INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 04.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodu zakupu usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ujęcia w kosztach uzyskania przychodu zakupu usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2008 roku Spółka nabyła autorskie prawa majątkowe do systemu informatycznego w postaci platformy e-learningowej.

Ponieważ wartość początkowa platformy nie przekraczała 3 500,00 zł, wydatek poniesiony na jej nabycie stanowił koszt uzyskania przychodów w miesiącu oddania jej do używania.

W czerwcu i październiku 2009 roku, Spółka zakupiła usługi programistyczne związane ze stworzeniem nowych funkcjonalności platformy, których jednostkowa wartość przewyższała 3 500,00 zł.

Każda funkcjonalność stanowi nową wartość systemu informatycznego z możliwością samodzielnego funkcjonowania i nadaje się do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego, tworzą nowe wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, czy winny być uznane w całości za koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania autorskie prawa majątkowe - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej, umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, w równych ratach co miesiąc, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Jednocześnie z art. 16 ust. 1 pkt 13 cyt. ustawy wynika, iż ulepszeniu mogą podlegać jedynie środki trwałe. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości ulepszenia wartości niematerialnych i prawnych i nie zna pojęcia podwyższania wartości niematerialnych i prawnych. Dlatego też nakłady tego rodzaju powinny być traktowane w zależności od ich rodzaju, jako nowe wartości niematerialne i prawne, albo jako koszty uzyskania przychodu okresu, w którym zostały poniesione.

W przedmiotowej sprawie każda funkcjonalność stanowi nową wartość systemu informatycznego z możliwością samodzielnego funkcjonowania. Spółka nabywa pełnię praw autorskich do funkcjonalności. Przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok, a wartość jednostkowa przekracza 3 500,00 zł.

Zatem wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu tworzą nowe wartości niematerialne i prawne i podlegają amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 cytowanej ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. u. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 16g ust. 13 cyt. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Literalna wykładnia art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że tylko w odniesieniu do środków trwałych możliwy jest wzrost wartości początkowej w wyniku dokonanego ulepszenia. Wartości niematerialne i prawne nie podlegają ulepszeniu, w wyniku którego następuje zwiększenie wartości początkowej tych wartości i praw. Wydatki poniesione na modyfikację użytkowanych programów stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Gdyby okazało się, że poniesione nakłady na modyfikację programów utworzyły nową wartość, konieczne będzie przekwalifikowanie tych nakładów oraz zaliczenie ich do wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zakupiła usługi programistyczne związane ze stworzeniem nowych funkcjonalności platformy, których jednostkowa wartość przewyższa 3 500,00 zł. Każda funkcjonalność stanowi nową wartość systemu informatycznego z możliwością samodzielnego funkcjonowania i nadaje się do gospodarczego wykorzystania przez Spółkę. Wnioskodawca nabywa pełnię praw autorskich do funkcjonalności. Przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok.

Zatem wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu tworzą odrębne wartości niematerialne i prawne, które będą podlegać amortyzacji.

Reasumując, wydatki na zakup usług programistycznych związanych z opracowaniem nowych funkcjonalności systemu informatycznego, tworzą stosownie do art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nowe wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ nadmienia, iż przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał przepisy, które uznać należy za oczywistą omyłkę. Mając bowiem na uwadze treść cytowanych przepisów, tut. Organ zrozumiał, iż Wnioskodawca określając własne stanowisko w sprawie miał na uwadze przepisy art. 16b ust. 1 pkt 4, art. 16h ust. 1 pkt 1 oraz art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.