INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007r. Nr 112, poz.770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16.04.2009r. (data wpływu 20.04.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do dostawy materiałów hutniczych dla armatora - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do dostawy materiałów hutniczych dla armatora.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

T. Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji okien z montażem w Nieporęcie oraz prowadzi hurtownię materiałów hutniczych i budowlanych w G. W okresie od 01.2009r. do 31.03.2009r. Hurtownia w G. otrzymała zamówienia od armatora S. AS z Norwegii (posiadamy certyfikat rezydencji ) na dostawę materiałów hutniczych. Według oświadczenia S AS te materiały hutnicze służą do budowy stalowych bloków okrętowych, np. w polskiej firmie C Sp. z o.o., a następnie są ładowane na barkę i eksportowane do Norwegii celem końcowego wyposażenia okrętu. Armator norweski przekazał jako potwierdzenie tego faktu kserokopie dokumentu SAD, z którego wynika, że blok okrętowy do kadłuba statku nr 121 został wyeksportowany. Z treści tego Sad-u wynika również, że następuje wywóz produktu kompensacyjnego po uszlachetnieniu czynnym.

Hurtownia w G wystawia na każdą z dostaw materiałów hutniczych fakturę VAT ze stawką 0%, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3. Faktury VAT wystawiane są na firmę S. AS w Norwegii a miejscem dostawy, zgodnie ze wskazaniem armatora, są firmy polskie, np. V s.c., N. H Sp. z o.o. w G, C Sp. z o.o. w G, które wykorzystują ww. materiały do budowy stalowych bloków okrętowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo traktować wyżej opisane dostawy materiałów hutniczych do S. AS jako dostawy części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług... Czy Spółka mogła zastosować stawkę 0% do dostawy materiałów hutniczych do armatora...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Spółka miała prawo do zastosowania stawki VAT 0%. Zdaniem Podatnika materiały hutnicze (rury, profile, krawężniki), będące przedmiotem dostawy do armatora norweskiego, stanowiły części do budowy stalowych bloków okrętowych, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Wysokość opodatkowania podatkiem od towarów i usług regulują przepisy działu VIII (art. 41-85) ww. ustawy. Co do zasady stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże w treści wskazanej ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw armatorom morskim:

1. statków wycieczkowych i tym podobnych, przeznaczonych głównie do przewozu osób; promów wszelkiego typu (PKWiU 35.11.21), z wyłączeniem liniowców pasażerskich pozostałych, statków (łodzi) wycieczkowych itp. pozostałych promów (PKWiU 35.11.21-90.00),
2. tankowców (PKWiU 35.11.22) z wyłączeniem tankowców pozostałych (PKWiU 35.11.22-90.00),
3. statków chłodniczych (PKWiU 35.11.23), z wyłączeniem statków chłodniczych pozostałych, innych niż tankowce (PKWiU 35.11.23-90.00),
4. statków przeznaczonych do przewozu towarów oraz statków przeznaczonych do przewozu zarówno osób jak i towarów (PKWiU 35.11.24), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU 35.11.24-20.3) oraz jednostek pływających wymienionych w podkategorii PKWiU 35.11.24-80 i 35.11.24-90.00,
5. statków rybackich itp. pełnomorskich (PKWiU 35.11.31-30),
6. pchaczy pełnomorskich (PKWiU 35.11.32-50.00), statków szkolnych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.30) i statków badawczych rybołówstwa morskiego (PKWiU ex 35.11.33-93.40),
7. statków ratowniczych morskich (PKWiU ex 35.11.33-53.40).
   
   

Z kolei w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

W związku z brakiem definicji ustawowej "części" i "wyposażenia" w przepisach cytowanej ustawy, należy odnieść się do powszechnie przyjętego rozumienia tych pojęć. Według „Słownika języka polskiego” PWN, częścią jest przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości, a wyposażeniem - urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia uważanego za główne.

Wprawdzie przepis art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, poza warunkiem, aby wyposażenie nie służyło celom rozrywki i sportu, nie wprowadza dodatkowych wymogów w tym zakresie, jednakże należy mieć na względzie, iż nie każdy towar dostarczony do wymienionych w ust. 1 środków transportu morskiego, można objąć mianem „części” czy „wyposażenia” w rozumieniu ww. przepisu. Zatem pod pojęciem tym należy rozumieć tylko taki towar, który bezpośrednio związany jest z funkcją, jaką ma do spełnienia środek transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statek ratowniczy morski, tj. z jego ruchem i obsługą.

Zatem towary dostarczane przez sprzedawcę muszą odpowiadać pojęciom „części” i „wyposażenia” w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Wówczas przy ich dostawie na rzecz armatora, z przeznaczeniem do zainstalowania na środkach transportu morskiego, wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, będzie miała zastosowanie preferencyjna stawka podatku VAT w wysokości 0%.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, na zlecenie armatora norweskiego, dostarcza materiały hutnicze do firm krajowych (wskazanych przez zleceniodawcę jako miejsce dostawy), w celu wykonania stalowych bloków okrętowych, służących zamawiającemu (armatorowi) do końcowego wyposażenia okrętu. Dostawca posiada oświadczenie armatora potwierdzające wykorzystanie zamówionych materiałów do budowy bloków okrętowych oraz kserokopie dokumentu SAD na dowód otrzymania zamówionych elementów.

Analizując zatem zaistniały w sprawie stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że jeżeli przedmiotem dostawy są części lub wyposażenie do statku wymienionego w art. 83. ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, transakcja ta – jako wypełniająca dyspozycję art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy – podlegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką VAT w wysokości 0%. Powyższe dotyczy zarówno dostaw do gotowych środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub statków ratowniczych morskich, jak i będących w trakcie budowy - o ile etap budowy pozwala je zaklasyfikować do jednostek pływających wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy jednak podkreślić, że to podatnik podlega na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu, rozumianemu jako nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego, w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach, zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Tak jak co do zasady uznać należy, że jednoznaczne oświadczenie złożone przez nabywcę o wykorzystaniu zamówionego towaru do budowy statku, wymienionego w art. 83. ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, będzie wystarczającym dowodem pozwalającym na zastosowanie przez podatnika stawki podatku 0%, to jednak ewentualna nieprawdziwość tego oświadczenia może spowodować dla niego ujemne konsekwencje w zakresie obciążeń podatkowych.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, od dnia 20 września 2008r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej). Z uwagi na to, że Strona wniosła w dniu 17.04.2009r. opłatę w wysokości 75 zł, różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, na wskazany przez Wnioskodawcę nr rachunku bankowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.