INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu 8 lutego 2010 r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego oraz o pełnomocnictwo, z którego wynika prawo osoby podpisanej na wniosku do występowania w imieniu Zainteresowanego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego w XXXX jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Został utworzony przez Wojewodę XXXX zarządzeniem nr XXXX z dnia XX maja 1998 r. w sprawie utworzenia Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego w XXXX. Działalność swoją prowadzi w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. u. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) oraz rozporządzenia wykonawcze do ww. ustawy. Do zadań Wnioskodawcy należy przeprowadzanie egzaminów państwowych dla kandydatów na kierowców w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy oraz prowadzenie szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów, kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego i szkolenia w zakresie kierowania ruchem. Ponadto, Zainteresowany prowadzi działalność na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego i popularyzacji przepisów prawa o ruchu drogowym.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, iż Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego jest jedynym podmiotem uprawnionym:

1. na podstawie art. 117 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym, do organizowania i przeprowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierującymi pojazdami,
2. zgodnie z art. 117 ust. 2 ustawy prawo o uchu drogowym, w ramach działań na rzecz Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego do organizowania szkoleń:
1. dla kandydatów na egzaminatorów – na podstawie art. 110 ust. 6 ustawy prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. (Dz. u. Nr 217, poz. 1834 ze zm.),
2. dla osób naruszających przepisy prawa o ruchu drogowym – na podstawie art. 130 ust. 3 ustawy prawo o ruchu drogowym oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy prawa o ruchu drogowym (Dz. u. Nr 236, poz. 1998 ze zm.),
3. dla osób kierujących ruchem drogowym, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-8 i ust. 4 pkt 2 ustawy prawo o ruchu drogowym oraz § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. u. Nr 132, poz. 839 ze zm.).

Żadne z wymienionych we wniosku czynności nie są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wysokość opłat za przeprowadzanie egzaminów sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o prawo jazdy określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie wysokości opłat i stawek za sprawdzanie kwalifikacji oraz wydawanie dokumentów w tych sprawach (Dz. u. Nr 217, poz. 1835). Opłaty za organizowanie i przeprowadzanie kursów i szkoleń Zainteresowany ustala na podstawie własnej kalkulacji.

Na wykonywanie czynności podanych we wniosku o wydanie interpretacji, wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego posiadają wyłączność i nie mogą być wykonywane przez inne podmioty na wolnym rynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu realizacji następujących zadań, tj. organizowania:

1. egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
2. szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów,
3. szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego,
4. szkoleń kierowania ruchem drogowym,

działa w charakterze podatnika VAT, czy też w odniesieniu do powyższych czynności nie jest podatnikiem VAT, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 116 ust. 2 ustawy prawo o ruchu drogowym jest samorządową wojewódzką osobą prawną, powołaną do realizacji zadań określonych w ustawie prawo o ruchu drogowym. Ponadto, jako jednostka sektora finansów publicznych, podlega przepisom ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. u. Nr 249, poz. 2104 ze zm.). Bowiem zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą m.in. inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych z wyłączeniem przedsiębiorstw, banków i spółek prawa handlowego.

Stosownie do postanowień art. 117 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym, Zainteresowany jest zobowiązany do organizowania i przeprowadzania egzaminów państwowych, sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. Opłaty za ten egzamin normuje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 11 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat i stawek wynagrodzenia za sprawdzanie kwalifikacji oraz za wydanie dokumentów w tych sprawach (Dz. u. Nr 219, poz. 2162 ze zm.). Dodatkowo na mocy art. 117 ust. 2 ustawy prawo o ruchu drogowym, jest on obowiązany do wykonywania zadań z zakresu Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego. w ramach tego zadania organizuje m.in. szkolenia:

