INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 07 września 2009r.), uzupełnionym w dniu 18 listopada 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej oraz wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego „Kapitał Ludzki”, a także ich wydatkowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 września 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej oraz wsparcia pomostowego w ramach Programu Operacyjnego „Kapitał Ludzki”, a także ich wydatkowania.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 02 listopada 2009r. znak: IBPBI/1/415-728/09/ESZ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 18 listopada 2009r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 dnia lipca 2009r. Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: Restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne (PKD 56.10.A). Jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Z podatku dochodowego rozlicza się na zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W lipcu 2009r., otrzymał dotacje na rozpoczęcie działalności gospodarczej ze środków unijnych – projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego, Program Operacyjny Kapitał Ludzki, Priorytet VI „Rynek pracy otwarty dla wszystkich”. Otrzymane środki przeznaczył na zakup wyposażenia, środków trwałych oraz przystosowanie wynajętego lokalu do działalności. Poniesione wydatki finansowane są z powyższych środków w kwotach brutto. Oprócz otrzymanej jednorazowej dotacji, co miesiąc otrzymuje w ramach pomocy de minimis kwotę 1.000zł (środki będą wypłacane przez okres 6-ciu miesięcy), która przeznaczana jest na opłacenie składki ubezpieczenia zdrowotnego oraz czynszu za lokal. Otrzymanych środków nie zaewidencjonował w przychodach z działalności gospodarczej. Również poniesione wydatki nie zostały ujęte w kosztach uzyskania przychodu. Od wszystkich poniesionych wydatków odliczył podatek VAT. Wszystkie poniesione koszty są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wnioskodawca wskazał, iż otrzymana dotacja na rozpoczęcie działalności gospodarczej pochodzi ze środków unijnych – projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego – Program Operacyjny Kapitał Ludzki priorytet VI – Rynek pracy otwarty dla wszystkich Działanie 6.2 wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości oraz samozatrudnienia projekt nr... pt. „Kapitał dla przedsiębiorczych”, współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego nr umowy z instytucją pośredniczącą o dofinansowanie projektu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dotacja oraz otrzymywana comiesięcznie kwota pomocy de minimis jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych a koszty z nich sfinansowane nie są kosztami uzyskania przychodów...

(we wniosku pytanie to oznaczono nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, dotacje pochodzące z unijnych środków pomocowych są zwolnione od podatku dochodowego na podstawie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie są ujmowane jako przychody w ewidencji.

Wydatki finansowane z tych przychodów traktuje, jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, również nie ujmuje w ewidencji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych lub co do których nie zaniechano poboru podatku podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca korzysta ze wsparcia w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki „Priorytet” VI „Rynek pracy otwarty dla wszystkich”, Działania 6.2 „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia”. W ramach ww. wsparcia otrzymał jednorazową dotację na podjęcie własnej działalności gospodarczej oraz wsparcie pomostowe na okres pierwszych 6 miesięcy prowadzenia działalności gospodarczej.

Program Operacyjny Kapitał Ludzki jest jednym z programów operacyjnych służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007 – 2013, który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r.

Rozporządzeniem z dnia 10 kwietnia 2009r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 62, poz. 509), wydanym na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów zarządził zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od środków przyznanych podatnikom - uczestnikom projektu w ramach Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (PO KL) na:

1. rozwój przedsiębiorczości, w tym na cele inwestycyjne, dla uczestników projektu, którzy w ramach projektu zarejestrowali działalność gospodarczą lub zarejestrowali się w Krajowym Rejestrze Sądowym, do wysokości 40 tys. zł lub 20 tys. zł na członka spółdzielni w przypadku spółdzielni,
2. wsparcie pomostowe w postaci pomocy finansowej wypłacanej miesięcznie przez okres do 6 lub do 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia (uruchomienia) działalności gospodarczej

– stanowiących pomoc de minimis udzielaną na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 224, poz. 1484).

Przy czym zaniechanie to ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. (§ 2 ww. rozporządzenia). Rozporządzenie powyższe weszło w życie w dniu 21 kwietnia 2009 r.

W świetle ww. przepisów wskazane we wniosku środki, w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne (w tym wsparcie pomostowe), stanowią dochód wnioskodawcy, od którego zaniechano poboru podatku. Przy czym, jak wskazano zaniechanie to dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem, przychodu zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do skutków podatkowych sfinansowania ww. środkami wydatków poniesionych na zakup wyposażenia, środków trwałych, przystosowania wynajętego lokalu do działalności oraz na opłacenie czynszu za lokal oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, stwierdzić należy, iż w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 58 nie uważa się za koszty uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconych w roku podatkowym przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Wobec powyższego wydatki poniesione na zakup wyposażenia (a więc składników majątku nie będących środkami trwałymi), przystosowania wynajętego lokalu do działalności (o ile poniesione na to przystosowanie wydatki nie będą stanowiły inwestycji w obcym środku trwałym, o której mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz opłacenie czynszu za lokal, jeżeli poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, jako nie objęte wyłączeniami zawartymi w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 nie znajduje w ww. zakresie zastosowania, gdyż dotyczy dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie wskazanych w nim przepisów, a nie dochodów, od których zaniechano poboru podatku.

Natomiast możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych tytułem składek na ubezpieczenie zdrowotne wyklucza cyt. wyżej przepis art. 23 ust. 1 pkt 58 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (...).
   
   

Zatem w świetle ww. przepisu wydatki poniesione na nabycie środków trwałych, w myśl ww. art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Kosztem tym (choć pośrednio), mogą być odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23. Przy czym, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, iż jeżeli zakup środka trwałego został sfinansowany zarówno z otrzymanej na ten cel dotacji, jak i ze środków własnych podatnika, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych, jednakże jedynie od tej części jego wartości początkowej, która została sfinansowana ze środków własnych podatnika (nie zwróconych mu w jakiejkolwiek formie).

W świetle powyższego, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie wnioskodawca jest beneficjentem środków otrzymywanych w ramach projektu Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 - 2013 (PO KL), to środki te w części przeznaczonej na:

1. zakup wyposażenia oraz przystosowanie wynajętego lokalu do działalności (z ww. zastrzeżeniem dotyczącym inwestycji w obcym środku trwałym) oraz czynsz za lokal - stanowią przychód z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, od którego na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Finansów zaniechano poboru podatku (o ile otrzymanie tych środków nastąpiło po dniu 25 maja 2008r.). Równocześnie, wydatki bezpośrednio sfinansowane ww. środkami finansowymi (z wyjątkiem składek na ubezpieczenie zdrowotne), jako nie objęte wyłączeniem zawartym ww. art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
2. środków trwałych - nie stanowią przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Równocześnie wydatki związane z nabyciem tych środków trwałych podlegają zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej ustalonej zgodnie z art. 22g ww. ustawy, jednakże jedynie od tej ich części, która została sfinansowana ze środków własnych podatnika.
   
   

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, dotyczącego podatku od towarów i usług wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.