INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 18 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) oraz z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu 2 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłaconych pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń wypłaconych pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 21 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) oraz z dnia 28 stycznia 2010 r. (data wpływu 2 lutego 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2009 r. Wnioskodawca wypłacił swoim pracownikom, znajdującym się w gorszej sytuacji materialnej, zapomogę świąteczną w formie pieniężnej (zgodnie z regulaminem) z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Od wypłaty tej pobrana została zaliczka na podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie to, do kwoty 380 zł, zostało zwolnione z podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie świadczenia rzeczowe i pieniężne wraz z zapomogą świąteczną, udzielone pracownikom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w skali roku kalendarzowego są zwolnione z podatku do kwoty 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak świadczenia rzeczowe i pieniężne wypłacane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Do takich świadczeń na rzecz pracownika można zaliczyć świadczenie pieniężne wypłacone m.in. z tytułu „zapomogi świątecznej”.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r. wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą wprowadzoną na skutek nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolnienie z opodatkowania – przy warunkach ustawą przewidzianych – wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż przedmiotowym zwolnieniem objęte zostały świadczenia, które łącznie spełniają następujące przesłanki:

1. mają związek z finansowaniem działalności socjalnej, określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
2. mają charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
3. źródłem ich finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
4. wartość tych świadczeń (rzeczowych i pieniężnych) nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wypłacił swoim pracownikom, znajdującym się w gorszej sytuacji materialnej, zapomogę świąteczną w formie pieniężnej (zgodnie z regulaminem) z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Mając na uwadze zacytowane wyżej przepisy - należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku świadczenia o charakterze pieniężnym, finansowane przez pracodawcę w całości ze środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w postaci zapomogi świątecznej, mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a zatem korzystają ze zwolnienia do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł.

W tym miejscu należy nadmienić, iż w przypadku, kiedy Wnioskodawca pobrał już zaliczkę na podatek od kwot wypłaconych świadczeń, uwzględni zwolnienie dopiero w informacji PIT-11 przygotowanej dla pracownika. Pomniejszy kwotę przychodu uzyskanego przez pracownika o wartość zwolnienia i pokaże zaliczki pobrane w ciągu roku, łącznie z zaliczką od świadczeń zwolnionych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.