INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 25 stycznia 2010r.), uzupełnionym w dniach 22 marca i 06 kwietnia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 09 i 25 marca 2010r. Znak: IBPBI/1/415-66/10/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 22 marca i 06 kwietnia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 11 lipca 2000r., przedmiotem którego była „rozbudowa hurtowni artykułów spożywczych”, przy istniejącym starym budynku hurtowni Spółka wybudowała nowy budynek – rozbieralną wiatę magazynową. Budowa przebiegała systemem gospodarczym przy finansowym wsparciu wspólnika cichego.

Zgodnie z posiadanymi operatami rzeczoznawców p.t.:

• wycena budynku hurtowni,
• opinia konstrukcyjno-budowlana budynków hurtowni artykułów spożywczych,

nakłady poniesione przez wspólników Spółki określono na kwotę 755.654,00 zł. Wskazano również, że oba budynki hurtowni (stary i nowy) łączy jedynie sposób ich wykorzystania. Posiadają odrębne fundamenty, więźbę dachową, połacie dachu na różnej wysokości, posadzki na różnej wysokości, odrębną kanalizację i instalację wodną. Podatnik po zgłoszeniu do odbioru nowo wybudowanego budynku rozbieralnej wiaty magazynowej wprowadził do ewidencji środków trwałych Spółki i przyjął do amortyzacji wartość początkową budynku w kwocie wynikającej z wyceny rzeczoznawcy. Zastosował indywidualną stawkę amortyzacji liniowej 4% powiększoną współczynnikiem 1,2 dla budynków używanych w pogorszonych warunkach.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

1. Budynek wskazany we wniosku wybudowany został w okresie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Budowa budynku została rozpoczęta 25 lipca 2000r. w ramach spółki cywilnej, a zakończona została dnia 31 grudnia 2001r. w ramach spółki jawnej. Działalność gospodarcza prowadzona jest od 1996r. w formie spółki cywilnej, a następnie wystąpiło przekształcenie w spółkę jawną z dniem 12 października 2001r.
2. Stary budynek hurtowni jest amortyzowany od 01 stycznia 1997r. metodą liniową i stawką amortyzacyjną 4%.
3. Wskazany we wniosku środek trwały – nowo wybudowany budynek rozbieralnej wiaty magazynowej został zaliczony do grupy Klasyfikacji Środków Trwałych o symbolu KŚT – 221. Budynek ten w stanie faktycznym i zgodnie z załączoną do wniosku opinią konstrukcyjno-budowlaną stanowi niezależny budynek. Stary i nowo wybudowany budynek rozbieralnej wiaty magazynowej łączy jedynie wspólny sposób wykorzystania powierzchni na hurtownię artykułów spożywczych.
4. Budynek rozbieralnej wiaty magazynowej jako składnik majątku został uznany za kompletny i zdatny do użytku oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych z dniem 31 grudnia 2001r.
5. Indywidualną stawkę amortyzacji liniowej 4% powiększoną współczynnikiem 1,2 dla budynków używanych w pogorszonych warunkach zastosowano do środka trwałego – nowo wybudowanego budynku rozbieralnej wiaty magazynowej.
   
   

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można przyjąć wartość początkową nowo wybudowanego budynku hurtowni w ramach działalności gospodarczej na podstawie wyceny rzeczoznawcy na zasadzie art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, stosując uproszczoną księgowość mogli zastosować ustalenie wartości początkowej wybudowanego systemem gospodarczym przy udziale własnej pracy budynku hurtowni – rozbieralnej wiaty magazynowej na podstawie wyceny rzeczoznawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2002r.), podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Z przedstawionego we stanu faktycznego wynika, iż Spółka przy istniejącym starym budynku hurtowni, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała (wytworzyła) budynek – rozbieralną wiatę magazynową, stanowiącą niezależny środek trwały.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż wartość początkową przedmiotowego budynku należało ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się – koszt wytworzenia. Z kolei art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Jednakże niemożność ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego musi być spowodowana sytuacją szczególną, wyjątkową, np. gdy podatnik dla celów prywatnych, a zwłaszcza mieszkaniowych wytworzył dany składnik majątku, a następnie pragnie wykorzystywać go dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji (wykazie) środków trwałych.

Zasady wyrażonej w art. 22g ust. 9 przedmiotowej ustawy, nie można stosować do składników majątku, które zostały wytworzone w ramach (w trakcie) prowadzonej działalności gospodarczej i z zamiarem wykorzystywania ich na potrzeby tej działalności. W takim przypadku ponoszone koszty wytworzenia środka trwałego powinny być ewidencjonowane z uwzględnieniem wymogów określonych w ww. art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 tej ustawy. Tym bardziej dotyczy to sytuacji wytworzenia budynku niemieszkalnego.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.