urząd Gminy, w ramach realizacji zadań Gminy, nie jest uprawniony ani do wystawiania, ani otrzymywania faktur VAT, jak również składania deklaracji w imieniu własnym (tj. używając własnej nazwy oraz własnego NIP). Wszelkie bowiem dokumenty wymagające oznaczenia (numeru NIP) sporządzane przez Urząd, lub wpływające do Urzędu, dotyczące czynności przypisanych prawnie Gminie, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są te czynności, czyli numerem NIP Gminy.

Zatem z uwagi, iż w przedmiotowej sprawie Gmina i Miasto nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a Urząd Gminy i Miasta nie jest uprawniony ani do wystawiania, ani otrzymywania faktur VAT, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 i 5 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie natomiast możliwości posługiwania się numerem NIP Gminy w zakresie rozliczania deklaracji ZUS i podatku dochodowego od osób fizycznych w US – w celu rozliczania jako płatnik składek i podatku, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z ww. art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej (NIP). Stosownie do ust. 2 i 3 cyt. wyżej przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych, płatnicy podatków oraz płatnicy składek ubezpieczeniowych – podmioty te również otrzymują NIP. Powyższe oznacza, że każdy podmiot, który należy do jednej z ww. kategorii, jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego.

Natomiast zgodnie z art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Status prawny pracowników samorządowych określają przepisy ustawy z dnia 22 marca 1990r. o pracownikach samorządowych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.). Stosownie do postanowień wspomnianej ustawy pracownicy samorządowi są zatrudniani m.in. w urzędach gminy. Zakładem pracy dla tych osób jest zatem Urząd Gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy.

Urząd Gminy jest więc zakładem pracy dla pracowników samorządowych i to na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z powyższym Urząd Gminy jako płatnik nie może posługiwać się numerem identyfikacji podatkowej Gminy, ale powinien na potrzeby tych rozliczeń, posiadać swój odrębny NIP do tych rozliczeń.

Reasumując, Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług dla potrzeb rozliczeń w tym podatku powinna stosować NIP nadany Gminie. Natomiast na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych i ZUS, Urząd Gminy jako płatnik winien posiadać swój odrębny NIP do tych rozliczeń.

Należy podkreślić również, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej nadanym innemu podmiotowi. Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji administracyjnej o nadaniu NIP. Konsekwencją wydania ww. decyzji jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu w systemie Poltax poprzez jego NIP i nazwę.

Zatem, podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (Gminy i Urzędu) jest wyłącznie Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną. Dlatego też dla celów podatku od towarów i usług Gmina i Urząd powinny stosować jednakowe oznaczenie (numer identyfikacji podatkowej) – tj. NIP nadany Gminie. Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług podlega obowiązkowi rejestracyjnemu. Natomiast na potrzeby rozliczeń w podatku dochodowym od osób fizycznych i ZUS, Urząd Gminy jako płatnik winien posiadać swój odrębny NIP do tych rozliczeń.

Zatem w zakresie pytania nr 6 stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowiska Wnioskodawcy zaprezentowane w złożonym wniosku, należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo zauważa się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.