INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczekv(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest dłużnikiem spółki holenderskiej z tytułu istniejących pożyczek. Równocześnie Spółka jest pożyczkodawcą w stosunku do innych spółek krajowych. Obecnie Spółka zamierza skorzystać z instytucji „datio in solutum” (świadczenie zamiast wypełnienia) przewidzianej w art. 453 z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Żeby skorzystać z tej instytucji Spółka podpisze stosowną umowę ze spółka holenderką, w której ta ostatnia zgodzi się na przekazanie jej pożyczek zawartych pomiędzy Spółką oraz spółkami krajowymi. Spółka holenderska potraktuje takie zdarzenie jako rozliczenie pożyczek zaciągniętych od niej przez Spółkę. Tymczasem Spółka przestanie być dłużnikiem spółki holenderskiej (zobowiązanie to wygaśnie) oraz wierzycielem spółek krajowych. Nowym wierzycielem spółek krajowych z tytułu pożyczek poprzednio zaciągniętych przez nie od Spółki będzie spółka holenderska. Tym samym ich zobowiązania pożyczkowe pozostaną niezmienione i będą istnieć na podstawie zawartych uprzednio umów w identycznym kształcie jak uprzednio w stosunku do Spółki. Pożyczki pomiędzy Spółką oraz spółką holenderską są wyrażone w walucie obcej, a pożyczki pomiędzy Spółką oraz spółkami krajowymi są waloryzowane kursem waluty obcej.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytanie:

W którym momencie Spółka będzie uprawniona do rozliczenia dla celów podatku dochodowego od osób prawnych odsetek naliczonych od pożyczek zaciągniętych poprzednio od spółki holenderskiej... Czy będzie to moment podpisania umowy o świadczenie zamiast wypełnienia pomiędzy Spółką oraz spółką holenderską... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Ad. 2

Zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do rozliczenia takich odsetek jako swych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku CIT w momencie podpisania umowy o świadczenie zamiast wypełnienia pomiędzy Spółką oraz spółką holenderską. Zgodnie z art. 453 § 1 Kodeksu Cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa.

Oznacza to, że w wyniku zawarcia umowy o „świadczenie zamiast wypełnienia" zobowiązaniem, które wygaśnie będzie zobowiązanie z tytułu pożyczek pomiędzy Spółką i spółką holenderską. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej jako: „ustawa o podatku CIT”), do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek. Z treści cytowanych przepisów wynika, że odsetki naliczone przez podatnika nie mogą być rozliczane jako jego koszty uzyskania przychodów, do momentu ich faktycznej zapłaty. Należy zauważyć, że w momencie zawarcia umowy o „świadczenie zamiast wypełnienia" odsetki od pożyczek zaciągniętych uprzednio przez Spółkę nie będą już odsetkami naliczonymi, gdyż w tym momencie nastąpi ich faktyczna zapłata. Przedmiotowa zapłata będzie wynikiem wygaśnięcia zobowiązania (wykonania zobowiązania) Spółki względem spółki holenderskiej (zgodnie z treścią art. 453 § 1 Kodeksu Cywilnego). To stwierdzenie jest uzasadnione poglądem powszechnie panującym w orzecznictwie podatkowym, zgodnie z którym zapłata odsetek oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez kapitalizację, potrącenie czy zapłatę odsetek. Podsumowując, zdaniem Spółki, właśnie w momencie podpisania umowy o świadczenie zamiast wypełnienia pomiędzy Spółką oraz spółką holenderską będzie ona uprawniona do rozliczenia takich odsetek jako swych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatku CIT.

Takie stanowisko potwierdzają m.in.:

• Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego US w Warszawie w piśmie z 25 stycznia 2007 r. (sygn. 1471/DPD2/423-158/06/AB/2) „zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku CIT, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Mając na uwadze powyższe przepisy, należy stwierdzić, iż dla celów podatkowych za koszty uzyskania przychodów uznawane są wyłącznie zapłacone przez podatnika odsetki od zobowiązań (w szczególności od pożyczek/kredytów), pod warunkiem, że zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zgodnie z ww. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku CIT. Obciążenie finansowe z tytułu odsetek musi być zatem faktycznie poniesione przez podatnika. W związku z tym, nie stanowią kosztów podatkowych spełniające warunek związku z przychodami odsetki niezapłacone lub umorzone. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zobowiązanie Spółki wraz z odsetkami wobec wierzyciela może zostać zamienione na prawo wieczystego użytkowania nieruchomości. W wyniku tak dokonanej konwersji pożyczkodawca uzyska prawo wieczystego użytkowania nieruchomości o wartości odpowiadającej kwocie kapitału zobowiązania oraz należnych odsetek, natomiast zobowiązanie Spółki wobec wierzyciela wygaśnie. Zatem należy uznać, iż na dzień konwersji odsetki od ww. zobowiązania zostały faktycznie zapłacone. Jeżeli więc naliczenie odsetek związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą i przychodami Spółki, to w momencie konwersji spełniona została przesłanka do zaliczenia przez Spółkę kwoty odpowiadającej odsetkom do kosztów uzyskania przychodów."
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, 3, 4, 5 i 6 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.