INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dokonanych zakupów sprzętu, wyposażenia, oprogramowania, sfinansowanych z otrzymanej dotacji z Urzędu Pracy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dokonanych zakupów sprzętu, wyposażenia, oprogramowania, sfinansowanych z otrzymanej dotacji z Urzędu Pracy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy, będącemu osobą bezrobotną, na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity Dz. U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.) w dniu 5 grudnia 2008 r. została przyznana dotacja z Urzędu Pracy w kwocie 14.000 zł, na rozpoczęcie własnej działalności gospodarczej. Otrzymane środki miały charakter bezzwrotny i były przeznaczone na zakupy inwestycyjne, tj. sprzęt, urządzenia i oprogramowanie. W dniu 15 grudnia 2008 roku Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, której przedmiotem jest świadczenie usług w zakresie projektowania budowlanego i opracowywania dokumentacji technicznej. Prowadzona działalność jest rozliczana na zasadach ogólnych na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Część środków otrzymanych z Urzędu Pracy została przeznaczona na zakup sprzętu i oprogramowania o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok i wartościach przekraczających 3.500 zł netto, zaliczanych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a część na zakup sprzętu i oprogramowania o przewidywanych okresach użytkowania również dłuższych niż rok, jednak o wartościach nieprzekraczających 3.500 zł netto (aparat, laptop, oprogramowanie użytkowe). Wszystkie zakupione urządzenia i oprogramowanie są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty zakupu sprzętu, wyposażenia i oprogramowania o wartościach nieprzekraczających 3.500 zł netto sfinansowane ze środków z Urzędu Pracy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup sprzętu, wyposażenia, oprogramowania, o wartościach nieprzekraczających 3.500 zł netto, które, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zostały zaliczone do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, można wliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, mimo, że zostały sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej są zwolnione od opodatkowania. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Kosztem uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ww. ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

W odniesieniu do składników majątku, które spełniają definicję środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, ale których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł ustawodawca dał podatnikom prawo wyboru co do sposobu ich odnoszenia w koszty; podatnik może:

• wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m, co wynika z art. 22f ust. 3 ustawy,

• wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym, również zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy,

• nie wprowadzić ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych a wydatki ująć w kosztach uzyskania przychodów w miesiącu oddania do użytkowania, zgodnie z art. 22d ust. 1 i 2 ustawy; jednocześnie, na podstawie § 4 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z Nr 152, poz. 1475 ze zm.) składniki majątku o wartości przekraczającej 1.500 zł trzeba objąć ewidencją wyposażenia.

Jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Biorąc pod uwagę powyższe, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których zakup został sfinansowany ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

Art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie wymienia jednak wydatków na nabycie sprzętu, wyposażenia i oprogramowania, niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, niezależnie od źródła finansowania. Wnioskodawca uważa zatem, że wydatki na zakup sprzętu, wyposażenia i oprogramowania, sfinansowane ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy, które w związku z wartością nieprzekraczającą 3.500 zł, w myśl art. 22d ust. 1 i 2 nie zostały przez Wnioskodawcę zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych oraz amortyzowane, mogły zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te spełniają bowiem przesłanki kosztów wskazane w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. służą osiągnięciu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów i jednocześnie nie zostały wymienione w art. 23 ust. 1 wspomnianej ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego dokonywana jest przez starostę ze środków Funduszu Pracy na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. nr 99, poz. 1001 ze zm.). Na mocy tego przepisu starosta może - ze środków Funduszu Pracy - zrefundować podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą koszty wyposażenia (lub doposażenia) stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego.

Szczegółowe warunki oraz tryb dokonywania tego typu refundacji określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 stycznia 2009 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 5, poz. 26).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki z Funduszu Pracy stanowią przychód zwolniony od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 cytowanej ustawy. Zatem otrzymane środki nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, ani w zeznaniu rocznym jako przychód.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Wydatek taki nie może ponadto znajdować się w katalogu kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Sfinansowanie wydatków na zakup składników majątku nie stanowiących środków trwałych ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo, iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym. Wydatki sfinansowane z tych środków nie zostały bowiem wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, a więc co do zasady mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Fakt, iż wydatki sfinansowane zostały z dotacji, miałby natomiast znaczenie w sytuacji, gdyby zakupione zostały środki trwałe podlegające amortyzacji. Odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która pokryta została z otrzymanej dotacji, nie stanowią bowiem kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż ze środków pochodzących z dotacji zakupione zostały m.in. aparat, laptop, oprogramowanie użytkowe, które ze względu na ich wartość początkową nie zostały zaliczone do środków trwałych. W świetle przytoczonych uprzednio przepisów wydatki te, o ile spełniają przesłanki wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności, pomimo sfinansowania ich ze środków pochodzących z dotacji z Funduszu Pracy.

Zgodnie z przepisem art. 22 d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zatem wydatki na zakup aparatu, laptopa, oprogramowania użytkowego, o których mowa we wniosku, mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu natomiast do zakupionych przez Wnioskodawcę środków trwałych, stwierdzić należy że odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej, w części pokrytej z dotacji nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów - stosownie do powołanego uprzednio przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że mogą stanowić koszty uzyskania przychodów wydatki sfinansowane ze środków pochodzących z dotacji z Funduszu Pracy na zakup sprzętu, wyposażenia i oprogramowania, o ile składniki te będą służyły prowadzonej działalności gospodarczej i nie będą zaliczone do środków trwałych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.