INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009r. (data wpływu 27 listopada 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z niedoborem zawinionym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z niedoborem zawinionym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie handlu materiałami budowlanymi, w momencie zakupu towarów handlowych podatek VAT naliczony podlega odliczeniu, gdyż cały zakup związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W magazynie towarów handlowych została przeprowadzona inwentaryzacja. W wyniku jej przeprowadzenia ustalono niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne. Niedobór został uznany za zawiniony będący następstwem zaniedbania osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzone mienie. Kwotą niedoboru po kompensacie nadwyżek został obciążony pracownik, osoba ta uznała roszczenie i zobowiązała się do spłaty długu. Niedobory te nie zostały ujęte w kosztach przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w aktualnie obowiązującym stanie prawnym zaistnienie niedoboru zawinionego, którym zostaje obciążony pracownik powoduje obowiązek dokonania korekty podatku VAT naliczonego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż podatnik nabył towary z zamiarem wykorzystywania ich do wykonywania czynności opodatkowanych przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ utrata towarów nie została wymieniona w żadnym z przepisów ustawy o VAT jako przesłanka powodująca obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego, a z dniem 1 grudnia 2008r. uchylony został zapis art. 88 ust. 1 pkt 2 uniemożliwiający odliczenie VAT od wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, należy uznać, iż obowiązek taki nie występuje.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, niedobór towarów zawiniony, którym zostaje obciążona osoba materialnie odpowiedzialna nie powoduje żadnych konsekwencji w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści wyżej przytoczonego przepisu, wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego zakupione, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Kwestie korekty podatku naliczonego zostały uregulowane w art. 91 powołanej ustawy.

Z przepisu art. 91 ust. 7, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008r., wynika, iż przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z kolei na podstawie przepisu art. 91 ust. 7d ustawy w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie handlu materiałami budowlanymi, w momencie zakupu towarów handlowych podatek VAT naliczony podlega odliczeniu, gdyż cały zakup związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W magazynie towarów handlowych została przeprowadzona inwentaryzacja. W wyniku jej przeprowadzenia ustalono niedobory i nadwyżki inwentaryzacyjne. Niedobór został uznany za zawiniony będący następstwem zaniedbania osoby materialnie odpowiedzialnej za powierzone mienie. Kwotą niedoboru po kompensacie nadwyżek został obciążony pracownik, osoba ta uznała roszczenie i zobowiązała się do spłaty długu. Niedobory te nie zostały ujęte w kosztach przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabywa towary, które mają służyć działalności opodatkowanej i w związku z tym przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów, jednakże w wyniku inwentaryzacji stwierdzony zostaje niedobór zawiniony nabytych towarów. A zatem dochodzi do sytuacji, w której nabyte towary nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia.

Warto w tym miejscu zauważyć, iż niedobory zawinione są to niedobory, które powstały na skutek niedopełnienia obowiązków przez osobę materialnie odpowiedzialną za powierzone jej mienie.

Przepisy ustawy o VAT nie regulują wprost przedmiotowej sytuacji, jednakże odwołując się do zasady neutralności podatku VAT, a także mając na uwadze dyspozycję art. 86 ust. 1 ww. ustawy, stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy z przyczyn od podatnika zależnych, nie dochodzi do wykorzystania nabytych towarów do działalności opodatkowanej, prawo podatnika do odliczenia zostaje utracone. W takiej sytuacji odliczona kwota podatku z tytułu nabycia towarów, które ostatecznie nie zostały wykorzystane do działalności opodatkowanej, winna być skorygowana.

W świetle powyższego, należy stwierdzić, iż jeżeli utrata przedmiotowego towaru nastąpiła z przyczyn od Wnioskodawcy zależnych, tj. w wyniku zawinionych - jak wskazano we wniosku - niedoborów towarów handlowych i w efekcie końcowym dany towar nie zostanie wykorzystany do działalności opodatkowanej, to prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego w związku z ww. nabyciem zostanie utracone, a tym samym będzie on zobowiązany dokonać korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej obowiązku naliczenia podatku VAT należnego, w związku z niedoborem zawinionym zawarta została w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.