INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03.12.2009r. (data wpływu 04.12.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży używanych samochodów osobowych - jest nieprawidłowe,

UZASADNIENIE

W dniu 04.12.2009r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży używanych samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jawna prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami jubilerskimi oraz wynajmu lokali użytkowych. W zakresie podatku od towarów i usług strona jest podatnikiem VAT czynnym, zobowiązanym do składania miesięcznych deklaracji dla podatku od towarów i usług. W roku podatkowym 2009 strona jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Spółka w roku 2005 i 2006 nabyła od podatników VAT czynnych trzy samochody osobowe, których to samochodów osobowych nabycie było udokumentowane fakturami VAT. Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług strona odliczyła od podatku należnego podatek naliczony w następujących rozliczeniowych:

1. - miesiąc sierpień 2005r. w kwocie 3.315,00 zł,
2. - miesiąc październik 2006r. w kwocie 3.667,00 zł,
3. - miesiąc październik 2006r. w kwocie 6.000,00 zł
   
   

Przedmiotowe samochody osobowe po zarejestrowaniu oraz przyjęciu do użytkowania były przez stronę użytkowane przy prowadzeniu działalności gospodarczej do miesiąca lutego 2009r., w którym to miesiącu wyżej wymienione samochody zostały sprzedane osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej za poniżej wymienione kwoty brutto, z jednoczesnym wskazaniem w fakturach VAT dokumentujących sprzedaż, że przedmiotowa sprzedaż na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 212, poz. 1336 ze zm. ) —jest zwolniona od podatku od towarów i usług tj:

• samochód osobowy marki Fiat Panda nr rej. x, sprzedany w dniu 10 lutego 2009r. wartość sprzedaży 17.000,00 (siedemnaście) tysięcy,
• samochód osobowy marki Fiata Panda nr rej. x, sprzedany w dniu 11 lutego 2009r., wartość sprzedaży 1.000,00 (jeden tysiąc),
• samochód osobowy marki Audi 4F A6, nr rej. x, sprzedany w dniu 12 lutego 2009r., wartość sprzedaży 120.000,00 (sto dwadzieścia tysięcy) złotych.
  
  

Na wniosek strony w dniu strony 20 listopada 2009r. Minister Finansów reprezentowany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydał Spółce interpretację indywidualną stwierdzając między innymi w niniejszej interpretacji, iż Spółka tytułu sprzedaży opisanych powyżej samochodów osobowych zobowiązana jest do korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009r. na podstawie art. 97 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Strona zastosowała do niniejszej interpretacji i w miesiącu listopadzie 2009r. dokonała korekty podatku naliczonego za miesiąc luty 2009r., wskazując w poz. 50 deklaracji dla podatku o towarów i usług, iż pomniejsza podatek naliczony za miesiąc luty 2009r. o kwotę 4.494,00 zł oraz wpłaciła w miesiącu listopadzie 2009r. kwotę 4.494,00 (cztery tysiące czterysta dziewięćdziesiąt cztery) złote na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka sprzedając w miesiącu lutym 2009r. za kwotę ogółem 138.000,00 (sto trzydzieści osiem tysięcy) złotych opisane powyżej używane samochody osobowe - które to samochody były użytkowane przez Stronę ponad 6 miesięcy przy prowadzeniu działalności gospodarczej — miała prawo wskazać w fakturach VAT dokumentujących przedmiotową sprzedaż i w ewidencjach prowadzanych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT —7) za miesiąc luty 2009r, iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona od podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy zachodzi uzasadnione podejrzenie, iż Minister Finansów z naruszeniem art. 136 pkt a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 Nr 347/1, zm. Dz. UU. L z 2007r. Nr 346/13) zwolnił na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 212, poz. 1336 ) sprzedaż na terenie Rzeczypospolitej Polskiej samochodów osobowych używanych. Strona nadmienia, iż między innymi Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 listopada 2009r. (sygn. akt. III SA/Wa 565/09) uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów reprezentowanego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w sprawie zwolnienia z podatku od towarów i usług sprzedaży używanych, samochodów osobowych. Uchylając przedmiotową interpretację polecił też dla Ministra Finansów zbadanie czy polski ustawodawca miał prawo wprowadzić całkowite zwolnienie sprzedaży samochodów osobowych, co do których przysługiwało przy ich nabyciu na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług częściowe prawo odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego w kwocie nie wyżej niż 6.000,00. Reasumując należy stwierdzić, iż Spółka sprzedając w miesiącu lutym 2009r. za kwotę ogółem 138.000,00 zł używane samochody osobowe - które to samochody były użytkowane przez stronę przy prowadzaniu działalności gospodarczej — nie miała prawa wskazać w fakturach VAT dokumentujących przedmiotową sprzedaż i w ewidencjach prowadzanych dla celów podatku od towarów i usług oraz w deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT - 7) za miesiąc luty 2009r., iż przedmiotowa sprzedaż jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Zdaniem Strony z uwagi na powyższe Spółka z tytułu sprzedaży przedmiotowych używanych samochodów osobowych jest zobowiązana do zadeklarowania i zapłaty podatku należnego za miesiąc luty 2009r w kwocie 24.885,00 (dwadzieścia cztery tysiące osiemset osiemdziesiąt osiem) złotych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stawka podatku – na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2 - 12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w cyt. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Na mocy § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwanego dalej „rozporządzeniem”, zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Uznać należy więc, że powyższe zwolnienie zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek, po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu, na warunkach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy, po drugie - uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z kolei w myśl przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 22 sierpnia 2005r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 136 pkt a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) (dalej zwana „Dyrektywą”) państwa członkowskie zwalniają transakcje dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do celów działalności zwolnionej na podstawie art. 132, 135, 371, 375, 376 i 377, art. 378 ust. 2, art. 379 ust. 2 i art. 380-390, jeżeli towary te nie dały prawa do odliczenia.

