INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17.03.2010 r. (data wpływu 22.03.2010 r.), uzupełnionego w dniu 19.05. 2010 r. na wezwanie tut. organu z dnia 14.05.2010 r. (doręczone w dniu 17.05.2010 r.) oraz w dniu 07.06.2010 r. na wezwanie organu z dnia 27.05.2010 r. (doręczone w dniu 31.05.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych tytułem ugody środków pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.03.2010 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych tytułem ugody środków pieniężnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został w dniu 19.05.2010 r. (data wpływu 21.05.2010 r.) oraz w dniu 07.06.2010 r. (data wpływu 09.06.2010 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i sprzedaży kosmetyków w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Większościowym udziałowcem spółki jest podmiot zagraniczny — spółka D. F. — zarejestrowana na terenie Francji. W dniu 17.12.2008r. na Walnym Zgromadzeniu Wspólników spółki zapadła uchwała o poddaniu spółki dobrowolnemu badaniu sprawozdania finansowego spółki za rok 2008. Jednocześnie określono koszt takiego badania na kwotę: 75.000,- PLN (obciążający spółkę) i określono, iż podmiotem dokonującym badania sprawozdania finansowego spółki za rok 2008 będzie spółka K. Polska Sp. z o.o. W uchwale zawarto także stwierdzenia, iż spółka zostanie poddana badaniu sprawozdań za lata: 2009 i 2010 przez tę samą firmę audytorską. Na podstawie ww. uchwały i zawartej w oparciu o przedmiotową uchwałę umowy, dokonano badania sprawozdania za rok 2009 i podatnik poniósł koszty takiego badania. Podkreślić należy, iż podatnik nie miał obowiązku dokonania takiego badania za rok 2008 (według odpowiednich zapisów ustawy o rachunkowości).

Jeden ze wspólników mniejszościowych zaskarżył jednak przedmiotową uchwałę Zgromadzenia Wspólników do sądu powszechnego w oparciu o art. 249 ustawy Kodeks spółek handlowych. W złożonym powództwie wspólnik mniejszościowy podnosił, iż uchwała jest sprzeczna z umową spółki jak również dobrymi obyczajami i godzi w interesy spółki. Sąd I instancji powództwo oddalił, jednakże Sąd II instancji zmienił wyrok i uwzględnił powództwo poprzez uchylenie uchwały o wyborze audytora. Wyrok ten jest prawomocny. W wyniku uchylenia uchwały wspólnicy w styczniu 2010 r. podpisali ugodę, mocą której właściciel udziałów spółki D. F. — spółka akcyjna B. (zarejestrowana na terenie Francji) zgodził się przekazać Wnioskodawcy „Fundusze” w kwocie łącznej 183 000 -zł z czego kwota 63 000 - zł miała zostać przekazana (bez określenia za co) w terminie 15 dni od daty podpisania ugody.

Wobec tak sformułowanego zapisu ugody podatnik ma istotne wątpliwości, jak zakwalifikować prawnie przekazaną kwotę i kiedy ująć ją w księgach rachunkowych spółki jako przychód należny. Powstaje także istotna wątpliwość odnośnie opodatkowania tej czynności podatkiem od towarów i usług VAT.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia: 27.05.2010r. Wnioskodawca wskazał ponadto, iż ugoda zawarta pomiędzy: spółką a B. i Andrzejem W. zawiera następujące postanowienia:

• w art. 1 — strony ugody dokonują wzajemnych ustępstw w odniesieniu do badania sprawozdań finansowych DE i zakresu wzajemnych zobowiązań w rezultacie sporu sądowego,
• w art. 2 — strony postanawiają, iż biegłym rewidentem badającym sprawozdania finansowe za lata 2009 i 2010 będzie firma K., w przypadku braku jej zgody rewidentem uprawnionym do badania sprawozdań będą firmy: E. lub firma D.
• w art. 3 — B. (wspólnik spółki) zobowiązuje się zapłacić DE kwotę brutto: 183.000,- PLN w ratach określonych w ugodzie. Kwotę tę strony określiły jako: „Fundusze”. Dodatkowo strony określiły, iż B. zobowiązuje się zapłacić kwotę dodatkową („Dodatkowe Fundusze”) zgodną z obciążeniem firmy dokonującej audytu w spółce DE Kwota ta będzie wynikała z faktury obciążeniowej. Fundusze i Dodatkowe Fundusze muszą zostać wykorzystane jako pokrycie kosztów badania sprawozdań finansowych za lata: 2008, 2009 i 2010.
• w art. 4 — strony ustaliły warunki wzajemnej współpracy, po to aby na zgromadzeniach wspólników dokonać wyboru firmy K. jako audytora, badającego sprawozdania za lata 2009 i 2010; dodatkowo zawarto postanowienie, iż koszty badania sprawozdań ma ponosić spółka DE. W artykule tym Andrzej W. zrzekł się ponadto swych roszczeń w stosunku do spółki dotyczących kosztów procesu, a także oświadczył, iż nie będzie rościł żadnych roszczeń do spółki w przyszłości związanych z procesem sądowym.
• w art. 5 — zawarto postanowienia końcowe, w tym także postanowienie, iż ugoda podlega prawu polskiemu.
  
