Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-676/12-3/AA
z 10 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 10 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 1 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnień przedmiotowych, w zakresie możliwości zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodów, oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej. Przedmiotem działalności są roboty izolacyjne i ogólnobudowlane. Siedziba firmy znajduje się w X. Zainteresowany usługi swoje świadczy na terenie X i poza nim. Oprócz pracowników, Wnioskodawca zatrudnia osoby na podstawie umowy-zlecenia.

W treści umowy-zlecenia został zawarty zapis, że w przypadku wykonywania prac na rzecz zleceniodawcy koszty podróży (w tym również koszty noclegu) ponosi zleceniodawca.

Część zleceniobiorców ma swoje miejsce zamieszkania poza X w związku z czym muszą dojeżdżać własnymi samochodami i nocować w miejscu wykonywania zlecenia zarówno w X jak i poza nim. Koszty noclegów są udokumentowane fakturami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zwolnień przedmiotowych.

Czy zwrot kosztów dojazdu do miejsca wykonywania zlecenia oraz zapewnienie noclegu zleceniobiorcom są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy będąc płatnikiem podatku Wnioskodawca nie ma obowiązku pobrania podatku dochodowego w przypadku wypłacania tych należności?

Pytanie to wynika z uzupełnienia do wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

   - do wysokości określonych w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Definicję podróży służbowej zawiera art. 77(5) Kodeksu Pracy, który brzmi: „pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową”.

Nie ma natomiast definicji „podróży osoby niebędącej pracownikiem”, należy więc stwierdzić, że podróż taka oznacza podróż w szerszym znaczeniu nieograniczającym się jedynie do definicji podróży służbowej pracownika, a do wszystkich podróży osób niebędacych pracownikami związanych z wykonywanym zleceniem, w tym również kosztów dojazdu na miejsce wykonywania zlecenia oraz kosztów noclegu, zarówno gdy zlecenie jest wykonywane w miejscowości, w której znajduje się siedziba zleceniodawcy, jak również wtedy gdy miejscem wykonywania jest inna miejscowość, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Limity zwrotu za używanie pojazdów do celów służbowych zostały określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r., w sprawie warunków ustalania oraz sposobów dokonania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy.

Limity zwrotu dla samochodu osobowego wynoszą:

1. o pojemności skokowej silnika do 900 cm³– 0,5214 zł,
2. o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³ – 0,8358 zł.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot zleceniobiorcom kosztów dojazdu na miejsce wykonywania zlecenia do wysokości limitów określonych w ww. rozporządzeniu oraz zapewnienie zleceniobiorcom noclegów w miejscu wykonywania zlecenia są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:

• stanowią należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem,
• są poniesione w celu osiągnięcia przychodu,
• nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zleceniobiorcy.
  
  

Powyższe zwolnienie dotyczy zarówno przypadku gdy miejscem wykonywania zlecenia jest miejscowość, w której znajduje się siedziba zleceniodawcy (a miejscem zamieszkania zleceniobiorcy jest inna miejscowość), jak i w przypadku gdy zlecenie jest wykonywane w innej miejscowości niż znajduje się siedziba.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) powołanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) oraz przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Przy czym zgodnie z § 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy. W takim przypadku pracownikowi (w niniejszej sprawie dotyczy to osoby niebędącej pracownikiem) przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, ustalonej przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.). Obecnie w tym zakresie obowiązują przepisy Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. Nr 27, poz. 271 ze zm.).

Aby jednak przedmiotowe świadczenia korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, które uregulowane zostały w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców, oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, tj. m.in. osobom, którym Wnioskodawca zlecił wykonanie określonego zadania, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach której zatrudnia m.in. osoby na podstawie umowy-zlecenia. W treści umowy-zlecenia został zawarty zapis, że w przypadku wykonywania prac na rzecz zleceniodawcy koszty podróży (w tym również koszty noclegu) ponosi zleceniodawca.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż zwrot kosztów dojazdu do miejsca wykonania zlecenia oraz zapewnienie noclegu zleceniobiorcom - do wysokości określonej w powołanych powyżej rozporządzeniach - na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega zwolnieniu z podatku dochodowego. W związku z czym Wnioskodawca jako płatnik nie ma obowiązku pobierania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. organ informuje, że w dniu 10 października 2012 r. wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został rozstrzygnięty odrębnymi interpretacjami indywidualnymi:

• w zakresie możliwości zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodów nr ILPB1/415-676/12-4/AA,
• w zakresie kosztów uzyskania przychodów nr ILPB1/415-676/12-5/AA.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.