INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.10.2009 r. (data wpływu 19.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami, inwestorami w restauracji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami, inwestorami w restauracji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej podczas spotkań z kontrahentami i inwestorami ponosi koszty związane z poczęstunkiem (obiadem, posiłkiem, kawą, herbatą). Spotkania te mają charakter narad roboczych podczas których omawiane są miedzy innymi harmonogramy postępu robót drogowych, ocena ich wykonania, przygotowanie do etapowych i końcowych odbiorów robót, przeglądów gwarancyjnych kończących się podpisaniem protokołów uzgodnień i zaleceń. Roboty drogowe prowadzone są w terenie, zwykle kilkadziesiąt kilometrów od siedziby Spółki a przegląd lub wizja lokalna na budowie trwa nawet kilka godzin. Z tego względu spotkania podsumowujące są organizowane w restauracji położonej najbliżej od miejsca prowadzonych robót, budów. W trakcie tych uzgodnień podawane są posiłki (obiad, kawa, herbata), który to poczęstunek nie ma charakteru wystawności, okazałości czy wytworności. Wszystkie koszty z tym związane były dotychczas wyłączane z kosztów uzyskania przychodów ze względu na różnice w interpretacjach różnych urzędów skarbowych. Spotkania te mają formę narad roboczych, ustalenia konkretnych zadań, ich ocenę. służą więc uzyskaniu przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy powinny stanowić koszty uzyskania przychodów i nie powinno się ich zaliczać do kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na posiłek dla kontrahenta, inwestora w związku z prowadzeniem rozmów biznesowych nie mające charakteru wytworności i przepychu mogą być uznane za podatkowe koszty prowadzenia działalności - koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy: wydatki ponoszone na obiad w restauracji, kawę, herbatę z inwestorem, kontrahentem stanowią koszty uzyskania przychodów w świetle ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych jako powszechnie stosowana praktyka w działalności gospodarczej, a nie działanie o charakterze nadzwyczajnym. Spółka podkreśla, że takie spotkanie nie ma charakteru wytwornego i okazałego posiłku, czy specjalnie zorganizowanej imprezy, a celem dla którego jest ono organizowane nie jest chęć okazania przepychu. Z tego względu, w opinii Wnioskodawcy, wydatki na posiłek spożywany z kontrahentem w restauracji nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako wydatki reprezentacyjne. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki ponoszone na taki posiłek, jako normalne koszty prowadzenia działalności, powinny być uznane za koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, ze wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy do katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcja prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca w swojej działalności gospodarczej podczas spotkań z kontrahentami i inwestorami ponosi koszty związane z poczęstunkiem (obiadem, posiłkiem, kawą, herbatą). Spotkania te mają charakter narad roboczych podczas których omawiane są miedzy innymi harmonogramy postępu robót drogowych, ocena ich wykonania, przygotowanie do etapowych i końcowych odbiorów robót, przeglądów gwarancyjnych kończących się podpisaniem protokołów uzgodnień i zaleceń. Roboty drogowe prowadzone są w terenie, zwykle kilkadziesiąt kilometrów od siedziby Spółki a przegląd lub wizja lokalna na budowie trwa nawet kilka godzin. Z tego względu spotkania podsumowujące są organizowane w restauracji położonej najbliżej od miejsca prowadzonych robót, budów. W trakcie tych uzgodnień podawane są posiłki (obiad, kawa, herbata), który to poczęstunek nie ma charakteru wystawności, okazałości czy wytworności.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłek dla kontrahenta, inwestora w restauracji, wiąże się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie stosowana w działalności gospodarczej nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy. Jak wskazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na posiłki dla kontrahentów, inwestorów w restauracjach w związku z prowadzeniem rozmów biznesowych należy zaliczyć do kosztów o charakterze reprezentacyjnym, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami, inwestorami w restauracji należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. Marii Skłodowskiej – Curie 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.