INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.12.2009 r. (data wpływu 08.12.2009 r.) oraz piśmie z dnia 04.02.2010 r. (data nadania 04.02.2010 r., data wpływu 08.02.2010 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB5/423-780/09-2/JC oraz IPPB1/415-935/09-2/KS z dnia 29.01.2010 r. (data nadania 29.01.2010 r., data doręczenia 03.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, np. w restauracji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08.12.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, np. w restauracji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest dostawcą produktów i usług dla przemysłu rolno-spożywczego. Przedmiotem działalności Spółki jest przede wszystkim handel zbożem, jak również produkcja i dystrybucja pasz przemysłowych, produkcja i dystrybucja surowców spożywczych, glutenu, syropów oraz alkoholu surowcowego.

Duże znaczenie dla działalności Spółki ma ścisła współpraca z kontrahentami, w szczególności zaś z odbiorcami produktów oferowanych przez Spółkę. Bezpośrednie kontakty z kontrahentami pozwalają na poznanie ich potrzeb i odpowiednie dostosowanie oferty tak, aby jak najlepiej odpowiadała ich wymaganiom.

Jednocześnie, podczas osobistych spotkań możliwa jest szczegółowa prezentacja oferowanych produktów, co stanowi skuteczny sposób pozyskiwania nowych klientów. Ponadto, bezpośrednie negocjacje warunków umów oraz płatności podczas spotkań pracowników Spółki z osobami reprezentującymi klientów zajmują znacznie mniej czasu niż negocjacje drogą mailową lub telefoniczną. W konsekwencji osobiste spotkania z klientami mają przełożenie na osiągane przez Spółkę przychody.

W celu zapewnienia jak najbardziej przystępnych warunków do rozmowy, zdarza się, że pracownicy spotykają się z klientami poza siedzibą Spółki lub kontrahenta, np. w restauracji lub kawiarni. W takich przypadkach strony zamawiają napoje lub posiłki, które są spożywane w czasie trwania spotkania. Pracownik, w imieniu Spółki, jako strony zapraszającej na spotkanie, pokrywa rachunek, a faktury dokumentujące nabyte usługi gastronomiczne przekazuje Spółce w celu rozliczenia poniesionego wydatku. Faktury z tytułu usług gastronomicznych są wystawiane na Spółkę.

Należy zauważyć, że inne dokumenty zakupu niż faktura, np. paragon rozliczane są wyjątkowo w sytuacjach, gdy uzyskanie faktury nie było ze względów obiektywnych możliwe, np. jurysdykcja danego kraju nie nakłada na sprzedawcę obowiązku wystawienia faktur. Warunkiem rozliczenia takiego wydatku (który wyjątkowo może być udokumentowany) w inny sposób jest możliwość stwierdzenia, że wydatek został poniesiony przez konkretnego pracownika (np. potwierdzony wydrukiem z korporacyjnej karty kredytowej). Faktury przedstawione do rozliczenia przez pracownika są każdorazowo weryfikowane przez Spółkę pod względem ich zasadności. Zgodnie z polityką Spółki w tym zakresie;

• Spółka pokrywa koszty kontaktów z klientami, gośćmi lub dostawcami firmy, pod warunkiem, iż są one uzasadnione z punktu widzenia działalności firmy i zostały poniesione zgodnie z zasadami etyki. Koszty nie mające wyraźnego uzasadnienia z punktu widzenia działalności firmy, nie podlegają zwrotowi.
• Koszty posiłków z klientami muszą być odpowiednio opisane w dokumencie stanowiącym rozliczenie wydatków służbowych, tak aby możliwe było stwierdzenie zasadności tych wydatków przez osobę odpowiedzialną za kontrolę w tym zakresie;
• Spółka nie pokrywa kosztu przekąsek dodatkowych np. batonów, chipsów, ciastek oraz produktów z hotelowego minibaru (za wyjątkiem wody mineralnej).
  