Natomiast na podstawie art. 131 Dyrektywy zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu artykułami jubilerskimi oraz wynajmu lokali użytkowych. W roku 2005 oraz 2006 Wnioskodawca nabył trzy samochody osobowe, od których odliczył podatek naliczony zgodnie z brzmieniem przepisu art. 86 ust. 3 ustawy o VAT. Przedmiotowe samochody, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy były użytkowane ponad 6 miesięcy przy prowadzeniu działalności gospodarczej. W lutym 2009r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży przedmiotowych samochodów stosując zwolnienie od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy miał prawo wykazać na fakturach VAT, że przedmiotowa sprzedaż tych samochodów korzystała ze zwolnienia z podatku VAT.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny oraz stan faktyczny zaistniały w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowych samochodów była zwolniona od podatku na podstawie § 13 ust. 1 powołanego rozporządzenia, gdyż pojazdy te stanowiły towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT (Wnioskodawca używał przedmiotowe samochody ponad pół roku), a także przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o VAT (w przypadku samochodu nabytego w roku 2005r Wnioskodawca dokonał odliczenia w wysokości 50%, nie więcej niż 5.000 zł, a w przypadku samochodów nabytych w roku 2006 dokonał odliczenia w wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł.)

Jednocześnie tut. Organ podatkowy pragnie wykazać, iż argumentacja Wnioskodawcy, iż przepis § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia jest niezgodny z odpowiednimi przepisami Dyrektywy należy uznać za nieuzasadniony. W opinii tut. Organu przepis § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia potwierdza zasadę, że przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii Europejskiej stosowane są w krajach członkowskich poprzez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. Należy zauważyć, iż o ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty, co wynika z treści art. 249 TWE. Taką swobodę pozostawia wspomniany art. 131 Dyrektywy, który stanowi, iż (…) zwolnienia stosuje się na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Na gruncie krajowych przepisów o podatku VAT warunki te wymienia § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż treść § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia nie pozostaje w kolizji z przepisami prawa Unii Europejskiej, w szczególności z powołanymi przez Wnioskodawcę art. 136 pkt a Dyrektywy.

Ponadto nadmienia się, że powołany we wniosku wyrok sądu administracyjnego dotyczy konkretnej sprawy podatnika, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane.

Reasumując należy stwierdzić, iż Wnioskodawca miał uprawnienie do zastosowania zwolnienia z podatku VAT w przypadku sprzedaży przedmiotowych samochodów, bowiem przysługiwało mu prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu tych samochodów oraz wykorzystywał je co najmniej pół roku do prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.