INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2010 r. (data wpływu 10 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uzyskiwania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uzyskiwania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan indywidualną działalność gospodarczą. W drodze spadku po matce odziedziczył Pan trzecią część masy spadkowej (z połowy majątku wspólnego rodziców) dotyczącej między innymi majątku związanego z prowadzoną przez ojca działalnością gospodarczą. Rodzice pozostawali we wspólności majątkowej. W efekcie został Pan współwłaścicielem 1/6 majątku zaangażowanego w działalności gospodarczej ojca.

Wraz z ojcem i bratem zawarł Pan porozumienie o podziale majątku i przyporządkowaniu poszczególnych obiektów (działalność prowadzona przez ojca była wykonywana w trzech oddzielnych miejscach) do prowadzonych przez Pana oraz oddzielnie przez ojca i brata działalności. Nie dokonano zniesienia współwłasności. W efekcie uzgodnień wykorzystuje Pan w prowadzonej działalności całkowicie budynki, urządzenia tworzące odrębny zakład, których jest współwłaścicielem w 1/6 części.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowo dokonywana jest amortyzacja majątku używanego w działalności gospodarczej od wartości początkowej majątku ustalonej jako wartość rynkowa na dzień objęcia spadku w części 1/6 własności...
2. Czy z tytułu używania do działalności obiektów, których właścicielami w 5/6 części są inne osoby uzyskuje Pan nieodpłatny przychód w tej działalności...
3. Czy prawidłowo nie dokonuje Pan amortyzacji od obiektów, których jest współwłaścicielem, ale nie użytkuje ich w prowadzonej przez siebie działalności...
4. Czy prawidłowo ustalono stawki amortyzacji obiektów zgodnie z przepisami obowiązującymi na dzień wprowadzenia majątku ewidencji dotyczącej prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Pana w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazuje Pan, dokonał wyceny rynkowej wyszukując oferty handlowe używanego sprzętu i obiektów analogicznych do używanych przez Pana w działalności. Część obiektów została wyceniona w operacie sporządzonym przez biegłego. Jest Pan współwłaścicielem poszczególnych obiektów w 1/6 udziału - zgodnie zatem z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę amortyzacji ustalił w proporcji do posiadanego udziału.

Zatem kierując się zapisami ustawy dokonuje Pan ograniczenia kosztów używanego w działalności majątku, nie może zatem być mowy o powstaniu nieodpłatnego przychodu w takiej sytuacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Za przychód z działalności, o której mowa cyt. przepisie - tj. pozarolniczej działalności gospodarczej - uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług (art. 14 ust. 1 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Istotą nieodpłatnego świadczenia jest więc otrzymanie rzeczy do bezpłatnego używania, jednakże „bezpłatność" musi dotyczyć wszelkich elementów umowy, nie może zatem nakładać na biorącego do używania rzeczy obowiązku jakichkolwiek świadczeń na rzecz dającego do bezpłatnego użyczenia. O nieodpłatnych świadczeniach możemy mówić przede wszystkim w przypadku świadczenia na rzecz podatnika usług, przy czym może to być również usługa polegająca na zachowaniu biernym, polegającym na znoszeniu określonego działania. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby miało ono konkretny wymiar finansowy, a przy tym, by otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w drodze spadku po matce odziedziczył Pan trzecią część masy spadkowej (z połowy majątku wspólnego rodziców) dotyczącej między innymi majątku związanego z prowadzoną przez ojca działalnością gospodarczą. W efekcie podziału został Pan współwłaścicielem 1/6 majątku zaangażowanego w działalności gospodarczej ojca.

Ponadto na mocy zawartego pomiędzy współwłaścicielami porozumienia w prowadzonej działalności wykorzystuje Pan całkowicie część obiektów. Wykorzystywane przez Pana w działalności gospodarczej obiekty, stanowią przedmiot majątku wspólnego. Oznacza to, że współwłaścicielami tych środków trwałych jest Pan oraz ojciec i brat.

W myśl art. 206 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), że każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Współwłaściciele mogą, inaczej niż to wynika z ustawy, sposób korzystania z rzeczy wspólnej. Przede wszystkim mogą oni wybrać taki sposób korzystania z rzeczy wspólnej, jaki im najbardziej odpowiada. Najczęściej zastosowanie znajduje podział nieruchomości do korzystania (użytkowania) zwany też podziałem quoad usum. Polega on na tym, że każdy ze współwłaścicieli otrzymuje do wyłącznego użytku fizycznie wydzieloną część nieruchomości wspólnej. Zgodę na podział quoad usum muszą wyrazić wszyscy współwłaściciele, gdyż jest to czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wraz z ojcem i bratem zawarł Pan porozumienie o podziale majątku i przyporządkowaniu poszczególnych obiektów do prowadzonych przez Pana oraz oddzielnie przez ojca i brata działalności. Zatem, każdy ze współwłaścicieli korzysta z określonej części rzeczy zgodnie z prawem, na podstawie zawartego porozumienia. Ta okoliczność powoduje, iż z tytułu używania obiektów, których jest Pan współwłaścicielem, wyłącznie przez ojca i brata nie osiąga Pan żadnego przysporzenia, a jednocześnie korzysta Pan w całości z obiektów, których współwłaścicielami są ojciec i brat.

W efekcie nie występuje więc sytuacja, w której korzysta Pan nieodpłatnie z części składników majątku należących do ojca i brata.

Reasumując, w sytuacji opisanej we wniosku, nie uzyskuje Pan dochodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.