  

Z ugody nie wynika z jakiego tytułu spółka B. ma przekazać kwotę: 183.000 PLN. Jest to po prostu płatność wynikająca z ugody, mająca zakończyć spór związany z zakończonym procesem sądowym. Kwota powyższa ma zapobiec dalszym działaniom prawnym Andrzeja W., który wygrał proces sądowy jako mniejszościowy wspólnik względem wspólnika większościowego. Wnioskodawca nie jest w żadnym przypadku zobowiązany do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego w zamian za przekazanie kwoty: 183.000 PLN. Określone zobowiązanie do współpracy (w art. 4 ugody) jest skierowane do Andrzeja W. tj. do wspólnika mniejszościowego.

Kwota 63.000,- zł. w domyśle stanowi częściowy zwrot kosztów za badanie sprawozdania za rok 2008. Nie jest to zwrot całkowity (75.000,- za badanie sprawozdań dotyczących roku 2008), gdyż wszystkie strony w ugodzie dokonały wzajemnych ustępstw, w tym także spółka i Andrzej W.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług otrzymanie w taki sposób środków pieniężnych będzie opodatkowane podatkiem VAT i w związku z powyższym podatnik zobowiązany będzie do wystawienia stosownej faktury VAT, czy też przekazanie kwoty: 63,000,- tytułem ugody od podmiotu B. nie będzie opodatkowane podatkiem VAT i podatnik winien tę czynność udokumentować jedynie stosowną notą księgową ...

Wnioskodawca wyraża stanowisko, iż z uwagi na zapis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność przekazania mu środków pieniężnych wynikających z ugody nie będzie opodatkowana podatkiem VAT z uwagi na fakt, iż czynność ta nie mieści się w dyspozycji przedmiotowego przepisu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cytowanej ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Na podstawie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Należy wyjaśnić, iż pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 cyt. ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów, i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że na mocy podpisanej pomiędzy wspólnikami ugody, firma B. (wspólnik spółki) zobowiązała się przekazać Wnioskodawcy środki pieniężne w łącznej kwocie 183.000 zł, z czego kwota 63.000 zł miała zostać przekazana w terminie 15 dni od daty podpisania ugody. Przekazane środki strony określiły w ugodzie jako „Fundusze”, które muszą być wykorzystane jako pokrycie kosztów badania sprawozdań finansowych Spółki za lata 2008, 2009 i 2010. Jak wskazuje Wnioskodawca, Spółka nie była w żadnym przypadku zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego w zamian za przekazanie ww. kwoty pieniężnej. Przekazana kwota w domyśle stanowi częściowy zwrot kosztów za badanie sprawozdania za rok 2008, do którego Spółka nie była zobowiązana zgodnie z odpowiednimi zapisami ustawy o rachunkowości, co w następstwie wniesionego powództwa, potwierdził również Sąd II instancji.

Odnosząc się do powołanych przepisów prawa podatkowego w przedstawionym stanie faktycznym stwierdzić należy, iż przekazanie Spółce środków pieniężnych tytułem podpisanej ugody nie dotyczy świadczenia mającego charakter usługi lecz jest świadczeniem pieniężnym mającym postać zwrotu kosztów. Pomiędzy Wnioskodawcą a wspólnikiem zwracającymi ww. koszty nie istnieje świadczenie wzajemne, gdyż Wnioskodawca w zamian za wpłaconą kwotę stanowiącą zwrot kosztów nie wykonuje na rzecz spółki B. żadnego świadczenia.

Pieniądze jako środek płatniczy nie są również towarem i nie mieszczą się w definicji „towaru” zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, tym samym ich przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż przekazanie na rzecz Wnioskodawcy środków pieniężnych tytułem podpisanej ugody pomiędzy wspólnikami nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. A zatem, przekazanie kwoty 63.000 zł od podmiotu B. nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, określonej w art. 5 ust. 1 ustawy, którą należałoby udokumentować fakturą VAT.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż nie dokonuje merytorycznej analizy dokumentów załączonych do wniosku. Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Wyczerpujący opis stanu faktycznego winien więc wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych sprawa została rozpatrzona odrębnie – interpretacja indywidualna z dnia 02.06.2010 r. (znak IPPB5/423-171/10-4/AM).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.