INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 16 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych na modernizację wskazanej we wniosku nieruchomości lokalowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych na modernizację wskazanej we wniosku nieruchomości lokalowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2010 r. Wnioskodawczyni planuje dokonać zakupu lokalu mieszkalnego na współwłasność osób fizycznych niespokrewnionych, który częściowo zamierzają wykorzystywać na działalność biurową, a częściowo na mieszkalną.

Część przeznaczoną na działalność zamierzają wynajmować na podstawie umowy najmu zawartej na czas nieokreślony spółce cywilnej, która prowadzi działalność od 1993 r., a przychody z najmu rozliczać indywidualnie na zasadach ryczałtu – 8,5%. Wspólnikami tej spółki cywilnej są współwłaściciele przedmiotowego lokalu mieszkalno-użytkowego. Spółka cywilna ma zamiar dostosować ten lokal do potrzeb działalności biurowej, a nakłady na ten cel rozliczyć jako inwestycję w obcych środkach trwałych. Wartość nakładów nie przekroczy 30% wartości nieruchomości.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione przez Spółkę cywilną nakłady na modernizację wynajmowanego lokalu będą stanowiły podstawę do amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne koszty uzyskania przychodów spółki cywilnej...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają inwestycje w obcych środkach trwałych i zgodnie z ogólną zasadą stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż są związane z przychodami a nie zostały ujęte w art. 23 ustawy jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego (określanego w dalszej części skrótem K.c.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 K.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Spółka cywilna jest spółką osobową, zespołem wspólników nie wyposażonym w osobowość prawną, która mogłaby być przeciwstawiona podmiotowości prawnej wspólników. Podmiotami są tylko wspólnicy, którzy zgodnie z art. 864 § 1 K.c. za zobowiązania spółki odpowiedzialni są solidarnie. Jest to więc przypadek zobowiązania solidarnego wynikającego z ustawy, a nie z czynności prawnej (art. 369 k.c.). Wprowadzenie solidarnej odpowiedzialności wspólników spółki cywilnej uzasadnione jest ich wspólną sytuacją prawną, której źródłem jest wspólnie przez nich realizowany cel gospodarczy. Inaczej mówiąc, w spółce cywilnej istnieje wielość podmiotów powiązana wspólnością majątkową. Używane w praktyce pojęcie "majątek spółki" oznacza zawsze wspólny majątek wspólników.

Zatem spółka prawa cywilnego nie ma osobowości prawnej, a istota spółki cywilnej wyczerpuje się w wielostronnym stosunku zobowiązaniowym łączącym wspólników. Są to wspólne zobowiązania wszystkich wspólników "jako wspólników", odrębne od ich zobowiązań osobistych.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawczyni wraz innymi osobami niespokrewnionymi, będącymi równocześnie wspólnikami spółki cywilnej zamierzają zakupić lokal mieszkalny, który w części wykorzystywać będą na potrzeby powadzonej w formie spółki cywilnej działalności gospodarczej. Wspólnicy planują zawrzeć umowę najmu pomiędzy współwłaścicielami tego lokalu a wspólnikami Spółki cywilnej (a więc w istocie pomiędzy tymi samymi osobami). Chcą również ponieść nakłady inwestycyjne na przystosowane części tego budynku do działalności biurowej i rozliczać je jako inwestycję w obcym środku trwałym.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż lokal może zostać zaliczony do środków trwałych i amortyzowany, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

• stanowi on własność lub współwłasność podatnika,
• został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.
  
  

Art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przewiduje również możliwość amortyzacji niezależnie od przewidywanego okresu wynajmu, przyjętej do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Przy czym przez inwestycję w obcych środkach trwałych rozumie się zazwyczaj, ogół nakładów podatnika związanych z ulepszeniem (tj. przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją) środka trwałego nie stanowiącego jego własności, a używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro w okresie funkcjonowania spółki cywilnej jej wspólnicy zamierzają nabyć nieruchomość lokalową z zamiarem jej późniejszego przystosowania i wykorzystywania (w części) na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej to nieruchomość ta winna w istocie stanowić składnik majątku (środek trwały) związany z prowadzoną w formie spółki cywilnej pozarolniczą działalnością gospodarczą. Z tej też przyczyny przedmiotowy lokal nie może stanowić „obcego środka trwałego”, a dotyczących go nakładów nie można uznać za inwestycję w obcym środku trwałym.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawczyni, należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.