INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. …., przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu: 24 sierpnia 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 27 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu: 29 października 2009 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie: 2 listopada 2009 r.) oraz z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu: 20 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniach 29 października 2009 r. i 20 listopada 2009 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach zawartej umowy, w okresie od dnia 30 marca 2007 r. do dnia 25 października 2007 r. dokonał sprzedaży usług, stanowiących całość zleconych prac dla firmy X, za co wystawione zostały faktury VAT (nr x, y i z). Kontrahent nie uregulował płatności w uzgodnionym terminie, natomiast Spółka rozliczyła i uregulowała należny podatek VAT w obowiązujących terminach.

Ponieważ usługobiorca zalegał z płatnością za faktury, Spółka wystąpiła na drogę sądową o zapłatę wierzytelności. Wyrokiem Sądu Okręgowego … dłużnik zobowiązany został do zapłaty należności głównej w wysokości 288.804,26 zł (faktura x i y) oraz należnych odsetek i kosztów postępowania sądowego.

Dodatkowo Zainteresowany zgłosił do Sądu wierzytelność (faktura z) w kwocie … zł, co do której dłużnik wniósł swoje zastrzeżenia. Ostatecznie w dniu 13 lutego 2009 r. zawarto ugodę, zgodnie z którą dłużnik uznał całość ciążącego na nim długu w wysokości … zł i zobowiązał się do zapłaty kwoty … zł. Jednocześnie obie strony potwierdziły, że wiążą je postanowienia umowy realizacyjnej w zakresie odpowiedzialności Wierzyciela za ilość i jakość wykonanych prac oraz umowy konsorcjum i kontraktu - umowy generalnej. Zapłata zobowiązania wynikającego z ugody nastąpiła w uzgodnionym terminie.

W dniu 15 kwietnia 2009 r. Spółka zawiadomiła dłużnika (listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) o zamiarze skorygowania podatku VAT w ramach tzw. „ulgi na złe długi”. W odpowiedzi dłużnik zakwestionował stanowisko Wnioskodawcy w kwestii zasadności uznania części długu przekraczającej kwotę ugody jako wierzytelność nieściągalną.

Wobec zdecydowanie negatywnego stanowiska dłużnika co do możliwości zastosowania „ulgi na złe długi” Spółka zdecydowała się na inne rozwiązanie. W dniu 15 czerwca 2009 r. wystawiła i wysłała dłużnikowi (Wnioskodawca posiada potwierdzenie odbioru) fakturę korygującą do faktury „z” obniżającą cenę sprzedaży o kwotę … zł. Powyższa faktura korygująca została Spółce zwrócona (kopia i oryginał) z adnotacją o braku jej zasadności i niezaksięgowaniu.

W złożonym w dniu 29 października 2009 r. uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany oświadczył, iż pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istnieje związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast, w uzupełnieniu złożonym w dniu 20 listopada 2009 r. Zainteresowany skorygował datę, od której rozpoczął świadczyć usługę, zmieniając ją z dnia 30 marca 2008 r. na dzień 30 marca 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 89a ust. 1a i ust. 2 oraz art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca może skorzystać z „ulgi na złe długi” uznając kwotę … zł, stanowiącą różnicę między całością długu a zobowiązaniem wynikającym z ugody, za wierzytelność nieściągalną i skorygować podatek VAT należny...

Zdaniem Wnioskodawcy, wierzytelność w kwocie … zł jest nieściągalna w rozumieniu art. 89a ust. 1a ustawy.

W ocenie Spółki spełnione zostały warunki wynikające z art. 89a ust. 2, tj.:

• dostawa usługi została dokonana na rzecz dłużnika będącego czynnym podatnikiem VAT,
• wierzytelności zostały wykazane w deklaracji VAT jako obrót opodatkowany i podatek należny,
• zarówno wierzyciel jak i dłużnik na dzień dokonania korekty zarejestrowani byli jako czynni podatnicy VAT,
• wierzytelność nie została zbyta,
• od daty wystawienia faktury (25 października 2007 r.) nie upłynęły dwa lata.
  
