INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2009r. (data wpływu do Organu – 14 września 2009r.), uzupełnionym w dniu 5 października 2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski w zakresie usług świadczonych na terytorium Holandii - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009r. do Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski w zakresie usług świadczonych na terytorium Holandii.

Wniosek powyższy nie spełniaj wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 października 2009r. Znak IBPBI/1/415-753/09/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 14 października 2009r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, prowadzi Agencję Pracy. Obecnie działalność wykonuje tylko na terenie Rzeczypospolitej. W najbliższym czasie zamierza otworzyć stałą placówkę na terenie Holandii. Placówka ta będzie miała za zadanie zbieranie niezbędnych informacji i prowadzenie działalności o charakterze przygotowawczym oraz podpisywanie przez osobę upoważnioną w imieniu agencji, umów z przedsiębiorcami holenderskimi, bądź osobami fizycznymi – obywatelami Holandii. Czynności te będą polegały na zbieraniu informacji, którzy z przedsiębiorców holenderskich i obywateli Holandii chcą zatrudnić obywateli polskich, którzy będą wykonywać na ich rzecz określone prace. Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy, będzie zawierać z przedsiębiorstwem holenderskim stosowną umowę, której przedmiotem będzie wykonanie określonych prac na rzecz tego przedsiębiorcy. Prace te z kolei będą wykonywać obywatele polscy, poszukujący pracy w Agencji mającej stałą siedzibę na terytorium Polski. Wynagrodzenie za pracę obywatele polscy będą otrzymywać z Agencji, w walucie Euro, na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej. Przedsiębiorstwo wnioskodawcy będzie wystawiało stosowne faktury VAT przedsiębiorstwu holenderskiemu zgodnie z umową, o której mowa wyżej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m. in., iż:

• wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą związaną z wyszukiwaniem miejsc pracy i pozyskiwaniem pracowników oraz Agencję pracy tymczasowej,
• Biuro w Holandii, będzie mieć za zadanie zbieranie niezbędnych informacji dotyczących pracodawców, osób fizycznych, które mogłyby nawiązać współpracę z Agencją, prowadzić rozmowy wstępne – przygotowawcze z przedsiębiorcami i osobami fizycznymi oraz podpisywać umowy w imieniu agencji,
• wynagrodzenie dla pracowników wypłacała będzie Agencja w walucie EURO,
• wynagrodzenie dla Agencji płacone będzie przez przedsiębiorcę holenderskiego na podstawie wystawionej przez agencję faktury VAT,
• Agencja, będzie prowadzić w Polsce jedną ewidencję podatkową od dochodów uzyskiwanych na terytorium Holandii i Polski.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy z działalności gospodarczej prowadzonej przez stałą placówkę, znajdującą się na terenie Holandii, będzie płacił podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego w Polsce, czy w Holandii...
2. Czy działalność gospodarcza prowadzona przez stałą placówkę na terenie Holandii polegająca na zbieraniu informacji, poszukiwaniu kontrahentów wśród przedsiębiorców holenderskich i obywateli Holandii poszukujących pracowników oraz zawieraniu umów w imieniu agencji, jest zakładem w rozumieniu art. 5 ust. 1, czy nie jest zakładem w rozumieniu art. 5 ust. 4 pkt d, e i f Konwencji między Rzeczpospolita Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z dnia 13 lutego 2002r....
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 i ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Polsce od ewentualnego dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej przez stałą placówkę w Holandii.

Natomiast zgodnie z treścią art. 5 pkt 4 lit d, e i f Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, zawartej w Warszawie dnia 13 lutego 2002r. (Dz. U. z 2003r. nr 216 poz. 2120), utrzymanie stałej placówki wyłącznie w celu zbierania informacji, prowadzenia działalności o charakterze pomocniczym oraz zawierania umów w imieniu Agencji, nie jest prowadzeniem zakładu w rozumieniu ww. Konwencji. Ponadto wg Wnioskodawcy, zbieranie informacji, poszukiwanie podmiotów holenderskich, którzy zatrudnią pracowników skierowanych z Polski, jest na terenie Holandii działalnością o charakterze przygotowawczym i pomocniczym.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002r. (Dz. U. z 2003r. nr 216 poz. 2120), zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Stosownie bowiem do treści art. 7 ust. 2 Konwencji, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Uzyskiwany dochód z działalności gospodarczej prowadzonej w Holandii będzie zatem podlegał opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Holandii prowadzona będzie przez położony tam „zakład”, przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 Konwencji należy rozumieć, stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa, a w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
   
   

Przy czym w myśl art. 5 ust. 4 pkt d) i e) ww. Konwencji, określenie „zakład” nie obejmuje utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa, jak również utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

Konsekwencją powyższych przepisów jest brak możliwości uznania, iż przedsiębiorstwo w drugim Umawiającym się państwie prowadzi działalność o charakterze przygotowawczym czy pomocniczym, gdy cel stałej placówki zorganizowanej w tym państwie jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości. Oznacza to, że jakiekolwiek działania stałej placówki tożsame z działaniami podejmowanymi przez przedsiębiorstwo stanowią podstawę do uznania, że działalność w tym drugim państwie prowadzona jest przez położony tam zakład.

Wskazać również należy, iż w myśl art. 5 ust. 5 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które, gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Na gruncie przedmiotowej sprawy, mając na uwadze, iż jak wskazano we wniosku oraz jego uzupełnieniu stała placówka (Biuro w Holandii) poza czynnościami polegającymi na zbieraniu niezbędnych informacji dot. pracodawców, osób fizycznych, które mogłyby nawiązać współpracę z agencją pracy w Polsce, prowadzeniem rozmów wstępnych, będzie również podpisywała z tymi podmiotami umowy w imieniu Wnioskodawcy, należy przyjąć, iż działalność gospodarcza na terytorium Holandii będzie prowadzona przez położony tam „zakład”. W konsekwencji dochód uzyskany z prowadzonej przez Wnioskodawcę na terytorium Holandii pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowany będzie zarówno w Holandii (w zakresie w jakim dochód ten da się przypisać prowadzonemu tam zakładowi) oraz w Polsce. W celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować metodę, o której mowa w art. 23 ust. 5 lit. a) ww. Konwencji (proporcjonalnego odliczenia).

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.