1. dla kandydatów na egzaminatorów – obowiązek organizacji i przeprowadzenia tego szkolenia normuje art. 110 ust. 1 pkt 6 ustawy prawo o ruchu drogowym. Zgodnie z tym przepisem, kandydatem na egzaminatora może być osoba, która oprócz szeregu wymagań określonych przez ww. ustawę ukończyła kurs kwalifikacyjny w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego. Warunki oraz tryb szkolenia i egzaminowania kandydatów na instruktorów i egzaminatorów, pracy komisji egzaminacyjnych oraz wzory dokumentów z tym związanych określa rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. u. Nr 217, poz. 1834 ze zm.). Tym samym zgodnie z ww. przepisami, podmiotem uprawnionym do organizowania kursów dla kandydatów na egzaminatorów może być wyłącznie wojewódzki ośrodek ruchu drogowego,
2. dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego – zgodnie z art. 130 ust. 3 ustawy prawo o ruchu drogowym, kierowca wpisany do ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie powoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Na podstawie § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. u. Nr 236, poz. 1998 ze zm.), szkolenie to organizuje dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego, według programu, który stanowi załącznik nr 7 do rozporządzenia,
3. kierowania ruchem drogowym – na podstawie art. 6 ust. 3a ustawy prawo o ruchu drogowym, osoby o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 4-8 i ust. 4 pkt 2, mogą dawać polecenia lub sygnały uczestnikowi ruchu lub innej osobie znajdującej się na drodze pod warunkiem ukończenia szkolenia organizowanego przez wojewódzki ośrodek ruchu drogowego. w myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. u. Nr 132, poz. 839 ze zm.), szkolenie to organizuje odpłatnie wojewódzki ośrodek ruchu drogowego.

Podatnikami podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej powoływana jako uptu), są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Zatem podatnikiem podatku VAT jest każdy przedsiębiorca, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej i bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności.

Warunkiem posiadania statusu podatnika jest prowadzenie działalności gospodarczej samodzielnie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wynika z art. 15 ust. 2 uptu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, innych usługodawców, podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, rolników, osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ponadto, działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 15 ust. 6 uptu wyłącza z zakresu opodatkowania VAT organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że organy władzy publicznej co do zasady nie są podatnikami VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak w pewnych okolicznościach organy władzy publicznej działają w charakterze podatników VAT, następuje to w sytuacji gdy:

• wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań,

• wykonują czynności mieszczące się w ramach ich zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „organu władzy publicznej jak i urzędów obsługujących te organy”. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. sygn. akt SK 18/00 stwierdził, że pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej obejmuje wszystkie władze w sensie konstytucyjnym – ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Zaś w pojęciu władzy publicznej mieszczą się także inne instytucje niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. w ocenie Trybunału Konstytucyjnego, wykonywanie władzy publicznej łączy się z reguły z możliwością władczego kształtowania sytuacji jednostki. w świetle stanowiska Trybunału Konstytucyjnego można przyjmować, że wykonywanie władzy publicznej dotyczy wszelkich form działalności państwa, samorządu terytorialnego i innych instytucji publicznych, które obejmują bardzo zróżnicowane formy aktywności.

Dyrektywa 112/2006/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w art. 13 stanowi, iż wyłączeniem z opodatkowania VAT zostały objęte m.in.:

• krajowe, regionalne i lokalne organy władzy,

• inne podmioty prawa publicznego.

Oznacza to, że wyłączenie organów władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 uptu ma charakter podmiotowo-przedmiotowy. Dochodzi do niego przy spełnieniu łącznie dwóch przesłanek:

1. dotyczy jedynie organów władzy publicznej,
2. odnosi się ono jedynie do tych czynności, które organy władzy publicznej (lub urzędy obsługujące) wykonują w ramach zadań nałożonych na nie odrębnymi przepisami prawa i do realizacji których organy te zostały powołane.