  

Zgodnie z powyższym Wnioskodawca uważa, że ma prawo do korekty podatku VAT w terminie otrzymania potwierdzenia odbioru ustawowego zawiadomienia dłużnika o tym zamiarze, pomimo jego odmiennego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów lub świadczenie usług jest dokonywana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

Podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego (art. 89a ust. 6 ustawy).

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

Z powołanych wyżej przepisów nie wynika natomiast, aby zastosowanie tzw. „ulgi na złe długi” uzależnione było od akceptacji tej czynności przez dłużnika.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach zawartej umowy dokonał sprzedaży usług i wystawił faktury VAT nr 7/2007, 8/2007 i 21/2007. Spółka rozliczyła i uregulowała należny podatek VAT, jednakże kontrahent nie uregulował płatności w uzgodnionym terminie.

Zainteresowany wystąpił na drogę sądową o zapłatę wierzytelności i wyrokiem Sądu dłużnik zobowiązany został do zapłaty należności głównej – faktura nr x i y – oraz należnych odsetek i kosztów postępowania sądowego. Spółka również zgłosiła do Sądu wierzytelność – faktura nr „z” – w kwocie 186.615,10 zł, co do której dłużnik wniósł swoje zastrzeżenia. W dniu 13 lutego 2009 r. zawarto ugodę, zgodnie z którą dłużnik uznał całość ciążącego na nim długu w wysokości … zł i zobowiązał się do zapłaty kwoty … zł. Zapłata zobowiązania wynikającego z ugody nastąpiła w uzgodnionym terminie.

W dniu 15 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca zawiadomił dłużnika (listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru) o zamiarze skorygowania podatku VAT w ramach tzw. „ulgi na złe długi”. W odpowiedzi dłużnik zakwestionował stanowisko Spółki co do zasadności uznania części długu przekraczającej kwotę ugody jako wierzytelność nieściągalną.

W dniu 15 czerwca 2009 r. Zainteresowany wystawił i wysłał dłużnikowi fakturę korygującą do faktury nr „z”, obniżającą cenę sprzedaży o kwotę … zł. Faktura korygująca została zwrócona przez dłużnika (kopia i oryginał) z adnotacją o braku jej zasadności i niezaksięgowaniu.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca spełniał warunek, o którym mowa w art. 89a ust. 1a ustawy, bowiem od terminu płatności minęło ponad 180 dni, czyli wierzytelność uważa się za uprawdopodobnioną. Poza tym:

• świadczenie usług dokonane było na rzecz podatnika VAT czynnego,
• wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
• Spółka i dłużnik na dzień dokonania korekty są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni,
• wierzytelności nie zostały zbyte,
• od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
  
  

Zainteresowany wskazał również, iż pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem, nie występują powiązania, o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawcy po upływie terminu wskazanego w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy i uzyskaniu potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia przysługiwało prawo do skorygowania rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. Wskazać jednak należy, że prawo to przysługiwało Wnioskodawcy w okresie przed wystawieniem faktury korygującej na rzecz usługobiorcy.

Należy również zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany wystawiając fakturę korygującą spowodował, że doszło do czynności zrównanej z uregulowaniem wierzytelności, bowiem ww. wierzytelność przestała istnieć. Zatem powstały okoliczności przewidziane w art. 89a ust. 4 ustawy, powodujące wygaśnięcie uprawnienia do korzystania z „ulgi na złe długi” i konieczność ponownej korekty (zwiększenia) podatku należnego.

Stanowisko uznano za nieprawidłowe z uwagi na wystąpienie w przedmiotowej sprawie dwóch zdarzeń powodujących obniżenie podatku należnego związanego z wierzytelnością i możliwość zastosowania procedury tzw. „ulgi na złe długi” tylko w określonym przedziale czasu, tj. do momentu wystawienia faktury korygującej wprowadzonej do obiegu prawnego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie korekty podatku należnego w związku z nieuregulowanymi wierzytelnościami. Kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego w związku z wystawieniem faktury korygującej, której nie uznał dłużnik została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr ILPP1/443-1014/09-6/AK z dnia 20 listopada 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.