  

Usługi gastronomiczne, których koszty pokrywa Spółka nie noszą cech okazałości czy wystawności. Są to zwyczajowe lunche lub obiady spożywane podczas rozmów i negocjacji handlowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę w celu organizacji spotkań z kontrahentami obejmujące wydatki na nabycie napojów, posiłków lub drobnego poczęstunku:

1. stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. stanowią dla pracownika lub kontrahenta przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki wydatki ponoszone przez Spółkę w celu organizacji spotkań z kontrahentami obejmujące wydatki na nabycie napojów, posiłków lub drobnego poczęstunku stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stan prawny

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Koszty uzyskania przychodu

W przepisach prawa podatkowego nie zdefiniowano pojęcia reprezentacja. W konsekwencji, w celu prawidłowej interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT należy wziąć pod uwagę ogólnie przyjętą definicję tego pojęcia. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN, reprezentacja oznacza „okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną”.

Jak zostało wskazane powyżej, nabywane przez Spółkę usługi gastronomiczne w związku ze spotkaniami biznesowymi pracowników Spółki i jej kontrahentów nie noszą cech reprezentacji. W szczególności nie można ich uznać za okazałe czy wytworne. Co do zasady są to bowiem zwyczajowe posiłki wybierane przez strony spotkania z karty. Spółka pokrywając koszt przedmiotowych usług gastronomicznych nie ma na celu wywarcia wrażenia zasobności i wytworności. Spotkania z kontrahentami nie mają przede wszystkim charakteru towarzyskiego. Służą jedynie m.in.:

• omówieniu bieżących kwestii handlowych,
• szczegółowym przedstawieniu oferty Spółki,
• wynegocjowaniu jak najkorzystniejszych dla Spółki warunków umowy.
  
  

W konsekwencji, zdaniem Spółki, organizowane przez pracowników spotkania z kontrahentami przyczyniają się do osiągnięcia większych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, w związku z czym wydatki poniesione w związku z ich organizacją stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Potwierdzenie przedstawionego powyżej stanowiska można znaleźć w wydanych interpretacjach indywidualnych i wyrokach sądów administracyjnych. Poniżej Spółka przedstawia przykładowe z nich:

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 30 października 2009 r. (sygn.: IPPB3/423-1220/08-2/MW):
  
  

„Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka organizuje spotkania dla swoich kontrahentów w celu prezentacji oferty firmy, przeprowadzenia negocjacji handlowych lub podpisania kontraktu. Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki z tytułu zakupu kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, słodyczy oraz usługi z firmy cateringowej, jeśli nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości mogą stanowić zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem.”

• Interpretacja Indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 27 sierpnia 2009 r. (sygn.: IPPB5/4240-24/09-2/AM):
  
  

„Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. (...) Należy potwierdzić stanowisko Skarżącej, iż poniesione wydatki nie są kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego czy, wydatki związane ze danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym lecz jako „zwykle” koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zaprosiła kontrahenta do restauracji mając na celu przede wszystkim przeprowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu, wydatki poniesione w związku z takim spotkaniem powinny być uznane, w opinii Spółki za koszty uzyskania przychodów. Strona wskazuje, iż organizując spotkanie nie miała na celu okazywania „wystawności”. Rację trzeba przyznać Skarżącej, iż ponoszone przez nią wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta na kawę, „zwykły” lunch, czy obiad do restauracji nie jest działaniem charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka. Posiłek spożywany w restauracji nie jest „okazały” ani „wykwintny, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością.

Tym samym brak podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów.”

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 25 marca 2009 r. (sygn.: IPPB3/423-770/08/MT):
  
  

„Definicja (kosztów uzyskania przychodów) sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. (...) Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
• pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie a/bo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Należy przy tym podkreślić, że decyzja o uznaniu danego wydatku za koszt uzyskania przychodów należy do podatnika. Dokonując jego kwalifikacji prawnej, powinien uwzględnić okoliczności poniesienia tego wydatku i treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”
  
  

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn.: ILPB3/423-666/08-2/KS):
  
  

„Należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości.”