Wnioskodawca jest podmiotem niewątpliwie zaspokajającym potrzeby o charakterze powszechnym, nie nastawionym na zysk w swojej podstawowej działalności, do której został powołany. Tym samym, jest instytucją prawa publicznego, która realizuje zadania nałożone na nią przepisami ustawy prawo o ruchu drogowym. Wobec tego, odpłatne czynności wykonywane przez Zainteresowanego, o których mowa w art. 117 ust. 1 i 2 ustawy prawo o ruchu drogowym, a w szczególności polegające na organizowaniu:

• egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,

• szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów,

• szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego,

• szkoleń kierowania ruchem drogowym,

spełniają przesłanki do wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca spełnia wszystkie znamiona wynikające z art. 15 ust. 6 uptu.

Zainteresowany w dniu 14 czerwca 2006 r. uzyskał postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w XXXX nr XXXX w sprawie niepodlegania podatkowi od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności egzaminacyjnej i szkoleniowej (w ww. zakresie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Stosownie do powołanego wyżej ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Zgodnie z art. 4 ust. 5 VI Dyrektywy Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku Nr 77/388/EWG – Dz. u. UE l Nr 145 ze zm. (art. 13 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. – Dz. Urz. UE l Nr 347) krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Powyższy przepis Dyrektywy został odzwierciedlony w art. 15 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych, ani nie mają wpływu na ich treść. Kwestie zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Stosownie do art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Wyłączona z opodatkowania będzie zatem ta działalność organu podlegającego prawu publicznemu, w odniesieniu do której organ ten występuje w charakterze organu publicznego, tj. którą wykonuje w ramach szczególnych zadań i obowiązków przypisanych organom publicznym. Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika podatku od towarów i usług będzie zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak przedsiębiorca w stosunku do określonych transakcji lub czynności.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. u z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), do zadań wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego należy organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami. w myśl ust. 2 powołanego wyżej artykułu, ośrodek może wykonywać inne zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego. Ponadto, ośrodek może wykonywać działalność gospodarczą, której wyniki będą przeznaczane na działalność, o której mowa w ust. 1 i ust. 2 powołanego wyżej artykułu (art. 117 ust. 3 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działalność swoją prowadzi w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (Dz. u. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) oraz rozporządzenia wykonawcze do ww. ustawy. Do zadań Wnioskodawcy należy przeprowadzanie egzaminów państwowych dla kandydatów na kierowców w zakresie wszystkich kategorii prawa jazdy oraz prowadzenie szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów, kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego i szkolenia w zakresie kierowania ruchem. Ponadto, Zainteresowany prowadzi działalność na rzecz poprawy bezpieczeństwa ruchu drogowego i popularyzacji przepisów prawa o ruchu drogowym. Zainteresowany wskazał, iż Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego jest jedynym podmiotem uprawnionym do organizowania i przeprowadzania egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierującymi pojazdami oraz, w ramach działań na rzecz Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego, do organizowania szkoleń:

• dla kandydatów na egzaminatorów,

• dla osób naruszających przepisy prawa o ruchu drogowym,

• dla osób kierujących ruchem drogowym.

Żadne z wymienionych we wniosku czynności nie są wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Wysokość opłat za przeprowadzanie egzaminów sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o prawo jazdy określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie wysokości opłat i stawek za sprawdzanie kwalifikacji oraz wydawanie dokumentów w tych sprawach (Dz. u. Nr 217, poz. 1835). Opłaty za organizowanie i przeprowadzanie kursów i szkoleń Zainteresowany ustala na podstawie własnej kalkulacji. Na wykonywanie czynności podanych we wniosku o wydanie interpretacji, wojewódzkie ośrodki ruchu drogowego posiadają wyłączność i nie mogą być wykonywane przez inne podmioty na wolnym rynku.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz w oparciu o obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż Wojewódzki Ośrodek Ruchu Drogowego – jako wojewódzka samorządowa osoba prawna w zakresie w jakim realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa zachowując się jak organ władzy publicznej, tj. organizując: egzaminy państwowe sprawdzające kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, szkolenia dla kandydatów na egzaminatorów, szkolenia dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego, szkolenia kierowania ruchem drogowym – nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. w związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.