INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 16 października 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego samochodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W miesiącu lutym 2009 r. dokonał jednorazowej amortyzacji w wysokości 80.000 zł. We wrześniu dokonał wpłaty zaliczki na zakup samochodu BMW X6. Z wyciągu ze świadectwa homologacji tego samochodu w pkt 4 Kategoria/rodzaj pojazdu; jest on określony jako: N1G/samochód ciężarowy terenowy. Na grudzień bieżącego roku (tj. 2009) przypada termin odbioru ww. samochodu. Samochód ten będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy i użytkowany w działalności gospodarczej. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza skorzystać z prawa do zastosowania jednorazowej amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Łączna wartość jednorazowej amortyzacji w bieżącym roku podatkowym (2009) nie przekroczy wartości określonej w art. 22k ust. 7 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy będzie mógł dokonać jednorazowej amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy, jeżeli okręgowa stacja kontroli pojazdów, na podstawie dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyda zaświadczenie o niezaliczeniu tego pojazdu do samochodów osobowych, czyli spełnieniu wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit a)-d) ww. ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma żadnych przeciwwskazań do zastosowania przez niego jednorazowej amortyzacji w stosunku do samochodu BMW X6, jeżeli okręgowa stacja kontroli pojazdów wyda stosowne zaświadczenie. Swoje stanowisko uzasadnia tym, że spełnia wszystkie wymogi określone w ustawie, tzn.:

• jest małym podatnikiem,
• samochód będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• samochód będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji,
• będzie on spełniał wymogi określone w art. 5a pkt 19 lit a)-d) ustawy, co zostanie stosownie udokumentowane,
• amortyzacji dokona w roku podatkowym, w którym środek ten wprowadzi do ewidencji środków trwałych.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587) zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (t.j. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników – nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych.

Określenie „samochód osobowy”, o którym mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,
2. pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,
3. pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,
4. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
5. pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca zamierza zakupić samochód na cele prowadzonej działalności gospodarczej, który będzie stanowił środek trwały w tej działalności. We wrześniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty zaliczki na zakup ww. samochodu, natomiast planowany jego odbiór przypada na grudzień 2009 r. Samochód powyższy będzie spełniał przesłanki, o których mowa w art. 5a pkt 19 lit a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalające uznać go za samochód ciężarowy, co też zostanie udokumentowane zaświadczeniem wydanym przez okręgową stację kontroli pojazdów, o którym mowa w art. 5c ust. 1 ww. ustawy. Ponadto Wnioskodawca jest małym podatnikiem i zamierza dokonać jednorazowej amortyzacji ww. samochodu w roku podatkowym, w którym zostanie on wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, tj. w 2009 r.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie zakupiony przez Wnioskodawcę samochód będzie spełniał przesłanki określone w art. 5a pkt 19 lit a)-d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalające uznać przedmiotowy samochód za samochód ciężarowy oraz Wnioskodawca uzyska zaświadczenie wydane przez okręgową stację kontroli pojazdów (o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie), to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakupiony przez niego samochód będzie samochodem ciężarowym. Tym samym samochód ten nie zostanie wyłączony z kategorii środków trwałych podlegających prawu do jednorazowej amortyzacji.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca wprowadzi ww. samochód do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jeszcze w 2009 r., to w tym samym roku będzie mógł dokonać jego jednorazowej amortyzacji, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, do wysokości limitu 100.000 euro. Pamiętać przy tym należy, iż w 2009 r. dopuszczalny limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 338.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2008 roku wynosił 3,3775 x 100.000 = 337.750 zł, w zaokrągleniu 338.000 zł.

Natomiast w sytuacji, gdy przedmiotowy samochód zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w roku następnym, tj. 2010, to Wnioskodawca będzie miał prawo do jego jednorazowej amortyzacji pod warunkiem, że w 2010 r. również będzie spełniał kryteria małego podatnika, zawarte w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku dołączono dokument źródłowy. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.