INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka dwóch osób fizycznych, zamierza dokonać zakupu środka trwałego z grupy 3-8 KŚT w postaci samochodu dostawczego (ciężarowego do 3,5 tony masy całkowitej). w 2008 roku spółka osiągnęła przychód netto 3.898.600 zł (z VAT-em 4.553.900 zł).

Zgodnie z nowelizacją ustawy małym podatnikiem jest podmiot którego przychód w 2008 roku nie przekroczył 800.000 euro, czyli 2.702.000 zł do 21 maja 2009 r. i 1.200.000 euro, czyli 4.053.000 zł. Wnioskodawca informuje, że spotkał się z różnymi interpretacjami, iż limit dotyczy spółki, jak i każdego ze wspólników z osobna. Urząd skarbowy stoi na stanowisku, że limit dotyczy każdego ze wspólników z osobna.

W przedmiotowym wniosku poinformowano, że wspólnicy nie osiągnęli innych dochodów znacznie wpływających na przychód z poza działalności gospodarczej, które by wpłynęły na ww. limity obrotu za 2008 r.

Biorąc pod uwagę obroty (przychody) spółki, nie można dokonać jednorazowej amortyzacji, natomiast biorąc pod uwagę przychód każdego ze wspólników z osobna, można dokonać odpisu jednorazowego.

Wnioskodawca podaje, że spotkał się z opinią, że wpływ na jednorazową amortyzację ma także zakup na raty lub za gotówkę, ponieważ w przypadku zakupu na raty, pojazd do czasu spłacenia kredytu jest własnością banku. Pojazd będzie używany dla potrzeb firmy, a nie dla zarobkowego przewozu towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy limit przychodów kolejno 800.000 euro, a po zmianie 1.200.000 euro dotyczy spółki jawnej, czy każdego ze wspólników osobno...

Czy w związku z tym można dokonać jednorazowej amortyzacji środka trwałego w spółce...

Czy środek trwały w postaci samochodu dostawczego kupiony na kredyt można zamortyzować jednorazowo...

Czy spółka jest małym podatnikiem...

Zdaniem Wnioskodawcy, limit przychodu dotyczy każdego ze wspólników spółki jawnej z osobna. Wspólnicy rozliczają się rocznie za pomocą PIT i w deklaracjach podatku dochodowego wykazują 1/2 przychodu spółki (każdy z osobna).

Wnioskodawca uważa, że można dokonać jednorazowej amortyzacji w kwocie 50.000 euro, a po 22 maja 2009 r. po zmianach do kwoty 100.000 euro. Spółka kwalifikuje się w 2009 roku jako mały podatnik.

Zdaniem Wnioskodawcy, środek trwały w postaci samochodu dostawczego kupiony na kredyt można zamortyzować jednorazowo. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnia, że zamierza skorzystać z kredytu 50/50, czyli przy odbiorze pojazdu Spółka wpłaci 50% wartości samochodu, a następnie po roku wpłaci drugie 50%. Ponadto Wnioskodawca dodaje, że np. przy zakupach towarów handlowych z odroczonym terminem płatności wartość towaru staje się kosztem już w dniu wprowadzenia do firmy, a nie w dniu zapłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Treść art. 22a ust. 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jednakże zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. u. Nr 69, poz. 587) w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Na podstawie art. 22k ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

W 2009 roku limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień ww. ustawy wynosi 338.000 zł.

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł. Powołaną powyżej ustawą o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmieniono również kwotę, po przekroczeniu której podatnik utraci status „małego podatnika”. Na mocy art. 1 pkt 1 ustawy „małym podatnikiem” jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Zatem w 2009 r. za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z podatkiem od towarów i usług za 2008 rok nie przekroczył 4.053.000 zł.

Jednakże dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej (księgą), z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Jak wynika z powyższego przepisu, zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą. Dlatego też kryteria umożliwiające dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy należy badać w stosunku do każdego podmiotu, który tego odpisu chce dokonać.

Wobec powyższego, kryterium małego podatnika musi spełniać podmiot dokonujący odpisów amortyzacyjnych, tj. w przedmiotowej sprawie spółka, a nie jej wspólnicy.

Ze złożonego wniosku wynika, że spółka, w 2008 roku spółka osiągnęła przychód netto 3.898.600 zł (z VAT-em 4.553.900 zł).

W związku z powyższym limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług), określony w art. 5a pkt 20 ww. ustawy, odnosi się do spółki, a nie do poszczególnych jej wspólników.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że spółka jawna nie spełnia kryteria małego podatnika, gdyż przychód Spółki ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) jako podmiotu dokonującego odpisów amortyzacyjnych, przekroczył w 2008 roku kwotę 1.200.000 euro, tj. 4.053.000 zł i tym samym Spółka nie ma prawa do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do zakupu środka trwałego-samochodu dostawczego kupionego na kredyt, tut. Organ stwierdza, iż mając na uwadze treść ww. art. 22a ust. 1 ww. ustawy jednym z podstawowych wymogów dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest tytuł własności lub współwłasności do danego środka trwałego. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały został oddany do używania. z kolei zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych, którą ustala się na podstawie art. 22g ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Ceną nabycia zgodnie z powołaną ustawą jest kwota należna zbywcy, powiększona o ewentualne koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zatem fakt zakupu środka trwałego na kredyt nie ma wpływu na możliwość dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla poszczególnych wspólników Spółki. Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła spółka jawna, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni wspólnicy.

Mając powyższe na uwadze informuje się, że uzyskanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez wszystkich wspólników możliwe jest poprzez złożenie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej wraz z wypełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i 14f ustawy Ordynacja podatkowa przez poszczególne osoby fizyczne – wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.