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 23 października 2008 r. (IPPB3/423-1062/08-2/MW):
  
  

„Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka organizuje spotkania dla swoich kontrahentów w celu prezentacji nowych wyrobów, nowych rozwiązań techniczno-technologicznych w już istniejących produktach. Ponadto Spółka organizuje spotkania biznesowe w siedzibie Spółki, np. w celu podpisania nowego kontraktu. Odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami, takich jak kawa, herbata, soki, woda mineralna, ciastka, obiad oraz wydatków na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Spółki, tj. kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury należy stwierdzić, że w/w wydatki mogę zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości.”

• Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 sierpnia 2008 r. (sygn.: IBPB3/423-405/08/PC):
  
  

„Wydatki na zakup w/w artykułów spożywczych (kawy, herbaty napoi bezalkoholowych, słodyczy) dla osób nie będących organami Spółki np. kontrahentów przeznaczonych na poczęstunek na spotkaniach, jeśli są na zwyczajowo przyjętym poziomie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.”

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 czerwca 2008 r. (sygn.: III SA/Wa 157/06):

„Zdaniem Sądu, wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza, że iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.”

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego:

• Wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami należy zaklasyfikować jako wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu. W przypadku gdyby Spółka nie ponosiła tych wydatków, chęć odbycia spotkania ze strony kontrahentów mogłaby być znikoma. W konsekwencji Spółka nie odniosłaby korzyści płynących z osobistego kontaktu z klientami dostawcami.

• Ze względu na powyższe Spółka odnosi z tego tytułu korzyści, gdyż poprzez dotarcie do jak najszerszego kręgu potencjalnych klientów oraz wypracowanie jak najkorzystniejszych warunków dostaw, Spółka uzyskuje możliwość zwiększenia sprzedaży, a ty samym przychodów podatkowych.

• Można więc stwierdzić, iż ponoszone wydatki stanowią warunek sine qua non uzyskania większych obrotów, obniżenia kosztów dostaw oraz zwiększenia konkurencji Spółki na rynku, które są rezultatem osobistych kontaktów z kontrahentami.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

W ramach prowadzonej działalności oraz w celu zapewnienia jak najbardziej przystępnych warunków do rozmowy pracownicy Spółki spotykają się z klientami poza siedzibą Spółki lub kontrahenta, np. w restauracji lub kawiarni. W takich przypadkach strony zamawiają napoje lub posiłki, które są spożywane w czasie trwania spotkania. Pracownik, w imieniu Spółki, jako strony zapraszającej na spotkanie, pokrywa rachunek, a faktury dokumentujące nabyte usługi gastronomiczne przekazuje Spółce w celu rozliczenia poniesionego wydatku. Faktury z tytułu usług gastronomicznych są wystawiane na Spółkę.

W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki w restauracjach, kawiarniach, lokalach gastronomicznych wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy, bądź kontraktu.

Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Jak wskazał sam Wnioskodawca spotkania z kontrahentem poza siedzibą firmy są powszechnie stosowaną praktyką handlową oraz, iż spotkania nie mają charakteru konsumpcyjnego a także nie mają na celu ukazania wystawności, przepychu czy też wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na „neutralnym gruncie”, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wybór miejsca poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Zapraszając klienta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pracownik Spółki poświęca im swoją uwagę, traktuje w sposób wyjątkowy „goszcząc” w imieniu Spółki. Nawet przysłowiowa kawa wypita podczas spotkania trwającego kwadrans wywołać może pozytywne skutki wizerunkowe na przyszłość. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku, napojów, czy też zapłaty za posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie „reprezentacji” pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach, kawiarniach bądź innych lokalach gastronomicznych (wydatki na poczęstunek, obiad, napoje) nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy podkreślić, iż przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.